Ruiters als proefkonijnen van het turboliberalisme: 5 cent fooi om hun huid te riskeren in de helse hitte

Gisteren circuleerde het nieuws dat Glovo, de Spaanse bezorgdienst voor thuisbezorging, bezorgers een "bonus" van 5 tot 20 cent per bezorging onder de brandende zon zou hebben toegekend. Gelukkig is deze maatregel vandaag ingetrokken. Het is de moeite waard om hier kort bij stil te staan: de vakbondsstrijd uit de jaren 60 en 70, waarin het idee " gezondheid is niet te koop" werd bevestigd, is zeker niet meer in de mode.

In het geval van Glovo zouden we het kunnen corrigeren naar " gezondheid wordt niet weggegeven". Maar wat dramatisch opvalt, is de mate van devaluatie van werk die we hebben bereikt. Toen ik het nieuws over de 5/20 cent hoorde, dacht ik dat het de gebruikelijke "hoax" was waaraan sociale media ons helaas gewend zijn. Zo was het niet: een leidinggevende in een stropdas en met zijn hersenen gekoeld door airconditioning had het idee daadwerkelijk bedacht. Voor de arme fietsers, die zich bij hun trapgedrag lieten leiden door het algoritme, van wie we ook zouden verwachten dat ze de status van "zelfstandige " zouden erkennen en niet die van werknemer, herkennen we de tip van een slaaf om hun gezondheid te verkopen, in plaats van te besluiten dat er op de heetste uren niet gewerkt kan worden! En door de hitte, zoals we hebben gezien, kun je zelfs op je werk sterven en het is geen toeval dat de regering en sociale partners de mogelijkheid hebben gecreëerd om de Cassa Integrazione te gebruiken wanneer de temperatuur boven de 35 graden uitkomt. We weten dat het kapitalisme op vele manieren kan worden ondermijnd: van het Rijnland tot het Angelsaksisch.

Wat de Glovo-episode bevestigt, is dat er een model van ongebreideld liberalisme heerst, ongevoelig voor de centrale rol en de behoeften van human resources, waarvan het lot van inclusie en de noodzakelijke verbetering van de arbeidsomstandigheden, mede met het oog op de groei van de kwaliteit en productiviteit van het bedrijf, slechts is overgeleverd aan het debat in conferenties en aan enkele deugdzame businesscases. Een vorm van agressief kapitalisme die wereldwijd al meer dan 40 jaar standhoudt. Sinds begin jaren 80, toen het concept "flexibiliteit" de overhand kreeg, niet die van de productiecyclus die openstaat voor de grilligheid van de markt, maar die van de flexibiliteit van arbeidsrelaties: tijdelijk, oproepbaar, incidenteel, seizoensgebonden, deeltijds (opgelegd), in sommige gevallen zelfs minder betaald dan vast werk. Alles wordt in het werk gesteld om te besparen. In Italië neemt de werkgelegenheid vandaag de dag toe, maar, niet verrassend, neemt ook het aantal arme werknemers toe. In het tijdperk van digitalisering en kunstmatige intelligentie zou het heroverwegen van waardig, beschermd en goedbetaald menselijk werk opnieuw een prioriteit moeten worden, vooral voor links. De zaak Glovo herinnert ons hieraan.

VAN

Caesar Damian