Lage lonen, een weerspiegeling van schijnbare stabiliteit

Volgens het officiële verhaal leven we blijkbaar in Zwitserland. We hebben het hier over een land waar de economie groeit in hetzelfde tempo als in China, en waar werknemers en gepensioneerden genoeg verdienen om in waardigheid te leven. De eisen van diverse maatschappelijke organisaties en vakbonden zijn daarom betekenisloos.

Maar dit verhaal beschrijft niet het dagelijkse leven van de gemiddelde arbeider. Als alles zo geregeld is, waarom wordt dan ingestemd met het verzoek om de salarissen te bevriezen? Achter al het papierwerk, de statistieken en de economische cijfers kan de zon niet schuilen.

Eén manier om te beweren dat de lonen zijn gestegen, is door de waarde ervan in dollars te meten in plaats van in koopkracht. De Amerikaanse munteenheid wordt kunstmatig laag gehouden, waardoor de binnenlandse productie minder concurrerend is en de prijzen in de regio het hoogst zijn.

Ze willen ons nog een keer overtuigen van de veelgeprezen daling van het armoedepercentage. De door INDEC uitgevoerde meting weegt de verschillende categorieën op een manier die niet de realiteit van de werknemers weerspiegelt. Telecommunicatie, transport en nutsbedrijven zijn de categorieën die de afgelopen maanden het sterkst zijn gegroeid, maar ze vertegenwoordigen slechts een klein percentage van het totaalbedrag dat door de entiteit wordt gemeten. Zo groeide de categorie diensten met 400%, ruim twee keer zoveel als de inflatie in 2024.

Córdoba: Medewerkers van de Provinciale Rekenkamer beweren dat zij de slechtst betaalde toezichthoudende instantie van het land zijn.

De realiteit is dat de koopkracht van werknemers is gedaald sinds de nieuwe regering is aangetreden en dat zij worden benadeeld door de inflatie. De inflatie is weliswaar vertraagd, maar bedraagt ​​nog steeds ruim 3% per maand. Vakbondsorganisaties reageren op deze situatie met legitieme eisen, wat in elke democratie en rechtsstaat gebruikelijk is.

Behalve dat er niet naar hen geluisterd wordt, is er nog iets wat nog erger is aan deze combinatie: de inbreuk op de vrijheid waar de overheid zo trots op is. Welke vrijheid heeft de staat om in te grijpen in onderhandelingen tussen private partijen? Afspraken tussen werknemers en werkgevers moeten worden nageleefd.

Het argument dat ‘het een anker voor inflatie is’ wordt gebruikt om een ​​limiet van 1% op te leggen. "Als je de lonen laat stijgen boven de vastgestelde richtlijn of het vastgestelde plafond, stijgen de prijzen uiteraard ook", erkende de stafchef onlangs. Maar afgezien van de argumenten is er niets liberaals aan het verhinderen van de goedkeuring van vrije collectieve onderhandelingsovereenkomsten tussen private partijen.

Groothandelssupermarkten wijzen lijsten met prijsverhogingen af

De inflatie werd gestopt omdat het economische plan de koopkracht van de lonen verpulverde. De consumptie daalt zo sterk dat bedrijven geen ruimte hebben om hun productaanbod uit te breiden als ze hun omzet op peil willen houden. De salarissen zijn niet hoger, maar de dollar is goedkoop.

Als onze inkomens zo hoog waren, waarom is de consumptie van essentiële voedingsmiddelen zoals yerba mate, vlees en melk dan niet verder afgenomen? De consumptie van deze 3 producten daalde tot een historisch laag niveau (respectievelijk 9,2%, 9,1% en 8% ten opzichte van 2023).

Het zijn simpele, concrete vragen die de schijnstabiliteit aantonen die werknemers ervaren. En het gevolg is lagere lonen. Dat wil zeggen dat de aanpassing wordt betaald door degenen die minder spullen kunnen kopen dan een jaar geleden.

Het is ook betreurenswaardig dat bedrijven in onze oliesector, die het zo goed doet dankzij hun gekwalificeerde werknemers, ondanks deze houding van de overheid, medeplichtig zijn aan dit model van lage lonen en er zelfs van profiteren.

Gezien de pogingen om loononderhandelingen te beperken en de standaardisatie van collectieve arbeidsovereenkomsten te verhinderen, hebben we geen andere keuze dan onze eisen te blijven nastreven zonder mobilisaties uit te sluiten waarbij alle werknemers in de sector betrokken zijn.

*Penningmeester en adjunct-secretaris van de Argentijnse Federatie van Vakbonden in de Olie-, Gas- en Biobrandstoffensector