Het 'spel der tronen' achter het voorzitterschap van het Huis van Afgevaardigden: welke partij blijft aan de macht?

Hoewel er nog bijna vijf maanden te gaan zijn tot de verkiezing van de nieuwe voorzitters van de Senaat en het Huis van Afgevaardigden , is er in laatstgenoemde onderneming een hevige biedingsstrijd losgebarsten die lijkt op een spel der tronen waarin ze de macht willen afpakken van Cambio Radical.

Aan het begin van deze periode, in 2022, hebben de leiders van elke partij een overeenkomst gesloten om te bepalen hoe de rotatie van het voorzitterschap in elk wetgevingsjaar zou plaatsvinden.

De oorspronkelijke overeenkomst was dat de rechtbank van het Historisch Pact het eerste jaar in de Kamer zou zitten, een besluit dat niet voor 100 procent werd goedgekeurd door president Gustavo Petro, maar dat uiteindelijk werd uitgevoerd toen David Racero tussen 2022 en 2023 hoofd van de corporatie was . In de daaropvolgende zittingsperiode waren de liberalen aan de beurt en werd Andrés Calle gekozen.

De verkiezing van de voorzitter van de derde wetgevende macht, die samenviel met de Groene Alliantie, verliep intens en was anders dan bij de voorgaande verkiezingen. Er was geen consensus binnen de Groene Alliantie om één enkele kandidaat voor te dragen en Katherine Miranda, van de onafhankelijke vleugel, en Jaime Raúl Salamanca, die dichter bij de regering staat, streden om een ​​eerlijke uitslag.

Wat Salamanca betreft, is de agenda van de regering in een rap tempo vooruitgegaan, maar in het nieuwe jaar ziet niet alles er rooskleurig uit. Sinds het einde van de buitengewone vergaderingen die de regering op 13 en 14 februari had belegd om de hervorming van de gezondheidszorg te bespreken, is de hervorming van de gezondheidszorg niet meer besproken.

De struikelblok is een meningsverschil binnen de raad van bestuur, waar vicevoorzitters Lina María Garrido (Cambio Radical) en Jorge Tovar (Peace Seats) voet bij stuk houden en weigeren de agenda van de plenaire vergadering te ondertekenen als de hervorming van de gezondheidszorg in het document zou voorkomen. Zij stellen dat het niet raadzaam is om het project uit te voeren zonder dat de financiële garantie wordt overgelegd.

Het is dit meningsverschil aan tafel dat zal leiden tot wijzigingen in de oorspronkelijke overeenkomst tussen de partijen over de rotatie van het presidentschap. Na de Groene Alliantie werd op papier besloten dat de volgende partij Cambio Radical zou zijn, destijds een onafhankelijke partij.

Gezien deze situatie, waarin deze partij zich tegen de regering heeft uitgesproken en met figuren als Garrido heeft aangetoond dat zij de initiatieven van de uitvoerende macht, zoals die op het gebied van de volksgezondheid, niet zal laten doorgaan, is de zet die de regeringspartij van plan is om de overeenkomst te verbreken en een andere partij de leiding te laten nemen.

Velen zullen zich afvragen waarom niet dezelfde strategie wordt gevolgd als die welke met Miranda werd uitgevoerd. Het antwoord is dat er binnen Cambio Radical geen figuur als Salamanca bestaat. In deze groep, met als natuurlijke leider Germán Vargas Lleras, is er geen mogelijkheid om de regering de ruimte te geven haar eigen belangen voorop te stellen.

Als de overeenkomst echter wordt verbroken (wat zeer waarschijnlijk is), zal de machtsstrijd die in het Huis van Afgevaardigden zal ontstaan, groot zijn. De keuze zou zijn tussen 'la U', de voormalige partij van de aangewezen minister van Binnenlandse Zaken, Armando Benedetti, en de conservatieven in de Kamer, die de regering hebben gesteund. Zelfs de naam van de conservatieve Juan Carlos Wills doet vermoeden dat hij die waardigheid zou kunnen bereiken.

Het congreslid is reeds voorzitter van de Eerste Commissie geweest en beschikt over de ervaring om het Huis te leiden. Bovendien maakt hij deel uit van een partij die binnen het bedrijf, met een aantal van haar leden, heeft laten zien dat zij de voorstellen van de regering steunt.

Wat echter aan het licht is gekomen, is dat hij niet de enige is over wie geruchten gaan dat hij de leiding over het bedrijf zou hebben. Ook zouden vanuit het Historisch Pact de stukken worden verplaatst met Alejandro Campo, Gabriel Becerra, Agmeth Escaf (was voorzitter van de Zevende Commissie) en Alejandro Toro (voorzitter van de Tweede Commissie) . Dit zou echter niet wenselijk zijn, aangezien de regeringspartij er al een jaar president op heeft zitten.

Maar de schending van afspraken zou niet alleen in het Huis plaatsvinden. Cambio Radical sluit niet uit dat, als ze het presidentschap verliezen, ze zullen proberen een akkoord te sluiten met de conservatieven in de Senaat en het Democratisch Centrum om iemand te nomineren om de Senaat te leiden, ondanks het feit dat volgens de overeenkomsten van die corporatie de waardigheid bij de Liberale Partij zou moeten liggen.

Maria Alejandra González Duarte