Wat zit er achter het aftreden van burgemeester Bitetti? De voormalige ILVA-staalfabriek staat weer in de schijnwerpers.

Het aftreden van burgemeester Bitetti heeft het politieke landschap van Taranto op zijn kop gezet en de stad op een cruciaal moment zonder leiderschap achtergelaten. Centraal in de controverse staat opnieuw de voormalige ILVA-staalfabriek – een symbool van gebroken beloftes, onopgeloste conflicten en druk van verschillende partijen. Maar wat heeft de voormalige staalfabriek nu werkelijk te maken met het aftreden van de burgemeester?

Een heftig debat over de toekomst van de voormalige ILVA-fabriek leidt tot het aftreden van burgemeester Bitetti.

De burgemeester van Taranto, Piero Bitetti, trad onverwachts af aan het einde van een openbare vergadering die hij zelf had bijeengeroepen om de programmaovereenkomst voor de voormalige ILVA-staalfabriek te bespreken. Het initiatief, bedacht in de aanloop naar de gemeenteraadsvergadering van woensdag en een belangrijke regeringstop de volgende dag , escaleerde tot heftige protesten van burgercomités en milieugroeperingen.

Centraal in de kritiek staat de nog steeds op kolen gestookte staalfabriek, de grootste in haar soort in Europa, en de door instellingen voorgestelde oplossingen voor de decarbonisatie ervan . De commissies hekelen het gebrek aan echte garanties voor de gezondheid van de burgers en stellen de overmatige nadruk op productiecontinuïteit ten koste van milieubescherming ter discussie. De gemeenteraad, die het ontwerpakkoord vóór de ondertekening door de ministers had moeten goedkeuren, loopt nu het risico om, samen met de top van Rome, te worden uitgesteld, tenzij de burgemeester van gedachten verandert.

Wat zit er achter het aftreden van burgemeester Bitetti? De voormalige ILVA-staalfabriek staat weer in de schijnwerpers.

De programmaovereenkomst is een cruciale stap, niet alleen voor de groene omschakeling van de staalfabriek, maar ook voor de toekomstige verkoop ervan, na meer dan een jaar van buitengewoon bestuur na het faillissement van de ArcelorMittal-groep. Momenteel produceert de fabriek minder dan een derde van het minimum dat nodig is om haar economische duurzaamheid te garanderen. Een technische commissie van het ministerie heeft twee scenario's geschetst: het eerste, ambitieuzere, omvat de invoering van elektrische ovens , gasgestookte Direct Reduced Iron (DRI) en CO₂-afvangsystemen, maar vereist een gasvoorziening die niet compatibel is met de huidige infrastructuur. Het tweede, minder complexe scenario ziet af van DRI, maar zou leiden tot banenverlies en een grotere afhankelijkheid van externe leveranciers .

De gemeente Taranto stelde een derde, meer geleidelijke aanpak voor, die geen hervergassingsinstallaties of onmiddellijke aanpassingen aan de gasleidingen vereist. De voorstellen werden echter verworpen door de commissies , die pleiten voor de permanente sluiting van de hoogovens , milieusanering en een omschakeling op basis van groene waterstof, die als de enige echt duurzame optie wordt beschouwd.