Giani, de winnende zet van het paard

Florence, 15 juli 2025 – Uiteindelijk won hij, hoewel hij zich als een goede voormalige socialist niet had afgescheiden, maar zich had aangesloten bij het secretariaat van de Democratische Partij onder leiding van Elly Schlein en "de partij in alles had vertrouwd". Timing en methoden, met de belofte "niet meer te haasten". Eugenio Giani is praktisch bevestigd als kandidaat, maar wee degene die dat zegt. Zijn naam zal de partij in de coalitie brengen, maar hooguit kan het in de achterkamertjes van de Nazarener worden gefluisterd, alleen maar om hem nog wat meer te laten lijden en zijn gezicht en bondgenootschappen te redden. Het mantra is: een verenigde partij, na een week die het secretariaat van de Democratische Partij "gewone waanzin" noemt. En dus moeten we nog steeds wachten. Juli? Misschien zelfs eind augustus, alsof ze het niet over de aftredende president hadden, maar over een willekeurige buitenstaander die 40 dagen voor de verkiezingen gekroond was.

Zeker, tijdens het vier uur durende debat tussen vijf partijen (Schlein, zijn rechterhand Taruffi, parlementslid Furfaro en secretaris Fossi) was de sfeer aanvankelijk gespannen. De PD was niet bepaald blij met de stap van de gouverneur om "uit het moeras te komen". Het had iedereen verrast (maar het lijkt het resultaat te zijn geweest van illuster advies van nationale kopstukken), wat de dreiging van een gevaarlijke interne stemming binnen de partijleiding deed toenemen, niet alleen tussen hervormers en Schleinianen, maar ook binnen de linkervleugel van de partij zelf. En toch, met onverwachte moed, midden in de week, met de regels in de hand, had hij de impasse doorbroken en zich kandidaat gesteld, compleet met aangetekende e-mail, terwijl de PD de Vijfsterrenbeweging, Giuseppi's chantage, de overeenkomst over Campanië en de Fico-ja-Fico-nee-deal, en Schleins verlangen in Toscane naar een kolonel van Elly, in plaats van een hervormer die zich voor de zaak had ingezet, treuzelde. Maar terwijl de Democraten prediken dat kiezers en lokale overheden hun zegje mogen doen, is de indruk dit keer dat ze hebben geprobeerd de overheid op de eerste plaats te zetten, om wie weet welke redenen van staat of partij. Dus, na een jaar wachten (afgelopen zomer werd zijn herverkiezing in het interview met de minister ter discussie gesteld), na – en we kunnen eraan toevoegen, ondanks – de linkse verschuiving van de gouverneur, na de wetten over industriële consortia ten gunste van voormalige GKN's, over overtoerisme en kwesties rond het einde van de levensduur, na de belofte aan AVS-voorzitter Nicola Fratoianni over openbaar water, na, na, na... is de kandidaat – of zou hij dat, voorzichtigerwijs, nog steeds moeten zijn – Eugenio Giani. Een groep burgemeesters (zo'n 130, waaronder Schleinians) heeft zich achter hem geschaard, samen met de grote mannen (van Vannino Chiti tot Valdo Spini tot Enrico Rossi), en zelfs de CGIL, waaronder de FIOM. "Ze moeten hem zelfs om zijn jachtvergunning hebben gevraagd," grapten sommige linksen. Want ook zij steunden uiteindelijk de aftredende president. Ze zeiden tegen de Democratische Partij: "Als je van hem af wilt, prima, maar in januari, niet nadat hij ons een keerpunt heeft gebracht." En bovenal: "We zouden niet volledig verantwoordelijk zijn voor de Giani-moord." Dus de strategie was om Conte als sluipschutter in te zetten. Onbewust van het feit dat de Vijfsterrenbeweging in Toscane altijd in de oppositie heeft gezeten – en in Florence nog steeds zit – dat ze slechts een schamele 5 procent halen, en dat ze door de Democratische Partij te steunen het risico lopen nog meer steun te verliezen. En bovenal dat de peilingen één ding zeggen: de Democratische Partij wint. Ze wint met Giani en zelfs zonder de Vijfsterrenbeweging.