Madrid Pride 2025 | Liefde, Vrijheid, Snelheid

"Ga, ga, ga," roept La Plexy vanaf haar podium midden op straat. Met een geoefend oog observeert de dragqueen de deelnemers terwijl ze langs haar rennen en een laan vol juichende toeschouwers in rennen. Op de trottoirs links en rechts wedijveren ze om een ​​glimp op te vangen van de sterren van de avond.

Een hittegolf teistert Madrid. De thermometer geeft 38 graden Celsius aan, maar in de smalle straat in de centrale wijk Chueca is het veel warmer. Deels omdat de dicht op elkaar gepakte mensen extra warmte uitstralen, en deels omdat "heet" zijn nu juist waar het om draait. Dragqueens in schaarse outfits zorgen voor de sfeer met hun showmanschap. Het draait om liefde, vrijheid en snelheid. Vanavond vindt de schoenenrace met hoge hakken plaats, en die is niet voor bangeriken of mensen met een zwak hart.

Zijn 15 centimeter hoge hakken dwarrelen door de lucht en over de gloeiend hete kasseien. De 32-jarige Óscar Gonzáles Betancort landt verkeerd en valt. Zijn tegenstanders lopen op hun tenen om hem heen. La Plexy roept hem toe, het publiek moedigt hem aan om op te staan. Óscar springt op en sprint verder, met een geschaafde knie maar onverminderde vechtlust. Het is de gemeenschap die hem draagt ​​en voortstuwt. Vooruit en verder, nog een stap en nog een stap.

Deze loop op 3 juli, waarbij Óscar in een minirok en op hoge hakken door Madrid rent, heeft een bijzondere betekenis. Het is precies 20 jaar geleden dat Wet 13/2005 van kracht werd. Deze wijziging van het Burgerlijk Wetboek heeft het homohuwelijk inmiddels gelegaliseerd. Op 3 juli 2005 nam Spanje een voortrekkersrol op zich met de invoering van deze wet. Na Nederland en België was het pas het derde land dat paren van hetzelfde geslacht in het hele land dezelfde rechten gaf als heteroseksuele paren.

In het voorwoord bij het amendement prees voormalig koning Juan Carlos I het homohuwelijk: "Het is nu algemeen aanvaard dat samenleven als koppel een manier is om de persoonlijkheid van een groot aantal mensen te ontwikkelen." Hij benadrukte ook de emotionele en economische steun die koppels van hetzelfde geslacht elkaar bieden, en die nu wettelijk erkend zal worden.

Het huwelijk voor iedereen geniet momenteel brede steun in Spanje. Volgens recente peilingen is ongeveer 80 procent van de bevolking het erover eens dat de wet een verdienste is voor de samenleving. Bijna 70 procent is van mening dat het de bescherming van de LGBTI-gemeenschap versterkt. En het huwelijk voor iedereen wordt omarmd: in de afgelopen 20 jaar zijn in Spanje meer dan 75.500 stellen van hetzelfde geslacht in het huwelijk getreden.

Chueca is de wijk in Madrid die gedomineerd wordt door de LGBTI-gemeenschap. Het metrobord is een regenboogvlag, er is een kraampje met wafels in de vorm van penissen en vulva's, en er zijn talloze seksshops. Designerwinkels en hippe cafés bruisen van de locals en bezoekers. Op de markt van San Antón staan ​​zakenlui zij aan zij met gezinnen en senioren die er winkelen. Chueca is een plek voor iedereen, en het diverse publiek bij de hoge hakkenrace weerspiegelt dit.

Wanneer Óscar voor La Plexy arriveert, staat alles op het spel. Om te winnen, moet hij zich nog omkleden. Hij heeft tijdens de race een pruik, een jurk en een handtas verzameld. Doorweekt van het zweet wurmt hij zich in de polyester outfit en klimt op het podium – te laat. Een andere deelnemer was sneller. Desondanks presenteert Óscar zich als "subliem en fabelachtig", zoals je van winnaars mag verwachten. Hij hijgt en straalt op het podium met de winnaar en de nummer drie, voordat hij gaat zitten en de aandacht vestigt op zijn bloedende voeten in zijn kapotte schoenen.

Óscar groeide op op Lanzarote. Destijds, zei hij, verstopte hij zich. Hij was bang. Bang om gestigmatiseerd te worden, bang om vrienden te verliezen. Daarom stond hij zichzelf niet toe te zijn wie hij wilde zijn en verborg hij wie hij was. Pas toen hij op 18-jarige leeftijd naar het vasteland verhuisde om techniek te studeren, kwam de nu 32-jarige uit de kast. "Toen ik Valencia binnenstapte, zei ik tegen mezelf: dit is mijn nieuwe leven, en ik ga mijn nieuwe leven niet beginnen door me te verstoppen." Deze ervaring heeft Óscar gevormd en vandaag de dag probeert hij iedereen te helpen die zich in een vergelijkbare onzekere situatie bevindt als hij ooit zat. Een belangrijke boodschap voor hem is dat je mensen die je niet steunen los moet laten. Ze zijn het niet waard om jezelf voor te onderdrukken. "Je kunt alleen je leven leiden als je je veilig voelt," zegt hij. En dat is wat hij nu doet.

Hij heeft al twee keer eerder meegedaan aan de hoge hakkenrace en won zelfs in 2017. Daarna keerde hij terug naar de Canarische Eilanden, waar hij eerst werkte als directeur van Tenerife Airport en nu op Gran Canaria werkt. Hij is dol op Carnaval de Canarias en Madrid Pride . Hij is enthousiast om de race van dit jaar te kunnen combineren met zijn reis naar een bruiloft in Noord-Spanje, maar was bang dat hij de race zou missen vanwege de vertraging van zijn vlucht. Hij kwam rechtstreeks van het vliegveld, zegt hij. "De sfeer hier is geweldig. De mensen stralen pure liefde uit. Je voelt je vrij, je voelt je gesteund. Het is zo'n geweldig gevoel. Ik raad iedereen aan om mee te doen aan de race."

Nicole, die naast hem op de derde plaats op het podium staat, deelt ook deze ervaring van gemeenschap en acceptatie. Geboren in Venezuela, verliet ze op 22-jarige leeftijd haar thuisland om politieke redenen en woont sindsdien in Madrid. De 33-jarige is een gediplomeerd journalist, maar heeft zichzelf tot nu toe in Spanje onderhouden met andere banen, waaronder in de horeca. Ze is momenteel werkloos, maar dat lijkt haar op deze glorieuze donderdag geen zorgen te baren: "Ik heb het heel goed. Ik weet dat ik ooit zal werken in het vakgebied waarvoor ik ben opgeleid en waar ik van hou – gewoon zoals ik ben."

Als transvrouw doet ze mee aan alles wat zichtbaarheid brengt. "Pride is niet zomaar een feest. Het is er om te laten zien wat we waard zijn en dat we allemaal een plek in deze wereld hebben." Om dezelfde reden vindt ze het homohuwelijk belangrijk. "We houden van iedereen, niet alleen van heteroseksuelen." Hoewel er in Spanje relatief grote successen zijn geboekt, ziet ze hier nog steeds problemen. Vooral als transvrouw: "Velen zien ons transvrouwen als monsters, maar we zijn geen monsters; we zijn mensen die vrij willen zijn." Ze voelt zich uitgedaagd om de gefrustreerde mensen te trotseren. Dit vervult haar ook met trots, en dat helpt haar om door te gaan.

Terwijl Nicole haar worstelingen als transvrouw beschrijft, observeren Alex en Francisco de gebeurtenissen vanaf de kant van de weg. Ook zij hebben hun eigen ervaringen met sociale acceptatie. Ze wonen in Madrid en Berlijn en zijn blij dat ze dit Pride-weekend met hun vrienden hier in Spanje kunnen vieren. Vooral omdat ze een negatieve ontwikkeling in Duitsland zien: " Met de nieuwe regering zet Duitsland een stap achteruit. Dat zie je bijvoorbeeld aan het feit dat de regenboogvlag niet meer wappert bij de Rijksdag, wat echt heel erg is", zegt Alex. De 51-jarige vreest dat de prestaties van de afgelopen jaren verloren zullen gaan. "We maken altijd ruzie", vult zijn vriend Francisco aan: "Soms gaat het beter, soms slechter. We proberen ermee om te gaan en verder te gaan."

Voor beiden is het huwelijk in de eerste plaats een rationele beslissing: "Ik denk niet dat een huwelijk noodzakelijk is voor een relatie. Maar het is goed om elkaar meer rechten te geven", zegt Alex. Hij staat kritisch tegenover het huwelijk, omdat het geassocieerd wordt met religie en heteroseksuele mensen. "Maar het geeft de partner meer zekerheid, en daar is het goed voor." Voor de 31-jarige Francisco is het echter vooral belangrijk dat ze zelf de beslissing kunnen nemen om wel of niet te trouwen, en dat anderen hen die niet afpakken.

Luide knallen galmen door de straat terwijl de langzaam uiteenstromende toeschouwers hun kleurrijke waaiers tegelijk openen en sluiten. Alex lacht, en Francisco doet mee. Hij zegt dat hij niet mee zou doen aan de race op hoge hakken. Zijn herinnering aan 16 slopende uren in een Berlijnse club met hakken is te pijnlijk. Hij lacht om de ervaring: "Niet voor mij!"

"Alleen als je je veilig voelt, kun je je leven leiden."

Oscar Gonzáles Betancort