De Groenen | Zonder vertrouwen: Robert Habeck

Het probleem van Robert Habeck was begin dit jaar op zijn posters te lezen. "Mijn voornemen voor 2025: bondskanselier worden, mens blijven", stond er toen en de Groenen kregen slechts 11,6 procent van de stemmen. Pronken met een menselijke touch. Ook al is dit haar op één na beste verkiezingsresultaat ooit, voor Habeck is het niet genoeg. Je merkt altijd dat hij menselijk blijft als de beroepspoliticus vastloopt. Niemand kan zo mooi, vaak wat hees en emotioneel, over politieke problemen praten alsof het zijn eigen persoonlijke problemen zijn. In zijn mediaoptredens is hij niet zo gespannen en geobsedeerd door controle als zijn concurrenten, die vaak op marionetten lijken. Hij wekt vaak zelfs de indruk dat hij eerlijk is en in staat tot dialoog.

En zo zat hij op de verkiezingsavond in de "Berliner Runde", ongegeneerd gefrustreerd, er nog gepikeerder uitziend dan op zijn interessante, bijna, maar dan ook bijna ironische "zelfverzekerdheid"-verkiezingsaffiches, en hij leek heel eerlijk. Maar de volgende dag was hij pas echt eerlijk, toen duidelijk werd dat de CDU en de SPD de Groenen niet nodig hadden om een ​​regering te vormen: Habeck liet weten dat hij geen 'leidende rol' meer wilde spelen binnen de Groenen. Zonder uitzicht op een staatsambt zal hij het niet doen, de niet zo succesvolle schrijver en tegelijkertijd de beste politieke verkoper die de Groenen ooit hebben gehad.

Omdat politiek belangrijker is dan persoonlijkheid. Habecks partij staat voor meer militairen en deportaties. Ondanks de stoplichtcoalitie was hij voorstander van de ‘zwart-groene’ coalitie. Als de Russen stoppen met het leveren van energie, dan doen de Saoedi's en de Qatari dat. Al in 2013 waarschuwde hij voor het ‘morele vingerwijzen’. Hij stond altijd rechts van Annalena Baerbock, maar was veel minder geagiteerd.