De “mheibes”, of de grote Iraakse bluf

Vier uur 's ochtends is er een briesje opgestoken rond het stadion vlakbij het centrum van Bagdad, maar Qaid Al-Sheikhli zweet nog steeds onder zijn dishdasha [een lange tuniek die tot aan zijn enkels reikt]. Hij speelt al bijna zes uur in de kwartfinales van een Mheibes-kampioenschap, een van de meest veeleisende wedstrijden ter wereld qua mentale kracht. Zijn team, Al-Sa'doun, staat tien punten achter. En de tijd dringt.

Luisterend naar de regels lijkt het spel niet moeilijk, maar het lijkt onmogelijk. Tegenover Al-Sheikhli staan 45 mannen opgesteld in drie rijen. Een van hen verbergt een zilveren ring in een van zijn handen. Al-Sheikhli's missie: ontdekken welke man de ring vasthoudt en in welke hand, door alleen zijn gezicht en lichaamstaal te bekijken.

Al-Sheikhli heeft al flinke vorderingen gemaakt: samen met de andere aanvoerder van zijn team heeft hij de selectie al teruggebracht tot vier personen. Een scheidsrechter in een rood jasje staat erbij met een stopwatch. Elk team heeft slechts vijf minuten om de ring te vinden – dat is de regel dit jaar. Zodra die tijd om is, scoort het andere team een punt.

Al-Sheikhli concentreert zich op een van de laatste spelers, een man van middelbare leeftijd gekleed in een hemelsblauwe tuniek. “De ma