Charlie Winston's 'Essentiële Balans' aan de Kust

Hoewel hij zijn trilbyhoed met korte rand niet meer draagt, geeft zijn tweedjasje (gedragen over een wit overhemd) hem nog steeds een ietwat dandy, typisch Britse look... Zelfs in combinatie met een rode bermuda en blauwe sneakers! Het is negen jaar geleden dat Charlie Winston ervoor koos, zoals hij ons in bijna onberispelijk Frans uitlegt, om zich te vestigen aan de Franse Rivièra , in Villeneuve-Loubet. Voor de prachtige ogen van een vrouw van de Côte d'Azur, oorspronkelijk afkomstig uit Cagnes-sur-Mer, die zijn vrouw en moeder werd van hun twee kinderen van 8 en 11 jaar. " We ontmoetten elkaar in 2011 in Los Angeles," blikt hij terug, "en twee jaar lang volgde ze me op tournee! We hadden geen vast adres. Daarna woonden we een tijdje in Parijs, voordat we ons vestigden in een huis in Londen. Constant gevuld met een stel muzikanten en vrienden. Het gezinsleven was niet makkelijk. En voor haar, die opgroeide met de bergen, de zon en het strand, was het moeilijk om in deze grijsheid te leven, terwijl ze geconfronteerd werd met een heel andere mentaliteit."

Zijn vriendenkring van de Côte d'Azur

Dus vertrok hij naar de Franse Rivièra, waar de zwerver (in het Engels: zwerver) zich in 2016 eindelijk vestigde, met zijn gitaar. En hij moest zich aanpassen: "Het duurde even voordat ik de verschillen tussen de twee culturen begreep. En nu ben ik heel blij, want ik heb hier nu mijn eigen vrienden, niet alleen die van mijn vrouw. Het geeft me een essentiële balans tussen twee tournees. Het enige wat ik mis in vergelijking met Londen, of een grote stad in het algemeen, is muzikale creativiteit, het kunnen bijwonen van veel concerten. Maar ik heb aan mezelf gewerkt om te accepteren dat mijn bestaan was veranderd, ook vanuit dit perspectief. Het leven is een mysterie... We denken dat we het beheersen, maar dat is niet zo!"

Zijn jeugd in een permanente feestelijke sfeer

En hij voegde eraan toe: "Als je dat accepteert, is het makkelijker. Weet je, ik ben opgegroeid met het idee om vreugde te brengen aan de mensen om me heen. Mijn ouders waren zangers, dus ik groeide op in een hotel waar altijd een zeer feestelijke sfeer hing, omdat er twee podia, twee restaurants en twee bars waren. Ik bezocht bruiloften, theatervoorstellingen, concerten en zelfs cabaretvoorstellingen met Franse cancandanseressen, tijdens de Franse thema-avonden waar we slakken en kikkerbilletjes aten." Een voorproefje van zijn leven aan de overkant van het Kanaal . En een atypische jeugd, een leven als "acrobaat" gericht op het publiek, wat ongetwijfeld zijn aanleg en gemak verklaart om er snel een band mee op te bouwen.

Een nieuw opus eind 2025

Zoals we opnieuw hebben gezien sinds de start van zijn uitverkochte tournee, die hem op 15 november terugbrengt naar ons land in La Seyne-sur-Mer. Multi-instrumentalist – gitaar, bas, drums, piano – net als zijn muzikanten, sleepte Charlie Winston het publiek mee met zijn genereuze energie en zijn bedwelmende melodieën, tussen pakkende ritmes en intieme ballads. In afwachting om ons tegen het einde van het jaar zijn nieuwe opus te laten ontdekken: Love isn't easy . Waarvan de eerste single, Never enough , in mei werd uitgebracht. Na meer dan twee jaar on the road te hebben doorgebracht, heeft Charlie Winston zich inderdaad in de studio verdiept om zijn zesde album te schrijven. Omringd door François Lasserre op gitaar, Louis Sommer op bas en Noé Benita op drums, heeft Charlie deze intieme reis bedacht, gedragen door lichtgevende grooves.

Liefde in al haar vormen

In dit oeuvre onderzoekt deze gevoelige kunstenaar liefde in al haar vormen: de liefde die we delen, de liefde die we opbouwen en, bovenal, de liefde die we onszelf leren schenken. "Dit album vertelt een liefdesverhaal. Geen vluchtige romance, maar een diepe relatie die zich langzaam opbouwt. Het roept het begin, het midden en het potentiële einde op van het verhaal van twee mensen. Maar het spreekt ook over zelfliefde. Is dat immers niet hoe de kwaliteit van alle persoonlijke relaties wordt gemeten? En het bereiken daarvan vereist veel geduld en moed. De makkelijkste manier is toegeven aan negatieve acties die door angst worden ingegeven."

Meer informatie

Charlie Winston. Zaterdag 15 november om 20.30 uur. Tisot Cultureel Centrum. Prijs: € 27,50. Informatie: +33 4 94 06 94 77. www.la-seyne.fr

Charlie Winston is een complexere persoonlijkheid dan je zou denken, maar hij onthult meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Drie nummers bewijzen het.

1) "Exile" (van het album "As I am", geproduceerd door Vianney in 2022)

Het is een lied dat drie dingen in mijn leven oproept. Ten eerste, ballingschap, toen ik me met mijn vrouw, die hier is opgegroeid, aan de Franse Rivièra vestigde. Het was ook een vorm van ballingschap van mijn muziek, omdat ik hier veel beroemder ben dan in Engeland. Ik heb een vriend die me kwam opzoeken in Roquebrune-sur-Argens, toen ik daar een concert gaf. Hij verwachtte 500 mensen te zien, maar hij was overdonderd toen hij er duizenden zag! Het was moeilijk voor me om te begrijpen, om los te laten, om op een bepaalde manier te breken met mijn jeugd. Nu het voorbij is, ben ik een expat geworden. In dit lied geef ik toe dat ik niet echt meer een Brits onderdaan ben, dat ik 'Frenglish' ben. En ik ben er trots op jullie taal te spreken, ook al is dat makkelijk voor me, aangezien mijn vrouw Frans is. Dit lied spreekt, ten slotte, over mijn succes in een familie van muzikanten, een andere vorm van ballingschap.

2) “Als een zwerver” (afkomstig van het album "Make way" , uitgebracht in 2007)

Mensen vragen me vaak of ik het saai vind om dit nummer nog steeds te zingen, ook al is het eigenlijk een nummer waar ik nooit genoeg van krijg. En daar ben ik heel blij mee. Net als Boxes , van hetzelfde album, zegt het veel over mij en mijn leven. Over mijn waarden, die ik van mijn ouders heb meegekregen. Te beginnen met doorzettingsvermogen.

3) "Onbewust" ("Zoals ik ben")

Dit nummer roept een werkelijk wonder in mijn leven op, een wedergeboorte. In 2016 verliet ik de muziekwereld. Ik kon me niet meer voorstellen om terug te keren naar het podium met al die vreselijke rugpijn die ik tijdens de tournees had ervaren. Ik heb alles geprobeerd om dit probleem op te lossen: medicijnen, massages, yoga. Maar in feite zat het probleem niet in mijn lichaam, maar in mijn leven, in mijn hoofd, in mijn trauma's. Zoals het ons allemaal wel eens overkomt: psychosomatische problemen. Vooral midden in ons leven, want dan zijn er veel meer verantwoordelijkheden. En ik heb de pijn overwonnen dankzij een methode die bestaat uit teruggaan naar de emotionele oorsprong ervan om onszelf er beter van te bevrijden.