Oekraïne-Rusland, Poetin straft ook degenen die de oorlog steunen: de nieuwe zuivering

(Adnkronos) – Eerst beloond met geld, status en invloed, zijn ze nu het mikpunt van de repressieve machinerie van de Russische president Vladimir Poetin, die zich naar binnen lijkt te keren en hen als "buitenlandse agenten" of "terroristen" bestempelt. De nieuwe zuiveringsoperatie van de tsaar is gericht op Russische functionarissen die openlijk pro-Kremlin zijn en uitgesproken voorstander van de oorlog tegen Oekraïne, en fervente voorstanders van de Russische invasie van 24 februari 2022.

Voorbeelden zijn commentator Sergej Markov, die Poetin jarenlang in de buitenlandse media prees als een van de grote mannen uit de geschiedenis. Of militair blogger Roman Aljochin, een fervent fondsenwerver voor Russische troepen en een voorstander van openlijk genocidale retoriek over Oekraïne. Of de in Oekraïne geboren commentator Tatjana Montjan van het staatsnetwerk RT, die vindt dat Rusland veel eerder een grootschalige invasie had moeten inzetten.

De Guardian benadrukt de prestaties van deze figuren in Rusland in de afgelopen jaren. Hun onwrikbare loyaliteit en militante enthousiasme voor de oorlog in Oekraïne werden eerst beloond en hebben hen nu in het vizier gebracht van de staat die ze juist prezen.

Markov en Aljochin zijn beiden bestempeld als "buitenlandse agenten". Montjan daarentegen is geclassificeerd als "terrorist en extremist", een etiket dat doorgaans wordt geplakt op degenen die het Kremlin als zijn gevaarlijkste vijanden beschouwt, zoals leden van de staf van Aleksej Navalny. Analisten zeggen dat er een nieuwe trend ontstaat: een zuivering van niet alleen dissidenten, maar ook van Kremlin-aanhangers, nu er interne conflicten ontstaan ​​tussen rivaliserende facties. "Eerst vielen ze anti-oorlogsgeluiden aan. Nu zijn er geen meer over, en de repressieve machine is niet te stoppen", aldus de Russische politicoloog Ekaterina Schulmann, geciteerd door The Guardian, die gelooft dat er meer arrestaties zullen volgen. "Het Russische repressieve apparaat moet zichzelf blijven voeden."

Moskou heeft geen officiële verklaring gegeven voor de repressie, en op het eerste gezicht lijken de verschillende gevallen anders te zijn ontstaan. Markov, bekend om zijn banden met de politieke elite van Azerbeidzjan, lijkt uit de gratie te zijn geraakt nadat de betrekkingen tussen Moskou en Bakoe verslechterden. Aljochin is ondertussen beschuldigd van misbruik van geld dat voor Russische troepen was ingezameld, nadat hij op sociale media had gepronkt met een nieuwe sportwagen en een duur horloge. Montjan is ook onderzocht wegens verduistering van geld dat voor het front was ingezameld.

Maar voor Schulmann liggen deze redenen aan de basis van een diepere kloof. Namelijk de strijd tussen twee rivaliserende kampen: ervaren propaganda-experts met nauwe banden met het Ministerie van Defensie en het Kremlin, bekend als "loyalisten", en de enorme grassrootsbeweging van ultranationalistische voorstanders van de oorlog, bekend als "militaristen" of Z-bloggers, naar de brief die het symbool van de invasie werd.

Deze beweging, bestaande uit honderden prominente bloggers en vrijwilligers, zamelde geld in, kocht drones en voertuigen en leverde goederen rechtstreeks aan de frontlinies. De beweging ontstond direct na de invasie van Oekraïne, toen duidelijk werd dat het leger vaak niet in staat was om zelfs de meest basale uitrusting en ondersteuning te leveren.

De meest radicale "militaristen" hebben soms openlijk kritiek geuit op de manier waarop de oorlog wordt gevoerd, en hun relatieve onafhankelijkheid van de staat heeft Moskou ertoe aangezet aanvallen op hen te steunen. "Autocratieën vrezen elke vorm van burgermobilisatie", zei Schulmann. "Elke oprechte beweging, inclusief pro-oorlog, wordt gezien als obstructief en potentieel gevaarlijk." In het verleden is het Kremlin tussenbeide gekomen om pro-oorlogselementen die uit de hand waren gelopen, in toom te houden, met name met de gevangenneming van de populaire extreemrechtse commentator Igor Girkin in 2024.

Nu er miljarden roebels naar de oorlog in Oekraïne gaan, is geld een ander twistpunt geworden. "In wezen is hun conflict een strijd om grondstoffen", aldus Ivan Philippov, een Russische onderzoeker en schrijver die gespecialiseerd is in de pro-oorlogsbeweging in het land. Philippov legde uit hoe Vladimir Solovyov, een invloedrijke televisiepropagandist en het gezicht van het "loyalistische" kamp met nauwe banden met het Ministerie van Defensie, de leiding had over pogingen om pro-oorlogsbloggers en -vrijwilligers te zuiveren. Hij was boos dat velen van hen meer geld voor het front hadden ingezameld dan zijn eigen door de staat gesanctioneerde liefdadigheidsinstelling.

“Het was grappig om te zien hoe degenen die zich nooit tegen de opsluiting van liberalen hadden verzet, plotseling ontdekken dat de rechtspraak in Rusland selectief is, dat letterlijk iedereen zonder reden in de gevangenis kan worden gegooid”, concludeert Philippov.