<i>Samen</i> maakten Alison Brie en Dave Franco 'meer codependent dan ooit'

Toen co-leaders en producers Alison Brie en Dave Franco tekenden voor Together , Michael Shanks' waanzinnig leuke body-horrorfilm over codependentie in relaties, schoot er meteen een gedachte door het hoofd van het echte stel: "Dit gaat óf eindigen in een scheiding, óf we worden codependenter dan ooit", zegt Franco. Het duo – dat al meer dan 13 jaar samen is en sinds 2017 getrouwd – keek lachend en opgelucht terug op dat moment toen ze ELLE via Zoom spraken vóór de bioscooprelease van de film. "Gelukkig was het dat laatste."

Together volgt Millie en Tim (gespeeld door Brie en Franco), een stel dat al jaren samen is en van de stad naar het platteland verhuist om een nieuw leven en mogelijk een huwelijk na te streven. De film gaat over de talloze (soms destructieve) manieren waarop partners overmatig op elkaar kunnen vertrouwen. Filmmaker Shanks maakt slim gebruik van het genre body horror, vooral wanneer Tim, een worstelende muzikant die zijn grote doorbraak nog niet heeft gehad, en Millie, een betrouwbare lerares, door gevaarlijke wateren varen. Heb je ooit het gevoel gehad dat je voor de goede en de slechte tijden aan je partner vastzit? Laten we zeggen dat Together dat viscerale, soms angstaanjagende idee op ingenieuze wijze visualiseert.

De echtelieden, medespelers en producenten Alison Brie en Dave Franco zeggen dat ze Together niet 'met iemand anders' hadden kunnen maken.

Je zou denken dat het voor een echt stel op zijn minst een beetje intimiderend zou zijn om een verhaal van zulke brute eerlijkheid te ontleden. Maar niet voor Brie en Franco. "Ik denk niet dat we überhaupt geïnteresseerd zouden zijn geweest in deze film als we niet het gevoel hadden dat we een sterke, gezonde relatie hadden," legt Brie uit. Het horrorminnende duo (dat onder andere aan The Rental en Horse Girl heeft gewerkt) was vooral enthousiast om zich in iets te verdiepen dat uniek en riskant aanvoelde, een creatief bevredigende ervaring die aansloot bij hun filmsmaak. Uiteindelijk was Together ook leerzaam. "Het deed ons onze eigen codependentie evalueren, die volgens mij over het algemeen vrij hoog is, maar [ook] gezond," merkt Franco op. "We hechten nog steeds veel waarde aan onze tijd alleen. En hoe moeilijk het ook is om lange tijd van elkaar gescheiden te zijn [wanneer we aan aparte projecten werken], het is eigenlijk goed om een punt te bereiken waarop je elkaar mist en enthousiast bent om weer samen te zijn."

Vanaf het begin was het stel zich er terdege van bewust dat hun band een voordeel was bij het weergeven van de complexiteit en intimiteit van Tim en Millie, die ook al meer dan tien jaar een koppel vormen. Aan de ene kant is de soepele chemie die Brie en Franco op het scherm brengen onmiskenbaar. En vanuit een meer praktisch oogpunt voelden de emotioneel en fysiek veeleisende rollen veiliger om samen aan te pakken. "We kennen elkaar zo goed, en dat maakte onze acteerprestaties inherent waarheidsgetrouw," zegt Brie. "We kunnen elkaar niet voor de gek houden, weet je? En tegelijkertijd vertrouwen we elkaar. Dus impliciet maakte het de set een heel veilige plek voor ons om grote veranderingen in onze acteerprestaties aan te brengen." Vooral binnen het strakke productieschema (de film werd in 21 dagen opgenomen) was dat vertrouwen een pluspunt voor de acteurs. "We kregen geen kans om te veel na te denken," vervolgt Brie. We konden gewoon helemaal opgaan in de film, en het was echt bevredigend om alles op het scherm te laten. We konden aan het eind van de dag naar huis gaan met het gevoel dat we niets meer hadden kunnen doen.

De twee steunden elkaar ook bij het gebruik van extreme praktische effecten. Voor een bepaalde scène zaten ze een hele dag fysiek aan elkaar vast via protheses, een ervaring die hen deed denken: "We hadden deze film met niemand anders kunnen maken." Franco herinnert zich: "We konden elkaar letterlijk de hele dag niet verlaten, zelfs niet naar de wc. We zouden elkaar daarheen moeten slepen." Die fysieke kracht was zeker belastend, vooral als er ook nog eens blessures bij kwamen kijken. "Vanaf de allereerste take vroeg in de ochtend moest onze energie 100 zijn en dat moest zo blijven," zegt Franco. "En we hebben al mijn blessures tijdens het filmen vastgelegd. Dus we hebben een mooie collage die we misschien ooit nog eens inlijsten." Franco herinnert zich vooral een douchescène eerder in de film, waarin Tim een epileptische aanval krijgt. "Ik ben helemaal naakt, mijn personage is bewusteloos en ik gooi mezelf volledig tegen porseleinen muren zonder me op enigerlei wijze schrap te zetten," lacht hij. "Dat deed echt pijn." Maar over het geheel genomen overheersten hun enthousiasme en passie voor het project de pijn, en dus besloot het duo om minimale stuntdubbels te gebruiken.

De diepe, echte band tussen Brie en Franco wierp ook zijn vruchten af tijdens talloze woordeloze gesprekken. Ze lieten hun begrip voor elkaar zien op momenten van emotionele lading, zonder dat er dialoog nodig was. "Er zijn scènes waarin onze personages het oneens zijn, maar je voelt nog steeds de onderliggende liefde", legt Franco uit. "En dat is iets wat je krijgt als je dertien en een half jaar met iemand samen bent." Brie zegt: "De onderliggende liefde was onze belangrijkste focus. Je wilt dat het publiek hen steunt bij het overwinnen van hun problemen. En dat kun je niet doen zonder erop te vertrouwen dat er een basis van liefde en respect tussen hen bestaat."

Ondanks alles was debuterend speelfilmregisseur Shanks de ideale leider en partner, die van pre- tot postproductie met Brie en Franco samenwerkte. Met een achtergrond in effecten deed hij zo'n 150 van de VFX-shots zelf, en soms gebruikte het koppel hun gevestigde invloed als sterren en producenten om zijn creatieve visie te bepleiten. "We hebben ons met hem verenigd om de authenticiteit van de film te beschermen. En zo zijn we dit prachtige trio geworden," merkt Brie op. "Michael Shanks is de meest zelfverzekerde debuterende regisseur ooit," voegt Franco eraan toe. "Hij brengt zo'n vrolijke, bijna kinderlijke energie mee naar de set, en dat werkt aanstekelijk." Dat soort enthousiasme was overal te horen in Shanks' regiestijl, met frequente verwijzingen naar de genrefilms die Together inspireerden. Brie zegt: "Michael is een fervent horrorfilmliefhebber, en zijn encyclopedische kennis ervan was ook erg leuk. Hij verwees naar X-Men 2 voor een specifieke scène. En naar The Village [voor een andere scène]. En naar Japanse horrorfilms." Franco voegt eraan toe: "En [dat waren] maar een paar momenten. Die specificiteit versterkt de hele film."

Michael Shanks (links) regisseert Brie en Franco achter de schermen van Together .

Het duo hield ook vast aan hun eigen portie horrorreferenties tijdens de productie. Voor Franco was dat Alien , wiens visuele invloed op Together duidelijk zichtbaar is in een scène die zich afspeelt in een grot. (Franco merkt enthousiast op dat Together -productieontwerper Nicholas Dare had gewerkt aan Alien: Covenant .) Hij dacht ook aan David Cronenbergs The Fly , zijn favoriete body-horror in de bioscoop. Voor Brie was The Shining een belangrijk referentiepunt, een van haar absolute favorieten die ze opnieuw bekeek tijdens de pre-productie met het oog op Shelley Duvall. "Ze is er zo prachtig kwetsbaar in. En er is geen ijdelheid in die vertolking. Ze is bijna klef op een manier die zo echt aanvoelt," legt Brie uit. "Ik hoopte dat niveau van gebrek aan ijdelheid te kanaliseren. Wanneer iemand zich in zo'n extreme en enge situatie bevindt, zal diegene niet op de perfecte, meest glamoureuze acteursmanier reageren. Het zal menselijk en rommelig zijn."

Van Don't Look Now tot Midsommar , waarom lenen langdurige geliefden en aanhankelijke koppels zich zo goed voor horror? Nou, deze tegenspelers hebben er theorieën over. "Het zijn echt herkenbare angsten waar deze films op inspelen," zegt Brie. "Iedereen heeft een andere relatie met relaties, of het nu met geliefden is, of zelfs met vrienden of familie. Hoe graag wil je iemand binnenlaten [en] jezelf verliezen in die vergelijking? Het onderwerp is actueel en de mogelijkheden binnen het genre zijn eindeloos." Volgens Franco hebben we allemaal dit soort relaties in ons leven – en niet alleen romantische – of we dat nu willen toegeven of niet. "De concepten die Michael Shanks voor deze film heeft bedacht, hebben de potentie om [daarom] een breder publiek te bereiken," merkt hij op.

Brie denkt dat horrorfilms “echt herkenbare angsten” in relaties kunnen verkennen.

Is Together dus de perfecte film voor een date-avond die aanmoedigt dat we elkaar aanvullen, of is het juist de beste reclame om voor altijd single te blijven? "We zeggen niet per se dat codependentie goed of slecht is", reflecteert Franco. "We hebben vrienden die single zijn, die contact met ons opnamen nadat ze de film hadden gezien en zeiden: 'Ik ben zo blij dat ik single ben'", lacht hij. "En aan de andere kant hoorden we van een stel dat de hele week voor de vertoning van de film ruzie had gehad, en toen ze de film bekeken, zeiden ze dat het hen daadwerkelijk had geholpen hun problemen op te lossen." Brie beaamt dat de boodschap in de ogen van de toeschouwer zal zijn. "Deze film onderzoekt de angst voor monogamie en codependentie, en de horrorscènes voeden deze thema's. Het zal mensen echt hun eigen mening over relaties laten zien."