Theater: onze recensie van Parallèles, een goed gemaakte romantische komedie

Uit het ongeluk uit het verleden ontstaat hoop voor de toekomst, zegt men. Romain is niet op de bruiloft. Zijn ex heeft hem een ​​jaar geleden verlaten . Oef. Het was vroeg in de ochtend en de klok stond op 10:27 uur. Het was het tijdstip waarop ze de deur van de hal dichtsloeg. Bij hem voelde ze zich ‘erger dan dood’, omdat hij ‘erger dan leeg’ was. “Je bent een negatieve ruimte,” had ze hem verteld , “een soort zwart gat .” " De kers op de taart was dat de kat niet alleen met hem wilde zijn en zich daarom van de ^6e verdieping gooide. Romain beschouwt zichzelf als "een verspilling van organisch materiaal, minder nuttig voor de mensheid dan een school kwallen." Een witte clown die met elke stap die hij zet steeds belachelijker wordt. Kortom, hij voelt zich "schpouik" .

Romain wordt gespeeld door de werkelijk opmerkelijke acteur Benjamin Wangermée, met een geknepen stem en een lichaam van rubber. Gedurende de hele voorstelling lachen we om zijn onhandigheid en zijn pathologische verlegenheid. Hij heeft last van een vermoeiende neurose. Maar op een avond, uitgenodigd voor een housewarmingparty, zegt hij op de overloop tegen een vrouw in een sexy zwarte jurk die ook gaat: "Ik ga hun feestje verpesten. " De naam van de vrouw is Marion en ze is niet bepaald een gereserveerd type. Ze antwoordt hem botweg: "Jij hebt niet genoeg spullen om een ​​feestje te verpesten. Het ergste wat je kunt doen is dat je wordt aangezien voor een yucca. »

Lees ook : Theater: tussen de reus Jacques Weber en de goedhartige Pierre Arditi heeft Le Figaro gekozen

Een landingsplaats, een vreemde plek voor een vreemde ontmoeting: die van een geëmancipeerde, dynamische vrouw, een liefhebber van Kleenex-seks, en een grijze, stijve accountant die flauwe Alexandrijnen reciteert. Stel je voor dat Barbarella en Gaston Lagaffe elkaar tegenkomen. Deze ontmoeting tussen een middelmatige dertiger en een aantrekkelijke veertiger zal vonken en bubbels creëren. Dit stuk heeft een komisch tintje en is geschreven en geregisseerd door Alexandre Oppecini. Ook al worden de situaties opzettelijk en soms schromelijk overdreven, toch klopt alles. Marion wordt gespeeld door Marie Pierre Nouveau en ze is onberispelijk in haar rol als HPE (high erotic potential) vrouw.

Beetje bij beetje zullen deze twee elkaar vinden. Marion, de kat, is eigenlijk niet zo zeker van zichzelf. Wat Romain betreft, hij is niet zo "dom" als hij lijkt. Ze gaan niet naar een housewarmingparty, maar brengen de nacht samen door, net als in een goed gemaakte romantische komedie. Er zijn een aantal mooie oefeningen in stijl; dus deze sequentie waarin ze zich voorbereiden op hun avond. Ze praten tegelijkertijd, en dat is verbazingwekkend.

Er gaat een zekere waanzin uit van dit onwaarschijnlijke duo. In een decor van twee banken en een gordijn als achtergrond bewegen Marion en Romain (anagrammen) zich in een soort clair-obscur, een weerspiegeling van hun persoonlijkheden. Deze twee ‘ultramoderne eenzaamheden’ waren eigenlijk niet bedoeld om elkaar te ontmoeten, maar om, als tegengestelde magneten, voor één avond ‘bij elkaar te passen’. Durf dus deze Parallels te proberen. U zult zien dat ze u uiteindelijk zullen raken.

Les Parallèles, tot en met 27 maart in La Scala, Parijs (10e) .