Waarom we het asielstelsel moeten afschaffen en iets beters moeten bouwen
Het invloedrijke Britse liberale weekblad “The Economist”, een fervent verdediger van asiel- en vluchtelingenrechten tijdens de migrantencrisis van 2015, is nu van mening dat het huidige opvangsysteem “kapot” is.
De internationale regels voor de vluchtelingenstatus werden aanvankelijk opgesteld zonder een alomvattend plan. Het Verdrag van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen was alleen van toepassing op Europa en richtte zich specifiek op Sovjetdissidenten om te voorkomen dat zij zouden worden teruggestuurd om Stalins toorn te trotseren. De tekst stelt dat iedereen met een "gegronde vrees" voor vervolging bescherming moet kunnen vinden en niet mag worden teruggestuurd naar een land waar zijn leven of vrijheid wordt bedreigd (dit is het beginsel van "non-refoulement" ). In 1967 werd de tekst uitgebreid naar de hele wereld.
De meeste landen hebben het geratificeerd. Maar steeds minder landen passen het toe. China neemt minder vluchtelingen op dan het kleine Lesotho en stuurt Noord-Koreanen terug naar huis die het risico lopen de goelag te krijgen. Donald Trump heeft het asielrecht in de Verenigde Staten voor bijna alle burgers, behalve blanke Zuid-Afrikanen, beëindigd en is van plan meer geld te besteden aan de uitzetting van illegale immigranten dan andere landen aan hun verdediging besteden. Het Westen verhardt zijn standpunt. Vooral in Europa liggen de standpunten tussen sociaaldemocraten en rechtspopulisten niet meer zo ver uit elkaar.
Het systeem is kapot. Ontworpen voor het Europa van na de oorlog.
Profiteer van het speciale digitale aanbod om onbeperkt toegang te krijgen tot al onze content.
The Economist (Londen)The Economist, een belangrijke Britse persinstelling, werd in 1843 opgericht door een Schotse hoedenmaker en is dé bijbel voor iedereen die geïnteresseerd is in internationaal nieuws. Het is openlijk liberaal en pleit in het algemeen voor vrijhandel, globalisering, immigratie en cultureel liberalisme. Het blad wordt in zes landen gedrukt en 85% van de omzet wordt buiten het Verenigd Koninkrijk gegenereerd.
Geen van de artikelen is gesigneerd: een langdurige traditie die het weekblad ondersteunt met het idee dat ‘persoonlijkheid en collectieve stem belangrijker zijn dan de individuele identiteit van journalisten’.
Op de website van The Economist vindt u, naast de belangrijkste artikelen van de krant, uitstekende thematische en geografische rapporten van de The Economist Intelligence Unit, evenals multimediacontent, blogs en een kalender met conferenties die de krant wereldwijd organiseert. Als bonus: regelmatige updates van de belangrijkste beurskoersen.
De berichtgeving over het tijdschrift kan per editie verschillen (VK, Europa, Noord-Amerika, Azië), maar de inhoud is hetzelfde; in het VK worden echter een paar extra pagina's gewijd aan nationaal nieuws. The Economist is voor 43,4% in handen van de Italiaanse familie Agnelli, terwijl de rest van de aandelen wordt gedeeld door vooraanstaande Britse families (Cadbury, Rothschild, Schroders, enz.) en leden van de redactie.
Courrier International
