Alarm in Tlalnepantla: evacuatie van 19 woningen aangevraagd vanwege aardverschuivingen

Het regenseizoen heeft de alarmbellen doen rinkelen in Tlalnepantla, in de staat Mexico. De autoriteiten van de Civiele Bescherming hebben een dringend bevel uitgevaardigd om 19 huizen in een risicogebied te evacueren vanwege het dreigende gevaar van verdere aardverschuivingen met mogelijk fatale gevolgen.

De grond, die door de aanhoudende en hevige regenval van de afgelopen dagen zacht is geworden, heeft verschillende delen van Tlalnepantla veranderd in een tikkende tijdbom. Na een risicoanalyse is vastgesteld dat ten minste 19 gezinnen direct bedreigd worden en onmiddellijk hun huizen moeten verlaten om hun leven veilig te stellen.

De situatie is met name kritiek in wijken als La Cantera, waar al aardverschuivingen en rotsvallen zijn gemeld, die schade aan een aantal huizen hebben veroorzaakt en angst en bezorgdheid bij de bewoners hebben veroorzaakt.

De harde realiteit: armoede en verstedelijking

Deze terugkerende waarschuwingen in de staat Mexico en andere delen van het land leggen een probleem bloot dat veel dieper gaat dan alleen het klimaat. Ze zijn het gevolg van een gevaarlijke combinatie van armoede, ongecontroleerde verstedelijking en de steeds ernstiger gevolgen van klimaatverandering.

Waarom worden huizen gebouwd op onstabiele hellingen en ravijnen? Het antwoord ligt vaak in het gebrek aan toegang tot veilige en betaalbare grond. Veel van deze gemeenschappen zijn informele nederzettingen, gebouwd door families die, omdat ze geen formele huisvesting kunnen krijgen, geen andere keuze hebben dan risicovolle grond te betrekken.

Door de toenemende regenval door klimaatverandering bevinden deze kwetsbare bevolkingsgroepen zich in de frontlinie van natuurrampen. Wat Tlalnepantla meemaakt, is niet alleen een klimaatnieuwsbericht, maar een sociaal drama over ongelijkheid en het gebrek aan stadsplanning.

Het dilemma van de bewoners: alles laten liggen?

Voor gezinnen die een evacuatiebevel krijgen, is de beslissing niet gemakkelijk. De angst voor het dreigende gevaar wordt nog eens versterkt door de pijn van het moeten verlaten van hun huis, dat in veel gevallen hun enige bezit is, opgebouwd met jarenlange opoffering.

"Er is vastgesteld dat er een groot risico is op verdere instortingen, vooral gezien de vochtigheid die door de recente regenval is gegenereerd." – Rapport Civiele Bescherming.

Angst voor plunderingen, wantrouwen ten aanzien van beloftes van overheidssteun, of simpelweg nergens anders heen kunnen, zijn factoren die bewoners vaak doen weigeren te evacueren, waardoor ze zichzelf nog meer in gevaar brengen. De autoriteiten hebben gemeld dat er tijdelijke opvangcentra zijn opgezet om getroffen gezinnen op te vangen, maar de uitdaging is om hen ervan te overtuigen dat het risico reëel is en dat evacuatie de enige veilige optie is.

De situatie in Tlalnepantla herinnert ons er dringend aan dat er behoefte is aan een alomvattend overheidsbeleid dat niet alleen de noodsituatie aanpakt, maar ook de grondoorzaken van de kwetsbaarheid aanpakt en fatsoenlijke en veilige huisvestingsalternatieven biedt aan de mensen die momenteel op de rand van de afgrond leven.