Zo zien de atoomarsenalen van Pakistan en India eruit: een nucleaire oorlog tussen de twee landen zou in een week 20 miljoen mensenlevens kosten.

India en Pakistan kampen nog steeds met toenemende spanningen. Die spanningen zijn alleen maar groter geworden nadat India woensdagochtend vroeg een reeks luchtaanvallen uitvoerde op terroristische infrastructuur in het noordelijke buurland. Islamabad hekelt de Indiase bombardementen, die gericht waren op de burgerbevolking. Hierbij zijn 31 doden en 57 gewonden gevallen.

Sindsdien is de activiteit in het luchtruim voortgezet. De recente escalatie werd veroorzaakt door een bloedbad in het door India bestuurde deel van Kasjmir op 22 april , waarbij 26 mensen, voornamelijk Indiase toeristen, omkwamen. India beschuldigt Pakistan ervan achter deze aanval te zitten.

Het conflict duurt al 78 jaar. De deling van India, een kolonie van het Britse Rijk, vond plaats in 1947. Sinds de deling in twee staten is de wond van Kasjmir niet gestopt met bloeden. Voor New Delhi is het gebied met een moslimmeerderheid een "integraal onderdeel" van India, terwijl Pakistan officieel van mening is dat Kasjmir een omstreden gebied is waarvan de uiteindelijke status alleen door het Kasjmirse volk kan worden bepaald.

Kernmachten buiten het Verdrag

Beide landen hebben al vier oorlogen uitgevochten (1947, 1965, 1971 en 1999). Maar nu hebben we te maken met een nog groter conflict, omdat twee kernmachten tegenover elkaar staan ​​en ze geen partij zijn bij het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens (NPT). Daarom zijn noch India noch Pakistan onderworpen aan internationale beperkingen op de ontwikkeling en uitbreiding van atoomwapens.

Hoewel de arsenalen van beide landen een afschrikwekkende werking hebben, kan de vonk elk moment overslaan. Het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) schat dat zelfs een kleine nucleaire confrontatie tussen de twee landen binnen een week tot de dood van 20 miljoen mensen zou kunnen leiden.

De Pakistaanse minister van Defensie, Khawaja Muhammad Asif, heeft gezegd dat zijn land een totale oorlog met India "probeert te voorkomen", maar dat het leger "voorbereid" is op een dergelijk scenario. "We zijn voorbereid op een totale oorlog. Daar bestaat geen twijfel over, want India laat de inzet van dit conflict alleen maar toenemen. We kunnen dus niet verrast worden", vertelde hij aan CNN .

Pakistan hanteert geen "geen eerste gebruik"-beleid voor kernwapens, zoals India dat wel doet. In 2019 heeft de Indiase minister van Defensie, Rajnath Singh, deze doctrine echter ter discussie gesteld. Hij stelde dat "wat er in de toekomst gebeurt, afhangt van de omstandigheden."

India's nucleaire arsenaal

India is sinds 1974 een kernmacht. Het land blijft vertrouwen op dit type wapens, vooral als een machtsvertoon tegen China , een land waarmee het ook in conflict is in Kasjmir (in Aksai Chin).

SIPRI schat dat India 164 kernkoppen in zijn arsenaal heeft. Dit cijfer is gebaseerd op schattingen van de hoeveelheid plutonium voor kernwapens in India en het aantal operationele nucleaire lanceersystemen, maar kan al worden overschreden. Volgens de Federation of American Scientists (FAS) zijn er ongeveer 180 kernkoppen.

" India blijft zijn nucleaire arsenaal moderniseren, met minstens vier nieuwe wapensystemen en verschillende nieuwe draagplatforms in ontwikkeling als aanvulling op of vervanging van bestaande vliegtuigen met nucleaire capaciteit, landgebaseerde draagsystemen en zeegebaseerde systemen", aldus de FAS in zijn Nuclear Notebook .

New Delhi heeft de capaciteit om meer te doen. Volgens het Bulletin of the Atomic Scientist zou India genoeg plutonium voor kernwapens kunnen produceren om 130 tot 210 kernkoppen te maken, maar waarschijnlijk heeft het land er slechts 172 geproduceerd.

India beschikt over de zogenaamde nucleaire triade: kernraketten die vanaf land, zee en in de lucht kunnen worden afgevuurd. Er wordt aangenomen dat India's kernwapens plutonium bevatten. Er wordt aangenomen dat de productie geconcentreerd is in het Bhabha Atomic Research Centre.

Pakistans nucleaire arsenaal

Het land heeft zijn voorraad splijtbaar materiaal vergroot en nieuwe afleversystemen ontwikkeld, wat erop wijst dat het zijn nucleaire arsenaal wil uitbreiden. Islamabad investeert in tactische kernwapens met een kort bereik om zich in geval van een conflict te kunnen verzetten tegen de conventionele Indiase strijdkrachten.

Volgens cijfers van SIPRI, FAS en BAS beschikt het land over ongeveer 170 kernkoppen . Pakistan begon in 1998 met de ontwikkeling van zijn nucleaire arsenaal en heeft zijn nucleaire capaciteit de afgelopen jaren uitgebreid.

Met verschillende nieuwe afleversystemen in ontwikkeling, vier reactoren voor de productie van plutonium en een groeiende infrastructuur voor uraniumverrijking, " zou het arsenaal van Pakistan de komende jaren verder kunnen groeien ", aldus het BAS-rapport . Volgens zijn schattingen zou het aantal kernkoppen tegen het einde van de jaren 2020, als het huidige tempo aanhoudt, kunnen oplopen tot 200.

Er wordt aangenomen dat hun huidige ontwerpen voor kernkoppen gebruik maken van hoogverrijkt uranium . Pakistan blijft hoogverrijkt uranium produceren voor militaire doeleinden. De totale reserves worden in 2014 geschat op 2,7-3,5 ton, zo meldt SIPRI. De verrijking vindt plaats in gascentrifugefaciliteiten in Kahuta en Gadwal, Punjab.

Er bestaat een wijdverbreide opvatting dat Pakistan in vredestijd zijn kernkoppen gescheiden van de draagraketten opslaat . SIPRI legt echter uit dat de Strategic Plans Division, die de Pakistaanse kernwapens beheert, dergelijke afspraken nooit heeft bevestigd.