RAPPORTAGE. "We hebben de cijfers verdubbeld, zelfs verdrievoudigd": anti-crisismenu, wondermiddel of vals goed idee voor restauranthouders?

"We zijn een groot gezin, dus we kunnen niet echt meer naar restaurants, ze zijn te duur. We zijn dol op deze nieuwe formule", vertelt Marie-Laure enthousiast over haar dochter, die al meer dan een jaar niet meer op restaurant is geweest. Net als Marie-Laure vermijden veel gezinnen in Frankrijk steeds vaker om uit eten te gaan, omdat ze het te duur vinden vanwege de hoge inflatie van de afgelopen jaren.

Een fenomeen dat niet zonder nadelen is voor restauranthouders die het aantal couverts elke dag zien afnemen. Voor velen een tegenslag, maar voor anderen een kans, die nu inzetten op ‘ anti-crisismenu’s ’, deze voor-, hoofd- en nagerechtformules tegen bodemprijzen. In Frankrijk bieden al zo'n dertig restauranthouders deze formule aan, bijvoorbeeld in Budos, een klein dorpje vlak bij Bordeaux.

Voor Marie-Laure begint het recept vandaag met een eiercocotte met chorizo ​​als voorgerecht, gevolgd door een roerbakgerecht van varkensvlees met curry. Alleen het dessert die dag - een stuk ijs - is niet zelfgemaakt. Als de presentatie niet netjes is, kan het Marie-Laure niets schelen: " De hoeveelheden zijn zeer royaal, het heeft smaak. "De smaakpapillen zingen goed", grapt ze.

Een no-nonsenseformule, om de woorden van Marina te gebruiken, die momenteel werkloos is: " Het is leuk om mensen te zien, die dezelfde maaltijd delen als wij. Het is waar dat het wat lawaai toevoegt, maar gewoon wat leven," voegt de jonge vrouw toe.

“Het is goed voor het moreel om te weten dat naar een restaurant gaan iets is dat je kunt doen.”

Marina, klant van een restaurant met een anti-crisismenu

frankrijkinfo

Marina heeft, net als veel andere klanten, al gepland om volgende week terug te komen. Loïc en Laurine, de eigenaren van het etablissement, introduceerden de formule amper twee weken geleden en merken nu al een toename in het aantal bezoekers. " Vroeger hadden we in een klein dorpsrestaurant zo'n acht tot twaalf couverts. Vandaag hebben we 27 maaltijden geserveerd. “We hebben de aantallen dus verdubbeld, zelfs verdrievoudigd”, legt Loïc uit.

Goed nieuws voor Loïc en Laurine, want het restaurant draaide financieel niet zo goed. Toen de eigenaren hoorden over het verhaal van dit kleine restaurant in Haute-Vienne, dat vanwege zijn anti-crisisformule veel aandacht in de media had gekregen, dachten ze dat ze de oplossing voor hun problemen hadden gevonden.

"We verdienen ongeveer 1-1,50 euro op het menu. Als mensen dan het menu van 8,90 euro nemen, nemen ze een biertje, ze nemen wijn, ze nemen koffie: op drankjes maken we de grootste marge", legt Loïc uit. Een weddenschap die snel succesvol zou kunnen blijken.

Niet alle restauranthouders die een anti-crisismenu lanceren, hanteren hetzelfde recept. Sommige mensen richten zich op verse producten, anderen op producten waarvan de houdbaarheidsdatum bijna verstreken is. Loïc speelt op zijn beurt met promoties en kwantiteiten: " Wij kijken leveranciers aan en proberen ze zoveel mogelijk leeg te zuigen ." Omdat Loïc en Laurine geen werknemers in dienst hebben, zorgt deze formule ervoor dat ze in balans zijn en toch zichzelf kunnen profileren. Restauranteigenaren overwegen zelfs om dit anti-crisismenu meerdere keren per week aan te bieden.

Maar wees voorzichtig, waarschuwt Thierry Marx, voorzitter van de UMIH, de vakbond voor de hotelbranche en -industrie: deze formule is geen wondermiddel en kan lastig zijn. De leider roept in het bijzonder op om niet " het verwarren van omzet en nettowinst : het zijn absoluut niet hetzelfde. Het is waar dat het geruststellend is. We zien mensen in het restaurant, maar als er aan het eind niets meer overblijft om de werknemers te betalen... Vaste kosten zijn iets dat je naar beneden haalt ."

Hoewel de kosten van het bedrijf zeer laag blijven, zoals het geval is bij Loïc en Laurine, erkent Thierry Marx de intelligentie van deze menu's. Maar wees ook hier weer voorzichtig met de boodschap die hieruit voortkomt: " Mensen willen hun etablissement redden, maar het lijkt altijd een beetje op een energie van wanhoop", besluit de voorzitter van de UMIH, die in deze goedkope menu's vooral het symbool ziet van de algemene crisis in de hotel- en restaurantsector.