Sabrina Impacciatore over seizoen 2 <em>van The Paper</em> , Esmeralda's oorsprong en een terugkeer van <em>White Lotus</em>

"Natuur en technologie, dat is geen goede match", vertelt Sabrina Impacciatore me terwijl ze zoomt vanuit een tuin in Beverly Hills. De wifi valt steeds uit. "Ik ben op een gekke plek", zegt ze, gekleed in een oversized T-shirt van de Franse modeontwerpster Isabel Marant. Achter haar zien de cipressen van Greystone Mansion eruit alsof ze zo uit Toscane zijn overgevlogen.

Op een gegeven moment valt ze fluisterend: "Ik moet iets bekennen," zegt Impacciatore. "Ik ben een heel naïef persoon." Wanneer de 57-jarige actrice op de set is, "ontstaat de magie" – ze wordt iemand anders zonder zich haar optreden te herinneren – maar ze maakt zich zorgen over de psychologische tol die het eist om een ​​cynisch of manipulatief personage te spelen. "Ik wil mijn onschuld niet verliezen. Ik wil naïef blijven."

Toen Impacciatore nog een kind was in Rome, geloofde ze dat de wereld één grote bioscoop was die de film van haar leven draaide. Nu, na tientallen jaren op de Italiaanse schermen te hebben gespeeld, is ze een tv-ster in Amerika geworden. Twee jaar geleden werd ze genomineerd voor een Emmy voor haar rol als de verveelde hotelmanager Valentina in seizoen 2 van HBO's White Lotus . Dit jaar speelt ze in Peacocks halfuur durende komedie The Paper , een spin-off van The Office , waarin ze Esmeralda Grand speelt – een gonzo, show-stelende, machiavellistische tegenspeler van Domnhall Gleesons rechttoe rechtaan Ned Sampson. Alle tien afleveringen van het eerste seizoen verschenen op 4 september, één dag nadat het voortijdig werd verlengd voor een tweede seizoen.

"Ik heb de hele serie nog niet gezien", geeft Impacciatore toe. Ze heeft de eerste zes afleveringen gezien en is van plan de rest binnenkort af te maken. "Ik zie mezelf niet graag, maar ik ben erg trots op deze serie." Vanaf de eerste tafellezing ("een nachtmerrie") tot de laatste productiedagen ("we touched the magic") benaderde ze Greg Daniels' comedy met dezelfde eerbied als Mike Whites drama: "Dit is geen product. Nee, schat – dit is kunst."

Met het oog op de toekomst heeft Impacciatore al met Greg Daniels gesproken over seizoen 2 van The Paper, staat ze klaar om zo snel mogelijk terug te keren voor een nieuw seizoen van White Lotus en zal ze binnenkort weer te zien zijn in het Amerikaanse publiek, naast Oscar Isaac, in Julian Schnabels In the Hand of Dante , die eerder deze maand in première ging op het Internationale Filmfestival van Venetië. Verder heeft Impacciatore nog geen idee waar ze de volgende keer terecht zal komen. "Mijn leven verandert met de minuut", zegt ze.

The Paper heeft Impacciatores leven op meer manieren veranderd dan je zou denken. "Nu ik Esmeralda heb ontmoet, gebeurt er iets heel vreemds: ik zie manipulators die ik eerder niet zag," zegt ze.

ESQUIRE: Hoe was je eerste ervaring met de cast en crew van The Paper ?

SABRINA IMPACCIATORE: De voorleesmomenten waren een nachtmerrie. Ze spraken zo snel en het script was net binnen. Er waren dingen die ik als Italiaan niet snapte omdat ze over de Amerikaanse cultuur gingen, maar ik moest het script voorlezen voor 150 mensen. Ik was zo bang. Bij elke voorleesmoment dacht ik: dit wordt mijn laatste dag hier.

En toen klikte er iets. Zo van: klik – ik hoorde het geluid – en ik voelde: "Dit kantoor is mijn plek op deze planeet. Deze mensen zijn mijn mensen." Alles begon te stromen en natuurlijk aan te voelen.

Kostte het wat tijd om een ​​band op te bouwen met de andere acteurs?

We mogen elkaar echt. [Seriemakers] Greg [Daniels] en Michael [Koman] kozen mensen die niet alleen heel goed kunnen acteren, maar ook heel goed kunnen zijn als mens. Ze wisten dat we een sfeer nodig hadden die vrij en veilig aanvoelde, en dat zie je terug in de serie. Ik had niet het gevoel dat ik acteerde, ik had het gevoel dat ik speelde. Ik kon helemaal losgaan in de gouden kooi. Ik kon echt wild zijn. Soms kwam Michael Koman naar me toe en zei: "Dat was te veel voor tv!"

Was Esmeralda's karakter duidelijk gedefinieerd in de eerdere scripts of heeft ze zich ontwikkeld gedurende de opnames van seizoen 1?

Ze is een grote uitdaging voor me. Tijdens de auditie stuurden ze me elf pagina's met de meest inspirerende kanten die ik ooit had ontvangen, maar als Italiaanse schrok ik me rot. Ik voelde me al een alien in een Amerikaanse show en ik was bang dat er weerstand zou zijn tegen mijn acceptatie – en dan speel ik ook nog eens dit nare, manipulatieve personage. Ik vroeg me af: hoe kan ik haar beminnelijk maken? En werken met Greg en Mike is zo'n geschenk voor een acteur, omdat ze je uitnodigen om deel uit te maken van het proces. Ze betrekken je bij alles en bouwen samen met jou aan het personage.

Een beslissing die ik in seizoen 1 nam, was om haar een beetje gek te maken. Ik ben heel bang om hetzelfde personage meer dan één keer te spelen. Daar ben ik niet zo enthousiast over. Ik ken mezelf, dus ik moest mezelf voor de gek houden: als ik gekke dingen kan doen, ga ik me niet vervelen. Er is een moment waarop ik over kreeften praat en ik helemaal gek word. Toen ik het zag, dacht ik: heb ik dat gedaan?

Welke aflevering van seizoen 1 vond je het leukst om te filmen?

Tot nu toe is aflevering vijf mijn favoriete aflevering [“Scam Alert!”], omdat ik de kans kreeg om een ​​andere kant van Esmeralda te laten zien. Ze vroegen me: "Op wie denk je dat Esmeralda verliefd zou worden? Iemand die ze kan controleren en manipuleren?" En ik zei: "Nee, juist het tegenovergestelde!" Ze ziet het niet als iemand haar probeert te manipuleren. Ze heeft een onschuldige kant. Ze schreven deze ongelooflijke aflevering waar ik zo van heb genoten tijdens de opnames. Aan het einde van deze aflevering gaf regisseur Tazbah [Chavez] me een brief. Ze schreef: "Bedankt voor alle passie, talent en inspiratie die je ons geeft. Elke dag laat je je hart achter op het podium." Dat zal ik nooit vergeten.

Wat was voor jou de moeilijkste scène in seizoen 1?

Een moment dat pure angst voor me was, was de aflevering waarin ik moest zingen. Ik heb hem nog niet gezien! Ze zeiden tegen me: "Je moet dit liedje improviseren", en ze zongen de muziek 's ochtends voor me terwijl ik in de auto naar de set reed. Toen ik op de set aankwam, kun je je niet voorstellen hoe ik me vanbinnen voelde. Er woedde een oorlog in me. Het was een storm. Ik had het gevoel dat ik echt terug wilde naar de baarmoeder van mijn moeder. Maar ik moest iets doen en dus ging ik helemaal los. Ik weet niet eens wat ik deed. Greg Daniels kwam na afloop naar me toe en zijn ogen stonden anders. Hij had een begin van een traan. Hij was ontroerd.

"Ik hoop dat er meer situaties komen waarin het script mij inspireert om gek te worden", zegt Impacciatore over de toekomst van The Paper .

Ben je ooit in Toledo geweest?

Ik heb veel foto's gezien! Ik hoop dat ik er snel naartoe kan. In gedachten zag ik kleinere plekken in Italië voor me waar Esmeralda zou denken dat ze het zou redden. Esmeralda weet dat ze het in een stad als New York of LA niet zo makkelijk zou redden.

Welke impact heeft het spelen van Esmeralda op je gehad?

Ik sta onder al mijn vrienden bekend als naïef. Maar nu ik Esmeralda heb ontmoet, gebeurt er iets heel vreemds: ik zie manipulators die ik eerst niet zag. En nu maak ik aantekeningen. Er zijn zoveel manipulatieve mensen.

Hoe voelt het om Esmeralda met het publiek te delen, nadat je in eerste instantie bang was om je personage te spelen?

Het is een prachtig gevoel dat me aan het huilen maakt. Het is een huilbui van vreugde, van het gevoel begrepen te worden en van minder eenzaam te zijn. Voor een kunstenaar is er niets groter dan zich geliefd voelen. Kunstenaars beginnen altijd vanuit een groot gat van gebrek aan liefde, en als dat gebeurt, voedt het de ziel – niet het ego.

Hebben jullie al verteld waar Esmeralda in seizoen 2 naartoe gaat?

Ik stuurde Greg ongeveer twee weken geleden een berichtje: "Ik ben net in LA geland en ik kan niet geloven dat de serie uitkomt!" En hij schreef: "Oh, goed, kun je morgen naar de schrijverskamer komen? Dit is de eerste week van seizoen 2." Ik dacht: "Waar heb je het over?!"

We hadden een fantastische bijeenkomst en lunch. Greg vertelde dat hij veel berichten had ontvangen over de vijfde aflevering ["Scam Alert!"] en dat mensen het erg leuk vonden om Esmeralda kwetsbaar te zien. Het is zo fascinerend als het publiek deel uitmaakt van de creatie. In het eerste seizoen doe je je best, geef je je hart, je bloed – maar je weet niet hoe mensen zullen reageren.

Ik hoop dat er meer situaties komen waarin het script me inspireert om helemaal gek te worden. Ik zou graag meer dierlijke [imitaties] doen, want vanbinnen ben ik nog steeds een kind. Ik zou Esmeralda graag steeds verliefder zien – maar altijd verliefd op de verkeerde mensen. Ik fantaseer graag over wat ze vervolgens zou kunnen doen – bijvoorbeeld wat haar gedachten met Ned zouden kunnen doen.

Valentina was duidelijk een heel ander personage, maar deed alles uit The White Lotus uw optreden in The Paper informeren?

White Lotus was ook een zeer uitdagende ervaring, omdat het mijn eerste grote Amerikaanse productie was. Het was overweldigend angstaanjagend. Ik heb vijf weken niet geslapen. Maar ook daar klikte het. Toen ik naar de show keek, kon ik zien wanneer ik acteerde en wanneer ik speelde. Dus iets wat ik leerde, was hoe je de magie moest zoeken. Als de magie ontstaat, verlies je de controle. Je gaat ergens anders heen – een onbekende plek – en als je terugkomt, voel je je duizelig. Je weet niet waar je bent geweest. Maar dit kan alleen gebeuren met een geweldige regisseur en een geweldig team om je heen.

Met Mike White voelde ik iets zo sterks, iets wat ik definieer als het orgasme van acteren: dat moment waarop je alles verliest en naar een onbekende plek gaat. Ik sprong op Mike en begon hem te kussen . Ik was smoorverliefd op hem, want dankzij hem kon ik de magie voelen. En hij antwoordde: "Jij hebt het gedaan!" Maar ik zei: "Ik heb het voor je gedaan. Ik heb het met je gedaan."

We hebben al een aantal White Lotus- personages zien terugkeren voor meerdere seizoenen. Wil je in een toekomstig seizoen terugkeren naar het White Lotus- universum?

Dat is de droom. Dat zou geweldig zijn. Mike [White] is de man die mijn leven heeft veranderd, en Valentina is iemand die ik me herinner als een dierbare vriendin die ik mis. Het idee dat ze dood zou kunnen zijn in mijn leven is pijnlijk, dus ik moet tegen mezelf zeggen: "Maak je geen zorgen. Ooit zul je haar weer ontmoeten."