De "douane-inspecteur" Urso behandelt de invoerrechten als een eitje, praat over nautische kompassen maar verdrinkt in retoriek. De narcissen van Meloni zijn terug

Rome. Er is niet veel tijd meer over en hij zegt dat de taken een geschenk uit de hemel zijn. De adjectiefminister, Ursolatif , Adolfo Urso, de “douane-inspecteur”, is teruggekeerd. Hij spreekt zevenendertig minuten (Urso-tijd) om eraan te herinneren dat hij al in 2000 een "voorvechter" was van de bilaterale overeenkomsten, dat het ingrijpen van de regering "tijdig" en "cruciaal" was, dat de impact van de invoerrechten op Italië 10 procent bedraagt, maar dat de export geweldig is omdat "de invoerrechten geen negatieve gevolgen hebben gehad". In de tweede minuut geeft hij aan dat hij beschikbaar is om over ex Ilva (“morgen”) te praten. In de zesendertigste minuut, in het Acerbi-gebied, waarschuwt de voetballer dat we op onze hoede moeten blijven. Het stopt niet. In vierentwintig uur tijd heeft hij drie interviews gegeven, twee minder dan Tajani (vijf interviews op laag niveau) en samen dingen ze mee naar de Gouden Palm voor beste minister-president van Cannes 2025, Meloni's film.

Hij komt naar de Kamer om te informeren naar de impact van de taken, maar na een half uur is het nog niet duidelijk of de taak van de journalisten hem, de "dienstdoende man" Urso, wel is. Om ons te laten vergeten dat over Ilva, de stilgelegde hoogoven, "geachte minister, u de verantwoordelijkheid bij het Openbaar Ministerie van Tarente hebt gelegd, terwijl het Openbaar Ministerie zelf dat ontkent" (aldus de plaatsvervangend PD-vertegenwoordiger Vinicio Peluffo), geeft hij drie interviews, drie, aan Sole, Mattino, Nuovo Quotidiano di Puglia. Het zijn drie vergeet-me-niet-interviews die elkaar opheffen, net als de vijf interviews van Tajani over de afwezigheid van Meloni in Kiev, die de premier woedend maakten, veel meer dan Giuseppe Conte, de bekwame tragedieschrijver, zoals Camilleri zou hebben gezegd, de komiek die in de Kamer vraagt ​​om "stilte voor de kinderen van Gaza". De narcissen van Meloni zijn terug.

De favoriet, de enige terechte, is Francesco Lollobrigida, die verwacht wordt voor zijn padeltoernooi in de avond (hij is volgens hen een fenomeen). De andere, Tajani, is op missie in het buitenland, en dan is er nog hem, Urso, Ursolativo, de super. Zijn woordvoerder, Giuseppe Stamegna, die vanwege zijn geduld is omgedoopt tot Stoicamegna, nam enkele dagen geleden spontaan ontslag en het is niet uitgesloten dat hij door paus Prevost in het Vaticaan zal worden aangenomen, vanwege zijn bewezen deugden. Pas op, de bruisende regering is terug, met theïne, en dat komt niet alleen doordat Meloni, nog voor de premier ter plaatse is, de obers bij de kraam om zijn drankje vraagt ​​(de man bij de kraam: "een warme thee voor Meloni!").

Theine is terug omdat, denkt Enzo Amendola, voormalig minister en ondersecretaris van de regering-Draghi, "Meloni zich vrijwillig uit de grote markt heeft teruggetrokken. Ze verwaarloosde de relatie met Merz, en dat was wat Tajani's reactie uitlokte, zijn uitspraak in de Corriere: 'Vraag haar, Meloni, waarom ze niet in Kiev was'". Oekraïne en Rusland onderhandelen vandaag in Turkije, Trump en Starmer ondertekenen het akkoord over tarieven, de as Macron-Merz wordt versterkt en hier brandt het bijwoord Urso als hout, wordt het proza ​​van de oude MSI-toon aangewakkerd.

Urso, vergezeld door Massimo Bitonci, ondersecretaris van de Lega (minister Ciriani, een goed mens, luistert liever buiten de plenaire vergadering), zegt dat "we ons moeten verenigen en de Atlantische Oceaan niet moeten verdelen", "een onderbuikgevoel moeten vermijden", "in plaats van te reageren" moeten handelen en dat we "een tarievenspiraal moeten vermijden", omdat de context "in volle beweging is". Ja, maar hoe zit het met de plichten? Douanebeambte Urso antwoordt dat de export zelfs is toegenomen (maar gelukkig legt hij het uit: er was een run op de voorraden). En staal, aluminium? Een ander antwoord van Urso, de douanebeambte: “Het is een marginale markt en onze producten zijn hoe dan ook van hoge waarde.” Farmaceutica? De douanebeambte zegt: "Trump heeft draconische maatregelen aangekondigd om de prijzen van medicijnen te verlagen en veel farmaceutische bedrijven produceren hier in Italië".

Hij leest aantekeningen, net als paus Leo XIV, maar Urso, in tegenstelling tot Leo, ontwapent Cicero niet. Hij gebruikt een metafoor in de stijl van Conrad, want, zo zegt hij, ‘als de zee stormachtig is, moet je naar het kompas kijken en de route volgen, en je niet door de wind laten meeslepen’. Het is de retoriek, de oude retoriek van de Farefuturo Foundation, de werkelijke grens van Fratelli d'Italia. Het is niet waar dat FdI “geen heersende klasse” heeft. Het echte probleem is dat Meloni zich bevindt in een klasse van ministers, zoals Urso, afgevaardigden, die allemaal journalist of schrijver wilden worden. De intellectuelen. Ze willen zo graag ingrijpen in de Kamer en de hoofdrol spelen, net als Ursolativo, dat Urso zelf een nieuwe bijeenkomst over de voormalige Ilva bepleit, wat een serieus drama is ("Ik sta open voor informatie over andere onderwerpen, zeg het gerust"). Steeds opnieuw. Als het kon, zou hij ook Tajani vervangen, want "de Verenigde Staten", aldus bootsman Urso, "zijn niet alleen een partner, maar een strategische bondgenoot en het kompas moet altijd het Westen zijn". Lega Nord-lid Bagnai complimenteert Urso met zijn “geopolitieke breedte” en valt vervolgens Draghi aan omdat die breedte tegenwoordig “de helft is van wat die was toen hij, Draghi, daar was”. Zevenendertig minuten vervliegen zo, in een laatste zin van Urso, bijna testamentisch: “En ik herinner mij in ieder geval dat het tariefbeleid een Europese bevoegdheid is”. Zevenendertig minuten om tot een diepe waarheid te komen: maar wat kan ik doen?

Meer over deze onderwerpen: