Gemurmel van de stad in Moulins: de mensheid was getuige van het schouwspel van de mini-Puy du Fou en het was nog erger dan verwacht

Moulins (Allier), speciale correspondent.

Even daarvoor stonden de logo's van de partners nog door elkaar: Regio, Departement, Agglo, Stad en – zoals iedereen weet sinds het schandaal ontstond – het Fonds van het Algemeen Welzijn van Pierre-Edouard Stérin . Toen, zonder overgang, hingen er vijf immense nazivlaggen. Ja, ja: nazi's. Rood, met swastika's erop. Vrijdagavond 11 juli, van het dak tot de begane grond, bedekten deze gigantische banieren de gevel van het Nationaal Centrum voor Kostuums en het Toneel (CNCS), het grote openbare museum in Moulins (Allier).

De scène speelt zich niet af in een vluchtige of onschuldige overgang van Murmures de la cité, deze mini-Puy du Fou die drie avonden achter elkaar in de Auvergne wordt opgevoerd tot en met zondag 13 juli; het is ronduit de opening van een show die veel meer politiek dan cultureel is, fundamenteel revisionistisch en ronduit antirepublikeins. De scène zelf duurt bijna vijf minuten... Toeval? Zeker niet, als je de moeite neemt om het kleine team aan het roer, voortkomend uit de traditionalistische identiteitsgroep Sophia Polis, waarvan de fascistische schrijver en collaborateur Robert Brasillach een belangrijke referentie blijft , onder de loep te nemen.

Ver voorbij het subliminale lijkt deze projectie op een Frans openbaar gebouw woest op een middelvinger, zelfs op een vervulde fantasie. Blonde hoofden met grijze slapen, het publiek zal wel gepakt worden, maar geen probleem, blijkbaar: nu de boel eindelijk op gang komt, met geluid en licht, gaan we niet klagen dat de show Godards sarcastische instructie niet respecteert: "Objectiviteit is vijf minuten voor de Joden en vijf minuten voor Hitler." De eerste wordt, net als zoveel andere, volledig uitgewist in deze affaire die niet eens zal verwijzen naar de nationale roman van de Derde Republiek, maar eerder naar een nationalistische romance...

Even terug in de tijd: zo'n 600 toeschouwers vervelen zich al een uur lang dood in afwachting van de start van de avond. Deze twee geliefden hebben hun kebab al lang opgegeten en lachen zich rot om het horen van de veiligheidsdienst, verbijsterd door hun verontwaardiging. "Nou ja, het is geen paté-croûte, maar we zijn erdoorheen gekomen..." Maar nu, in de bronzen categorie (15 euro per stoel) en in de zilveren categorie (25 euro), op stoelen aan weerszijden van het plein, en zelfs op de eerste rij, in goud (40 euro), op een paar tribunes in het midden, overal, begint het geduld op te raken. Nadat ze al hun spot hebben geuit over "die waardeloze milieuactivisten die weer een uil met drieënhalve poten moesten vinden om ons te pesten " , tegen "Whatever (Emmanuel Macron, noot van de redactie) wie gaat er op 14 juli weer met valse aankondigingen komen", tegen de burgemeester van het dorp bij wie we ons moeten melden als we ons zwembad vullen, mopperen twee gepensioneerde echtparen in koor: "Kunnen ze niet een muziekje voor ons opzetten?"

Gelukkig zorgt een priester in een zak en met een Romeinse kraag voor afleiding terwijl hij, begeleid door een bewaker, backstage rent. "Is hij een figurant, of is hij echt?" vraagt een vrouw, die iedereen toespreekt. "Want vandaag moet je voorzichtig zijn; we bevinden ons in een nogal ongewone omgeving met de mensen die deze show opvoeren," geeft ze op gedempte toon toe.

Niemand schenkt aandacht aan de Romeinse legionairs of de Napoleontische hiërarchen die over de esplanade heen en weer lopen in afwachting van het vallen van de avond. Een hoogwaardigheidsbekleder in een Hitleriaanse jas, die Duits mompelt, heeft zojuist een "Guten Tag" ontvangen. Weinig mensen luisteren naar de non in een cornet die, zoals ze fluistert, leunend tegen een barrière, pas "afgelopen maandag" is aangekomen...