Francia Márquez verlaat het ministerie van Gelijkheid

Vicepresident Francia Márquez zal niet langer minister van Gelijkheid zijn. Naar verluidt heeft hij zijn ontslag ingediend na een ontmoeting met president Gustavo Petro op maandag. Bronnen bij de overheid bevestigden het vertrek. Op deze manier zou de tweede man in het bestuur een portefeuille achterlaten die speciaal voor haar was gecreëerd om te beheren, waarmee ze haar campagnebelofte zou waarmaken.

Het vertrek van Márquez bij het ministerie volgt op drie weken van verwachting over zijn toekomst in de regering van Gustavo Petro. Dit was een van de functionarissen die de 'opstand' leidde tijdens de op televisie uitgezonden kabinetsvergadering op 4 februari.

De vicepresident ondervroeg de president over het “gebrek aan transparantie” in de regering: “Vandaag doet het mij pijn dat er in deze regering die ik heb helpen kiezen, zoveel gevallen van corruptie voorkomen en we moeten dat recht in de ogen kijken.”

Hij richtte zijn scherpste kritiek ook tot Laura Sarabia en uitte zijn meningsverschillen met Armando Benedetti. Vervolgens stelde ze opnieuw ter discussie dat ze kritiek kreeg op haar werk bij het Ministerie van Gelijkheid, waarbij ze haar portefeuille helemaal opnieuw moest opbouwen en haar naar verluidt niet voldoende hulpmiddelen had aangereikt.

In een andere interventie onthulde Márquez een harde breuk met de president: “ Ik dacht dat ik hier zou aankomen om uw bondgenoot te zijn,” en ze legde haar standpunt zelfs voor aan de president: “Ik zal met u meelopen zover u zegt.”

Sinds die Raad van Ministers zijn er verschillende onbekende factoren geweest. Hoewel Marquez aangaf niet te zullen aftreden, begonnen er sterke geruchten over zijn vertrek te circuleren. Onder de voorgestelde vervangers bevinden zich Carlos Carrillo, de huidige directeur van UNGRD; Maria Paz Gaviria; de huidige vice-minister voor Vrouwenzaken, Tamara Ospina; en Carlos Rosero, een sociaal leider die dicht bij de vicepresident staat.

Het is nu nog maar de vraag of Francia Márquez vicevoorzitter zal blijven of dat zij ook zal aftreden uit de functie waarvoor ze is verkozen. In dit tweede scenario zou hij het Congres de macht geven om zijn opvolger te kiezen.

Uit eerdere berichten bleek dat ze de president zelfs een ultimatum had gesteld: als hij haar uit zijn portefeuille zou halen, zou ze ook aftreden als vicepresident. Als Rosero echter arriveert, zou dat aantonen dat het vertrek op goede voet is verlopen, aangezien hij nauwe banden heeft met de official.

De breuk tussen Gustavo Petro en Francia Márquez is niet de eerste keer dat een president in botsing komt met zijn vicepresident. Het meest emblematische geval was dat van Ernesto Samper en Humberto de la Calle. In dit geval nam De la Calle, vanwege de controverses rondom het 8.000-proces, afstand van het bestuur. Hij nam ontslag en de wetgevende macht benoemde Carlos Lemos Simmonds in zijn plaats.

Een ander soortgelijk voorbeeld waren de meningsverschillen tussen Juan Manuel Santos en Angelino Garzón over het vredesproces met de uitgestorven FARC. Hoewel Garzón niet aftrad, koos Santos voor zijn tweede termijn een nieuwe kandidaat: Germán Vargas Lleras.

Vargas Llera heeft de functie waarvoor hij in de periode 2014-2018 was gekozen, verlaten. Dat kwam niet door meningsverschillen met de toenmalige president, maar doordat hij in 2018 aftrad om te wedden op een kandidatuur.

Juan Sebastiaan Lombo Delgado