Een petitie om Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha onmiddellijk vrij te laten

Vorig jaar konden de auteurs op de Berlinale, waar My Favourite Cake in competitie was, het kunstwerk niet begeleiden. Het regime in Teheran had hun paspoorten in beslag genomen, waardoor ze niet konden vertrekken. De film draait al een paar weken in de bioscoop, maar Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha zitten opnieuw vast in Iran in afwachting van hun proces. Dat proces staat nu gepland voor 1 maart. De Iraanse autoriteiten beschuldigen de twee regisseurs ervan een "obscene" film te hebben gemaakt, "beledigend voor de openbare moraal", "propagandistisch tegen het regime" en "illegaal vertoond zonder toestemming van de overheid voor distributie"; zeer ernstige aanklachten, die tot zeer zware straffen kunnen leiden. Tegen deze laatste daad van censuur en geweld tegen de artistieke vrijheid is een petitie gestart waarin de autoriteiten van de Islamitische Republiek worden gevraagd om "onmiddellijk en onvoorwaardelijk alle aanklachten tegen Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha in te trekken". In de tekst, die werd ondertekend door kunstenaars, vertegenwoordigers van culturele instellingen van over de hele wereld – waaronder Alberto Barbera, directeur van het filmfestival van Venetië; Vanja Kalujercic, directeur van het Filmfestival van Rotterdam; Celine Sciamma, de Dardennes, Pedro Almodovar, Jafar Panahi, Mohammad Rasoulof, Laura Poitras – er staat: «Wij staan ​​achter Maryam en Behtash en hun vrijheid en hun recht om zichzelf te creëren en uit te drukken, zoals elke regisseur en kunstenaar zou moeten kunnen doen».

My Persian Garden vertelt het verhaal van het hedendaagse Iran aan de hand van de ervaringen van een wonderbaarlijke vrouw, gespeeld door de schitterende Lili Farhadpour, een weduwe van ongeveer zeventig die nooit hertrouwd is. Ze wordt 's middags wakker, luistert naar muziek, danst alleen, verzorgt liefdevol haar tuin en praat tijdens de lunch met haar vriendinnen over liefdesaffaires. Ze bevestigt hiermee haar 'schandalige' onafhankelijkheid.

Op een dag ontmoet ze een man van haar leeftijd, en in de lange nacht die ze samen doorbrengen in haar huis, dansend, drinkend, dingen doend die verboden zijn voor vrouwen in Iraanse films – zoals ze thuis zonder sluier vertonen – ervaren de twee de verschillende stadia van een relatie bijna alsof de tijd van het leven zich allemaal in die paar uur afspeelt, in een delicate en tegelijkertijd onhandelbare cinematografische vorm die universele menselijke emoties vastlegt en de Iraanse realiteit belicht.

«ALS JE WILT dat er iets verandert, moet je vechten. Als we allemaal wegrennen, zullen we nooit winnen. "We moeten terugnemen wat van ons is", staat er op deze pagina's. Wij zijn bij hen. Om te ondertekenen: www.change.org/p/iran-clear-maryam-behtash-of-all-charges-now