Zullen we wedden dat de overheid wedt?

Het zou kunnen dat vandaag, nu alle lichten uit zijn en de aandacht ergens anders is, de weinig prijzenswaardige poging om het (terechte) verbod op indirecte reclame voor weddenschappen en gokken af ​​te schaffen, weer op het toneel verschijnt. Deze regel werd ingevoerd door artikel 9 van de wet van 9 augustus 2018, nr. 96. Deze bepaling verabsoluteerde een keuze die al was voorzien in Wet 189 van 2012, en die werd versterkt door de Europese aanbeveling van 14 juli 2014.

De Communications Regulatory Authority heeft op haar beurt in april 2019 de richtlijnen voor de aanvraag uitgegeven. Met een specifiek instrument – ​​de zogenaamde Assigned Affair die momenteel wordt besproken binnen de Senaatscommissie voor Cultuur – lijken de regering en de meerderheid nu van plan een onaantastbare toespraak te annuleren.

In werkelijkheid bevinden we ons in een verdere fase, vergeleken met een artikel (volgens geruchten het 14e) dat was voorzien in de eerste versie, die later werd herzien, van het "cultuurdecreet" dat vóór Kerstmis door de Raad van Ministers werd goedgekeurd en onlangs door de Kamers werd omgezet. In een regressief klimaat, gericht op het elimineren van al het goede dat de afgelopen jaren is voorbereid, kon een wraak van de voetbalwereld niet uitblijven, in zijn minder sportieve vorm en in plaats daarvan gekoppeld aan de financiële wereld. En laten we het hier maar niet hebben over de implicaties voor de achterban die de rechterlijke macht in de gaten houdt.

Het is echter zeker dat een dergelijke rode kaart-waardige zet vooral het voetballand ten goede zou komen, dat rondreist met motoren zo krachtig als oude bromfietsen, aangejaagd door weddenschappen en televisierechten. Het is onwaarschijnlijk dat de kreet zal klinken dat de Koning Naakt is, want in Italië hebben we te maken met een heidense ritus waarin politieke en culturele kleuren worden verward, met een wijdverbreide medeplichtigheid die zich uitstrekt van de sterke machten tot zelfs de verarmde delen van de samenleving die bereid zijn andere goederen op te offeren om op de tribune te mogen zitten of zich te abonneren op speciale podia.

Gesterkt door deze gedeelde vervreemding en goed uitgebuit door degenen die er een belangrijke handel mee hebben geslagen, probeert de regering een dramatisch moment in het leven van de wereld te gebruiken om een ​​onuitspreekbaar doel te bereiken in een burgervergadering.

Het is immers voldoende om naar het stadion te gaan of voor de video te blijven staan. En al een tijdje zien we dat het verbod op grote schaal wordt omzeild. Agcom heeft inderdaad sancties opgelegd. De aanvallen waren echter alleen gericht op platforms voor het delen van video's en account- of kanaalhouders op de platforms, die reclamespots voor games en weddenschappen met geldprijzen uitzonden.

Maar hier bevinden we ons aan de rand van het kwaadaardige rijk: we moeten kijken wie er aan de touwtjes van het verhaal trekt. Bekende teams hebben zelfs de initialen van wedkantoren op hun shirts staan ​​en het bestuurslid van Football Club Internazionale Milano (de koploper) Carassai moest de afgelopen dagen aftreden vanwege een flagrante belangenverstrengeling, aangezien hij het hoofd is van een online wedkantoor, MicroGame. Het verhaal beperkt zich niet tot de Nerazzurri, maar gaat ook over andere shirts.

Het is ook opmerkelijk dat de Engelse Premier League juist de tegenovergestelde richting opgaat. Er is namelijk besloten om sponsoring door wedkantoren als drijvende merken voor de teams te blokkeren.

Wij hopen dat de onhandige poging om een ​​voorzorgsmaatregel tot het uiterste te voeren met betrekking tot de ongebreidelde verspreiding - online en op fysieke plaatsen - van een echte pathologie, niet wordt doorgevoerd. Wat word ik nostalgisch van de fantastische wedstrookjes voor de voetbalpoule, die nog stamt uit een vervlogen tijdperk waarin wedstrijden op zondag tegelijk werden gespeeld en het programma met de onvergetelijke stemmen Tutto il calcio minuto per minuto geweldige kijkcijfers had. Het waren fragmenten uit een Italië dat misschien alleen in onze verbeelding bestaat. Ja: retrotopia, zou de beroemde filosoof zeggen.

Jazeker, wee de nostalgie. Maar zullen er tussen de mooie herinneringen en de pornografie van de harde realiteit fatsoenlijke derde wegen zijn? Of zijn bepaalde aspecten van het voetbal onneembare vestingen? Mensen, wees waakzaam, wees waakzaam.