Ketanji Brown Jackson deed iets briljants en nieuws in haar grootste protest van de termijn
De conservatieve supermeerderheid van het Hooggerechtshof is de afgelopen jaren steeds bedrevener geworden in het manipuleren van de juridische doctrine van de "oorspronkelijke intentie" om gunstige resultaten voor de Republikeinse Partij te bewerkstelligen, zoals deze termijn al vaker is gebeurd. Hoewel progressieve juristen er niet erg in geslaagd zijn die bloeding te stelpen, is rechter Ketanji Brown Jackson bijzonder bedreven geweest in het leggen van de basis voor een toekomstig hof waar originaliteit meer zal zijn dan slechts een cynisch instrument om conservatieve doelen te bereiken. Aan het einde van deze termijn liet Jackson zien waarom ze een specialist is op dit gebied door op briljante wijze te proberen de reikwijdte van wiens oorspronkelijke intentie door het Hooggerechtshof wordt gezien en beoordeeld, uit te breiden naar spelers die lange tijd onzichtbaar zijn geweest. Jackson vroeg het hof met name om rekening te houden met de opvattingen en het werk van vrije zwarte mensen in het Amerika van vóór en na de burgeroorlog bij het overwegen van de betekenis en macht van het 14e Amendement. Deze stap was een verbazingwekkende correctie op een term die verdrinkt in berekende, partijdige manoeuvres boven legitieme rechtspraak.
Toen de conservatieve meerderheid van het Hooggerechtshof in feite een federale wet uitholde die Amerikanen in staat stelt de federale overheid aan te klagen wanneer hun burgerrechten worden geschonden, als onderdeel van een uitspraak die staten toestaat Planned Parenthood geen financiering meer te verlenen, leunde ze op die gebruikelijke hyperenge interpretatie van de Amerikaanse geschiedenis, bekend als originalisme . In haar afwijkende mening tegen de mening van de meerderheid in Medina v. Planned Parenthood presenteert Jackson een nieuwe manier om originalisme te bedrijven die op een dag het hele juridische landschap zou kunnen veranderen, zoals juridische en politieke wetenschappers aan Slate hebben opgemerkt.
In Medina wilde Julie Edwards, een Medicaid-ontvanger in South Carolina, haar medische zorg ontvangen van Planned Parenthood, maar dat kon niet omdat de staat de kliniek had willen uitsluiten van het Medicaid-programma, omdat Planned Parenthood naast gynaecologische zorg ook abortussen aanbiedt. Edwards betoogde dat dit een schending is van een belangrijkefederale wet, Sectie 1983 , die Amerikanen in staat stelt om bij federale rechtbanken rechtsbijstand te zoeken als hun grondwettelijke rechten worden geschonden. Het Congres heeft Sectie 1983 blijkbaar opgenomen in de uitgavenbepaling van Medicaid, die patiënten het recht geeft om medische zorg te zoeken bij "elke zorgverlener" die "gekwalificeerd is om de gevraagde diensten uit te voeren".
Toen het Hooggerechtshof in het voordeel van South Carolina oordeelde door te bevestigen dat de uitgavenclausule van Medicaid geen duidelijk en ondubbelzinnig recht schept om particuliere rechtszaken aan te spannen wegens schending van artikel 1983, diende rechter Clarence Thomas een gelijktijdige uitspraak in waarin hij de intentie beschreef om artikel 1983 nog verder te schrappen. Hij betoogde dat het hof de mogelijkheid van Amerikanen om überhaupt federale burgerrechtenclaims in te dienen, moest onderzoeken. Hij stelde dat artikel 1983 "oorspronkelijk was ontstaan als een beperkte wet uit het tijdperk van de wederopbouw", die vandaag de dag te ruim wordt toegepast.
Thomas beweerde dat hij ten tijde van de goedkeuring van artikel 1983 door het Congres "weinig aandacht of debat" trok, wat volgens hem verder wordt bewezen door het feit dat er in de eerste 50 jaar na de inwerkingtreding slechts 21 rechtszaken op grond van de wet zijn behandeld. "Wanneer rechtbanken wel zaken onder artikel 1983 behandelden, interpreteerden ze de wet strikt", schreef Thomas.
Jackson bekritiseerde Thomas' beperkte kennis van de Amerikaanse geschiedenis en merkte op dat hij slechts een handvol rechtszaken uit de late 19e eeuw aanhaalde, die voornamelijk te maken hadden met geschillen over overheidspensioenen en werkgelegenheid. Jackson wees op andere debatten die tegelijkertijd plaatsvonden, bekend als de Colored Conventions . Dit waren politieke bijeenkomsten waar zwarte Amerikanen zich organiseerden voor raciale rechtvaardigheid en tegelijkertijd debatteerden over actuele kwesties. Daarmee opende ze de deur voor authentieke originalisten om de reikwijdte van wie het Hooggerechtshof beschouwt te verbreden – of het nu alleen de oude, dode, blanke mannen zijn die in het vroege Amerika een machtsmonopolie hadden, of zelfs het hele land.
Jackson verwees naar de Colored People's Convention van de staat South Carolina in 1865 om aan te tonen dat 'rechten' ruimer werden opgevat dan Thomas beweerde: ''Recht' wordt gedefinieerd als de rechtvaardige claim, het eigendom of de wettige titel die een persoon heeft op iets.'
"Dat is een interessant gebruik van geschiedenis", vertelde Jamelle Bouie, columnist van de New York Times, aan Dahlia Lithwick en Mark Joseph Stern van Slate tijdens een live-evenement van Amicus SCOTUS aan de einddatum van het mandaat . "Het gaat er niet alleen om te kijken naar wat er gebeurt in de wetgevende macht en de mensen met macht te omringen, maar om te zeggen dat het algemene begrip een behoorlijk grote groep Amerikanen omvat wiens stemmen het verdienen om deel uit te maken van de mix."
Thomas maakte zijn argument gemakshalve enkel gericht op een kleine groep blanke mannen die de rechterlijke macht beheersten en die grotendeels ongevoelig waren voor de burgerrechtenkwesties van die tijd. Ondertussen waren de Colored Conventions juist het onderwerp van die kwesties en werd de impact ervan besproken, wat bleek uit petities die werden ondertekend en verzonden naar de congrescommissies die wetgeving opstelden voor een tijdperk na de Burgeroorlog, waaronder het 14e Amendement. Deze zwarte Amerikanen, zoals Jackson suggereert, maken net zo goed deel uit van de "oorspronkelijke" geschiedenis van onze natie als de blanke mannen die Thomas aanhaalt.
"Meer voorzichtigheid (en meer onderzoek) is wellicht geboden voordat onze langdurige precedenten op dit gebied serieus in de publiciteit kunnen worden gebracht of worden aangevallen, vooral in gevallen waarin geen enkele partij een dergelijke claim heeft gemaakt of een dergelijk argument heeft aangevoerd", schreef Jackson.
Zoals Bouie opmerkt:
Er zijn waardevolle bronnen die je echt een idee geven van wat vrije zwarte Amerikanen dachten over cruciale constitutionele kwesties. Als je bijvoorbeeld wilt weten wat vrije zwarte Amerikanen dachten over het 13e amendement, dan debatteren ze erover tijdens congressen.
Door de aandacht te vestigen op de Colored Conventions dwingt Jackson haar collega's om de bredere context van het tijdperk na de Burgeroorlog en de omgeving waarin het 14e Amendement tot stand kwam te begrijpen, iets dat zelfs verder gaat dan de Medina- uitspraak. "Daarom waardeer ik niet alleen haar bereidheid om het te doen, maar ook de behendigheid waarmee rechter Jackson die geschiedenis weet te ontleden, te presenteren en te betrekken bij het gesprek met haar collega's", vertelde Sherrilyn Ifill, burgerrechtenadvocaat en expert op het gebied van het 14e Amendement, eveneens aan Slate's Amicus.
Zoals Ifill toevoegde:
Als je de lens van dat gesprek opent, leidt dat er niet alleen toe dat je de documenten doorneemt en ziet dat er niet alleen conventies voor gekleurde burgers werden gehouden, maar dat die conventies ook petities ondertekenden die ze vervolgens naar de commissie stuurden die deze wetgeving en het 14e Amendement opstelde. ...Het laat je ook de reset begrijpen die het Congres met het 14e Amendement probeerde te creëren.
Door deze geschiedenis aan te kaarten, merkt Ifill op, verzet Jackson zich “tegen een conceptuele manier van denken over deze Tweede Grondwet, deze herstart van ons land na de Burgeroorlog.”
Hoewel het onwaarschijnlijk lijkt dat deze conceptuele manier van denken veel invloed zal hebben op het denken van haar conservatieve collega's, zou het op termijn wel voordelen kunnen opleveren.
"Als je deze stemmen van Amerikanen en de manier waarop je een gemeenschappelijk begrip vormgeeft, in deze gevallen betrekt, kom je mogelijk tot een andere uitkomst", merkte Bouie op. En uiteindelijk "kan de rechtbank tot andere conclusies komen over wat mensen destijds als de zaak beschouwden" en wat dat betekent voor de huidige wetgeving.
Meld u aan voor de avondnieuwsbrief van Slate.
