François Rouan, een veelzijdige schilder, en zijn unieke ‘afdrukken’ in het Museum voor Schone Kunsten in Lyon

"Of het nu gaat om het schilderen van kaartspelers, appels of kleine geometrische tegels, wie de ervaring van het schilderen betreedt, waagt zich in een labyrintische ervaring." François Rouan vertrouwde Le Monde in 1991 toe. De huidige tentoonstelling die aan hem gewijd is in het Musée des Beaux-Arts de Lyon is daar een treffend voorbeeld van. Gelukkig hebben curatoren Isabelle Monod-Fontaine en Sylvie Ramond een rode draad gekozen door hun hele tentoonstelling, zo'n 130 werken, te baseren op elf duidelijk afgebakende secties die het thema van de afdruk delen. De man is echter niet eenvoudig, en zijn werk al helemaal niet. Misschien is het voldoende om de schilderijen te bekijken, maar niet oppervlakkig: aandachtig, de tijd nemend, er vaak naar terugkerend. Dan, maar dan ook pas, distilleren ze uiteindelijk hun gif. Pas op, het kan afrodiserend werken...

De afdruk is zo oud als de mensheid zelf: die van een met kleur beschilderde hand die door een van onze voorouders uit het paleolithicum op de wand van een grot is geplaatst, bijvoorbeeld. Het is ook zeer hedendaags, denk maar aan de "Anthropométries" van Yves Klein (1928-1962), die naaktmodellen met blauwe verf beschilderde en deze vervolgens op doek plaatste.

Je hebt nog 75,02% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.