De gezworen vijanden van de Côte d'Azur: op weg naar een explosief duel tussen Éric Ciotti en Christian Estrosi bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2026

Met nog minder dan een jaar te gaan tot de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2026, is burgemeester Christian Estrosi van Nice, die zich herkiesbaar stelt, alweer klaar om de zeilen te hijsen.

Om dit te zien, hoeft u alleen maar naar deze scène te kijken die door France 3 is opgenomen en op donderdag 3 juli opnieuw is uitgezonden. De burgemeester is aanwezig op een politieboot in de haven van Villefrance-sur-Mer. Hij spreekt een manager aan die zich op de steiger van een gigantisch cruiseschip bevindt en vertelt hem dat hij niet op deze wateren aanwezig mag zijn, terwijl het gemeentehuis de doorvaart van deze grote vervuilers wil beperken .

"Je bent hier niemand," gromt hij in het Engels tegen zijn gesprekspartner. Jammer als de ad hoc -beschikking uiteindelijk door de rechtbank wordt opgeschort , wat erop wijst dat de metropool, waarvan Christian Estrosi tevens voorzitter is, geen jurisdictie heeft in deze zaak.

Jammer ook als sommige tegenstanders deze zeereis belachelijk maken. De scène blijft symbolisch interessant: hier is hij de baas. En dat wil hij ook blijven.

De voormalige Franse motorkampioen wachtte niet lang om zijn banden op te warmen. "Ik stel me kandidaat voor mijn opvolging", kondigde hij op 12 april 2024 aan in Nice-Matin , met de belofte "ervoor te zorgen dat mensen zo goed mogelijk leven en zo goed mogelijk reizen."

Voor hem zou deze gemeenteraadsverkiezing naar benzine kunnen ruiken. Meer dan voorgaande. Tegenover hem staat een zekere Éric Ciotti, die in 2020 lang aarzelde, die weinig twijfel laat bestaan over een mogelijke kandidatuur. Een kandidatuur die ongetwijfeld door de Nationale Rassemblement National zou worden gesteund, ook al heeft het parlementslid van de Alpes-Maritimes zich officieel nog niet kandidaat gesteld.

De confrontatie lijkt een laatste confrontatie. De twee mannen voeren al jaren een sluimerende oorlog in Nice. Hun vriendschap is allang voorbij.

Deze keer was het Éric Ciotti die vanaf 1988 Christian Estrosi opvolgde in diens opmars, hetzij in het parlement, hetzij bij de Algemene Raad van de Alpes-Maritimes, hetzij bij het Ministerie van Regionale Planning onder Jacques Chirac... Voordat hij dankzij zijn baas zijn sporen verdiende en plaatsvervangend en vervolgens voorzitter werd van de Algemene Raad van het departement.

Sinds 2010 is de romance geleidelijk veranderd in een persoonlijke confrontatie tegen een achtergrond van rivaliteit en politieke verschillen.

Op sociale media laat Éric Ciotti geen gelegenheid onbenut om zijn rivaal op lokaal vlak te bekritiseren. Hij beschuldigt hem ervan een "anti-bedrijfsbeleid" te voeren of zijn "prioriteitsgevoel" te zijn kwijtgeraakt door "miljoenenfeesten" te organiseren. Éric Ciotti spotte met Christian Estrosi's uitstapje naar zee voor het cruiseschip, doopte zijn tegenstander om tot "Roodbaard" en gaf als commentaar op de scène: "Aan boord gaan voordat hij tot zinken wordt gebracht."

De burgemeester van Nice slaat terug. Wanneer Éric Ciotti zich aansluit bij de RN, vergelijkt Christian Estrosi hem met "een kleine Pierre Laval" en aarzelt niet hem van "verraad" te beschuldigen. Begin juni, tijdens een discussie op Europe1 over een mogelijke kandidatuur van Éric Ciotti, gesteund door de RN, filosofeerde de burgemeester: "Er moet er een zijn (...) en we zullen ermee omgaan." Hij lachte ook om de spottende opmerkingen van zijn collega: "Hij besteedt zijn tijd aan mij."

Het moet gezegd worden dat de goede studenten van het Sarkozyisme met hun veiligheids- en anti-immigratie-accenten politiek gezien nog nooit zo ver uit elkaar hebben gelegen: de een is nu vicevoorzitter van Horizons, de partij van Édouard Philippe, terwijl de ander vorig jaar zijn eigen partij, de UDR, heeft opgericht nadat hij bij de laatste parlementsverkiezingen een alliantie had gevormd met de extreemrechtse partij van Marine Le Pen.

Alle omstandigheden zijn rijp voor hun confrontatie. Met één vraag: zal de oud-student zijn voormalige mentor te slim af kunnen zijn?

Ja, hopen zijn aanhangers logischerwijs. "Het is duidelijk dat Christian Estrosi uit de race kan worden gezet. Als hij wint, komt dat doordat de opkomst laag is en er geen sterke kandidaat is die hem met een solide programma kan confronteren. Ik betwijfel of er veel afwezigheid zal zijn als Éric Ciotti zich kandidaat stelt," meent parlementslid Christelle d'Intorni.

Dit argument geldt met name voor de vorige verkiezingen, waar de opkomst, te midden van de Covid-19-epidemie, in de eerste ronde slechts 28,54% bedroeg en in de tweede ronde 27,75%. In 2008 en 2014, tijdens de eerste twee overwinningen van Christian Estrosi, was de opkomst respectievelijk 53% en 60%.

De aanhangers van laatstgenoemde houden zich koel. "De kandidatuur van Eric Ciotti gaat mij niet aan. We hebben sowieso altijd een extreemrechtse kandidaat tegen ons gehad, en we hebben hem altijd verslagen", benadrukt Hervé Cael, lid van de gemeenteraadsmeerderheid.

In 2008 won Christian Estrosi inderdaad van burgemeester Jacques Peyrat - een vriend van Jean-Marie Le Pen, die tussen 1998 en 2008 lid was van de RPR en vervolgens van de UMP - en van de PS, vertegenwoordigd door Patrick Allemand. Hij kreeg in de tweede ronde 41,33% van de stemmen, terwijl zijn tegenstanders respectievelijk 25,50% en 33,17% van de stemmen behaalden.

In 2014 gebeurde hetzelfde opnieuw, met een nog grotere voorsprong: 48,71% voor Christian Estrosi, ver voor het FN van Marie Christine Arnautu (21,10%), Patrick Allemand (17,84%) en de overige rechtse kiezer Olivier Bettati (12,42%).

In 2020 behaalde de aftredende burgemeester zijn beste score: 59,30% van de stemmen in zijn voordeel in de tweede ronde, 21,30% voor Philippe Vardon, die toen de RN vertegenwoordigde, en 19,30% voor de lijst van ecologen onder leiding van Jean-Marc Governatori en Juliette Chesnel.

Ieder zijn eigen cijfers. De aanhangers van Ciott waardeerden de meest recente cijfers duidelijk. Die van de vroege parlementsverkiezingen. Die waren ondubbelzinnig: de overwinning voor de UDR in alle drie de kiesdistricten van Nice. Éric Ciotti behield zijn overwinning, hetzelfde gold voor Christelle d'Intorni, en Bernard Chaix won er één, waarmee hij die afsnoepte van Christian Estrosi's kandidaat, Philippe Pradal. Net als de andere twee burgemeesterskandidaten kon Chaix niet verder komen dan de derde plaats.

Genoeg om Christian Estrosi te verzwakken, aldus zijn tegenstanders. Vervolgens veroordeelden zij heftig zijn aftreden uit de metropool in juli 2024. Vervolgens werd hij herkozen en vond er een reorganisatie van het bestuur plaats... zonder de mensen in de omgeving van Éric Ciotti.

"Hij deed deze kleine ontbinding om zichzelf in de schijnwerpers te zetten, om degenen die niet aan zijn zijde stonden te straffen en om degenen die hem steunden te belonen", aldus Christelle d'Intorni.

Hervé Caël daarentegen pleit voor een onderscheid tussen de verkiezingen van 2024 en de strijd die daarop volgt. "Ik ben ervan overtuigd dat gemeenteraadsverkiezingen en parlementsverkiezingen totaal verschillend zijn. We moeten de vorige parlementsverkiezingen in de context van protest plaatsen. Afgezien van Éric Ciotti kunnen we niet zeggen dat de andere kandidaten een uitzonderlijke bekendheid genoten. Zij zijn gekozen op een politieke lijst", betoogt het gemeenteraadslid.

De Ciottisten zijn echter niet de enigen die de uitslag van de parlementsverkiezingen met spanning volgen. Ook links ziet veelbelovende tekenen, aangezien de kandidaten van de alliantie Nieuw Volksfront in alle drie de kiesdistricten van Nice als tweede eindigden.

Hoewel ze er tijdens de Vijfde Republiek nooit in is geslaagd de teugels van het stadhuis in handen te krijgen, hoopt ze een troefkaart te spelen en te profiteren van de confrontatie tussen Ciotti en Estrosi. "Ik denk niet dat er een duel zal plaatsvinden, maar eerder drie verschillende blokken in de tweede ronde," voorspelt Jean-Christophe Picard, een van de drie Groenen in de gemeenteraad, en verzekert: "De rangschikking zal niet per se zijn wat we verwachten."

Om dit te bereiken, is het noodzakelijk om het scenario van 2020 te vermijden, waarin de milieuactivisten hun eigen weg gingen, net als de socialisten, en de communisten en rebellen die het burgercollectief "Viva!" steunden. Alleen de eersten kwalificeerden zich voor de tweede ronde.

Deze keer socialisten, ecologen en communisten willen een verenigd front vormen. Maar vooralsnog hebben ze hun leider nog niet gekozen en zijn ze er ook niet in geslaagd de rebellen, met wie ze regelmatig vergaderen, te overtuigen.

"Wij zijn niet geobsedeerd door de rebellen", zegt Jean-Christophe Picard, die de deur opent voor twee aparte lijsten en toegeeft dat er links "altijd mensen zullen zijn die het niet met ons eens zijn".

Ongeacht de kandidaten die aan de start verschijnen, lijken de aanvalshoeken al gevonden te zijn bij de tegenstanders van Christian Estrosi. Zowel links als de UDR portretteren een gekozen politicus die zich richt op zijn communicatie in plaats van op de inwoners van Nice.

Ze verwezen ook naar de 'financiële situatie' van de stad, aangezien de burgemeester in 2024 de onroerendgoedbelasting had verhoogd. Als rechtvaardiging voor deze beslissing werd aangevoerd dat de investeringen en openbare diensten op een hoog niveau moesten blijven.

Hervé Caël spreekt daarentegen van een "uitstekende staat van dienst" die volgens hem "ter plaatse" wordt geverifieerd, terwijl hij zijn tegenstanders, en met name Éric Ciotti, bekritiseert omdat hij "systematisch tegen" is, zonder "enige voorstellen" te doen. Deze laatste "is tegen alle projecten, maar probeert op alle inauguratiefoto's te staan", moppert hij.

Een klassieker voor de inwoners van Nice, die gewend zijn aan dit soort onzin. Voorlopig heerst er nog een zekere rust, voordat het uit de hand loopt. De volgende gemeenteraadsverkiezingen? "Ik denk er geen seconde over na, ik heb geen tijd", verzekerde Christian Estrosi op 6 februari 2025 op BFM Côte d'Azur, in een poging zich boven de strijd te plaatsen. Een klassieker voor aftredende volksvertegenwoordigers, herkiesbare kandidaten. Maar uiteindelijk betreden ze allemaal opnieuw de arena.