Isabelle Adjani, de mysteries van een roeping

Isabelle Adjani vermijdt liever de geboorteakte van haar grootvader, die we haar brengen. Ze geeft er de voorkeur aan dat die aan haar wordt voorgelezen. Mohammed Bensalah Hadjami werd geboren op 22 mei 1898 in Philippeville, nu Skikda, Algerije. De actrice heeft hem altijd met een andere voornaam, Saïd, horen aanspreken, zonder ooit een foto van hem te hebben gezien. Ze is geschokt als ze ontdekt dat het woord "inheems" tussen haakjes onder zijn naam staat. De Franse nationaliteit werd vervolgens geweigerd aan moslims. Hij is Kabylisch, dus Berbers.

De naam "Hadjami" is typisch Algerijns. Er ontbraken twee letters aan toen, een kwart eeuw later, Mohammed Chérif Adjani, de vader van de actrice, in 1923 in Constantine werd geboren. "Je komt er goed vanaf als je in de jaren twintig in Frans Algerije wordt geboren en je verliest maar een of twee letters van je naam ", aldus historicus Benjamin Stora, specialist in de geschiedenis van de regio. "Hij had zijn hele naam kunnen verliezen."

Twee letters minder is een daad van minachting en verwaarlozing voor een vader. Voor zijn dochter "wordt deze naam een soort pseudoniem", zegt ze. Een naam die vandaag de dag anders klinkt. Een sterrennaam, een naam die decennialang bewoond, belichaamd, in hoofdletters geschreven werd, op posters, in de bioscoop en in het theater. Alsof het dwingende initiatief van een ambtenaar in Algerije het, in plaats van het te verminken, juist onthuld had.

Isabelle Yasmina Adjani, geboren in 1955 in Parijs, heeft 45 films gemaakt, een dozijn tv-films, 15 toneelstukken, talloze toneellezingen (een genre waar ze dol op is) en ook liedjes. En dat allemaal in 55 jaar. Met haar debuut in een film op 15-jarige leeftijd werd ze op 17-jarige leeftijd een geliefde gast van de Comédie-Française, waar ze meteen schitterde in drie toneelstukken van Molière. Vervolgens actrice in The Slap (1974), van Claude Pinoteau, The Story of Adele H. (1975), van François Truffaut, The Tenant (1976), van Roman Polanski, Nosferatu, Phantom of the Night (1979), van Werner Herzog, Possession (1981), van Andrzej Zulawski, Deadly Hike (1983), van Claude Miller, The Murderous Summer (1983), van Jean Becker, Camille Claudel (1988), van Bruno Nuytten, Queen Margot (1994), van Patrice Chéreau…

Je hebt nog 89,79% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.