Tronville: Hoe stellen schoolkinderen zich hun dorp van morgen voor?

Ze hebben geluk, deze dertien CM1- en CM2-leerlingen in één klas op de Tronville-school. Ze hebben geluk dat ze begeleid worden door een "coole" leraar, zoals ze zelf zeggen. Ze hebben ook geluk dat ze leren in een rustige omgeving die bevorderlijk is voor intellectuele emancipatie. Samen met vertegenwoordigers van het Plan Territoriale Coherentie Metz (Scotam) en de voorzitter ervan, Henri Hasser, burgemeester van Ban-Saint-Martin, hebben ze het hele schooljaar aan dit thema gewerkt: "Welk gebied voor morgen?" En het is met hun woorden dat al hun aanbevelingen betekenis krijgen. Soazic, in CM2, lanceert: "We moeten een kaart maken met onze vijf zintuigen: gehoor, reuk, zicht, tastzin en smaak."

Kortom, de stad verkennen met je eigen gevoel . En zo begonnen de ideeën langzaam te stromen: "We liepen door het dorp en we hoorden de vogels. Hun gezang is aangenaam," verzekert Gautier. "Ja, maar de auto's die over de weg reden, maakten veel lawaai," voegt zijn buurman aan tafel eraan toe. "En de automobilisten rijden te hard, dat is gevaarlijk." Op basis van deze observatie stelden de kinderen voor om de weg bij de in- en uitgang van het dorp te versmallen om de snelheid te verminderen. En om bomen te planten op deze snelheidseilanden, "zodat de vogels daar ook kunnen nestelen."

Tijdens haar wandelingen merkte Marie-Lou dat schoorstenen in de winter rook uitstoten die sterk naar verbrand hout ruikt. "Dat is niet goed voor de planeet", oordeelt ze. Om _{de CO2-} uitstoot in de atmosfeer te beperken, hadden de studenten een briljant idee: "Wat als we een zonnecoöperatie oprichten?" suggereert Clément. "We zouden zonnepanelen op de daken van de huizen plaatsen en het hele dorp van stroom voorzien." Het concept sprak de vertegenwoordigers van Scotam aan .

Aan de andere kant, dat van de smaak, hopen de schoolkinderen op een distributiepunt voor lokaal geproduceerd voedsel, vergelijkbaar met wat er bestaat "op de boerderij van Breuillot in Jarny", legt Fabien Ripamonti, de leraar en schooldirecteur, uit. "Met meel, kaas, dranken, fruit, groenten en vlees." "Er worden veel lekkere dingen gemaakt in de buurt van ons huis", verzekert Jade. "En het zou onze ouders de rit naar de supermarkt besparen." Wat betreft geur, willen de kinderen het leven graag op een groenere manier zien. Met heggen om velden af ​​te bakenen en de biodiversiteit te bevorderen, een dorpsplein beplant met sproeiers in de zomer, hier en daar fruitbomen, waarom niet naast de speeltuin waar ze zo naar verlangen?

Ten slotte raakten Jade, Lexy, Oumou en de anderen de gevels van een paar huizen aan: "Het is ruw, niet prettig. Waarom bouwen we niet met lokale materialen, zoals Jaumont-steen?"

De vrucht van deze reflecties is verontrustend rijp. Geen extravagante projecten, ze willen simpelweg hun kleine paradijsje behouden, dat zou transformeren tot een Hof van Eden, de dag "waarop een fietspad Tronville met Puxieux verbindt". Henri Hasser en de leden van Scotam waren verbaasd over deze bijeenkomst : "Jullie zijn je bewust geworden van de klimaatnoodtoestand en hebben echte oplossingen voorgesteld. Jullie hebben goede ideeën, goede reacties. Morgen zijn jullie verantwoordelijke volwassenen."