In Roquebrune-Cap-Martin, eerbetoon aan Olympisch zeilkampioene Virginie Hériot

Voor liefhebbers van de onderwaterwereld is 2025 een jaar om te herdenken met wit schuim. Frankrijk heeft, met de 3e Oceanenconferentie van de Verenigde Naties in Nice , bevestigd dat deze kwart eeuw gevierd zal worden als het Jaar van de Zee.

In Roquebrune leek het vanzelfsprekend om een ​​"maritieme" figuur te eren voor de Journées de l'Art-Bre.

Een cultureel evenement dat elk jaar wordt georganiseerd onder het hoge patronage van Prins Albert II van Monaco, waarbij een nieuw borstbeeld van een beroemdheid (die aan de stad verbonden is) wordt onthuld.

Deze dinsdag staat in het park Cap Martin de figuur van Virginie Hériot centraal. Zij heeft in ruim dertig jaar zeilen 143.232 zeemijl afgelegd.

Dat staat gelijk aan zesenhalf keer rond de aarde. Geen wonder dat ze door de Indiase dichter Rabindranath Tagore de bijnaam "Madame of the Sea" kreeg, en door de Britten de "Grootste Zeilster ter Wereld"...

Een passie geboren in Menton

Virginie Hériot, dochter van commandant Zacharie Olympe Hériot, rijke erfgenaam van de Grands Magasins du Louvre, en Anne-Marie Dubernet, een bescheiden verkoopster, werd geboren op 25 juli 1890 in Le Vésinet (Yvelines). Kortom, ver van de zee.

Na de vroege dood van haar vader bleef ze er vast van overtuigd dat ze het leven met passie en zo snel mogelijk moest leven. En de golven boden haar dat.

In Menton ontdekte Virginie Hériot de cruisevaart – op het familiejacht, de Salvator, dat aangemeerd lag in de stad der citroenen. Tijdens deze lange reis ontmoette ze de schrijver en marineofficier Pierre Loti, die haar alles over de zee leerde en zijn passie met haar overdroeg. Al snel kwam er een zekerheid tot haar: "Ik word zeeman." Dat wil zeggen, een vrouwelijke zeeman.

In 1912, voor haar 22e verjaardag, liet ze haar eerste wedstrijdjacht bouwen: L'Ailée. Een naam die ze daarna aan vrijwel al haar boten zou geven. L'Ailée II en L'Ailée III zouden op hun beurt in Menton aangemeerd liggen.

Maar het was met de in Cannes gebouwde L'Ailée IV dat "Madame de la mer" op 9 augustus 1928 de gouden medaille won in de zeilsport op de Olympische Spelen in Amsterdam. Met een voorsprong van 46 seconden op Zweden en 1 minuut en 41 seconden op Nederland. Een mooie revanche voor degene die zich niet had gekwalificeerd voor de Olympische Spelen van 1924...

"Mijn Olympische overwinning was prachtig. Een felle strijd tegen alles en iedereen. Alles verenigde zich tegen mijn Wing! Ik moest vechten tegen twijfel, tijd, routine, superioriteit, onbeschoftheid, vermoeidheid en ziekte. Ik gaf, als in een gevecht, mijn leven om de overwinning te behalen," schreef ze.

Wat maakte deze triomf zo bijzonder? Virginie Hériot had de leiding over een bemanning van vijf man. Achter haar frêle uiterlijk en melancholische blik schuilt een stalen mentaliteit.

"De mensen die ik ontmoet, begrijpen me niet (...). Ze beoordelen me niet op mijn daden, maar op hun gevoelens. Fysiek verbaas ik ze: hoe kun je je boot naar de overwinning varen met zulke dunne hechtingen? Of: hoe kan zo'n prachtige energie verborgen zitten in zo'n klein lichaam!!" onthulde ze hierover.

Want aan talent ontbrak het de marine niet. Zoals blijkt uit de werken over de wereld van de zee die ze publiceerde. Daaronder bevond zich een dichtbundel, Een ziel op zee, bekroond door de Académie française.

Zoals haar lobbywerk voor de Franse industrie en handel ook getuigt, zijn navigatie en patriottisme niet onverenigbaar voor iemand die een dubbele hoop koestert: "de Fransen de zee te laten liefhebben door met sport de stervende liefde voor de oceaan in jonge harten nieuw leven in te blazen, en met mijn maritieme propaganda onze geliefde Franse vlag te laten wapperen en geliefd te maken."

Virginie Hériot raakte ernstig gewond na een storm en overleed kort daarna op 42-jarige leeftijd aan flauwvallen.

Zeezwaluw

Maar de link met Roquebrune, vraagt ​​u zich misschien af? Die is te vinden aan moederskant, die als weduwe de Villa Cypris in Cap-Martin liet bouwen.

Toen Virginie naar een naburige villa verhuisde – Les Hirondelles – gebouwd door Hans-Georg Tersling, bracht ze er tijdens haar reizen regelmatig bezoeken, hoewel haar hoofdverblijfplaats aan zee bleef.

"Misschien komt het doordat ik van mijn boten houd alsof het mijn geliefden zijn, dat ze mij zoveel vreugde schenken..." zal ze zeggen.

In 1932 werd een laan op Cap Martin naar haar vernoemd. Maar tot nu toe stond het standbeeld van Virginie Hériot in Cannes, onthuld in 1936. In Roquebrune wordt de fout nu rechtgezet. Haar borstbeeld zal aanstaande dinsdag op de Walk of Fame verschijnen.