In Duitsland zijn woningen verantwoordelijk voor ongeveer 14 procent van alle CO2-uitstoot.

Volgens een studie zou de klimaatvriendelijke ombouw van Duitse woningen tegen 2050 ongeveer 1,4 biljoen euro kosten. "Het koolstofvrij maken van de vastgoedsector is een harde noot om te kraken", aldus Arne Holzhausen van Allianz Research. Maar hoe eerder het wordt aangepakt, hoe beter, benadrukte hij, verwijzend naar een gezamenlijk onderzoek van verzekeringsgroep Allianz en kredietverzekeraar Allianz Trade.

In de vier grootste Europese economieën – Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje – zal tegen 2050 een totaalbedrag van ongeveer € 3 biljoen aan investeringen nodig zijn. "Ongeveer de helft daarvan, € 1,4 biljoen, zal alleen al naar de Duitse woningbouwsector gaan om de noodzakelijke renovaties en verbeteringen op het gebied van energie-efficiëntie te financieren", aldus Holzhausen.

Volgens de gegevens zijn woongebouwen in Duitsland verantwoordelijk voor ongeveer 14 procent van alle CO2-uitstoot – exclusief indirecte emissies. Dit maakt de sector een belangrijke bijdrager aan de uitstoot van broeikasgassen – en een belangrijke hefboom voor het bereiken van klimaatneutraliteit.

De Bouwenergiewet, vaak aangeduid als de Warmtewet, die is hervormd door de Stoplichtcoalitie, dient ook dit doel. Deze wet bepaalt dat elke nieuw geïnstalleerde verwarmingsinstallatie voor 65 procent moet worden aangedreven door hernieuwbare energie. Dit kan een warmtepomp zijn, maar dat hoeft niet. De CDU, CSU en SPD hebben in hun regeerakkoord aangekondigd de wet in te trekken. Wat er vervolgens precies gaat gebeuren, is onduidelijk. Een Bouwenergiewet blijft waarschijnlijk bestaan.

Volgens de studie zouden klimaatvriendelijke renovaties de vastgoedprijzen met ongeveer 0,5 procentpunt doen stijgen. Maar het zou nog steeds de moeite waard zijn. "Alleen al in Duitsland zou de waardecreatie in de vastgoedsector tegen 2050 een biljoen euro hoger kunnen liggen – en zo'n 107.000 nieuwe banen kunnen creëren", aldus Holzhausen. Dit zou de werkloosheid met gemiddeld 0,2 procentpunt kunnen verlagen.

Volgens de studie zou dit bereikt kunnen worden door een combinatie van hogere CO2-prijzen, gerichte financiële ondersteuning en verbeterde beleidskaders. De auteurs van de studie zijn er echter van overtuigd dat de CO2-prijs alleen niet voldoende zal zijn als beheersingsinstrument. Alleen prijzen die aanzienlijk boven de € 300 per ton liggen, zullen ervoor zorgen dat de verwachte kostenbesparingen de hoge initiële kosten dekken. Momenteel bedraagt ​​deze € 55 per ton uitgestoten CO2.