De goudsmid Juan Carlos Pallarols maakt een vredeskelk, gemaakt van kogels, voor Leo XIV

Goudsmid Juan Carlos Pallarols , zoon, kleinzoon en achterkleinzoon van beroemde zilversmeden , is begonnen met de bouw van de "Kelk van de Vrede", die kogels afvuurt uit oorlogstijd , om aan paus Leo XIV te schenken. Hij hoopt dat dit gebaar "de mensheid zal verenigen".

In zijn thuisstudio in San Telmo, een van de legendarische wijken van Buenos Aires, verzamelt Pallarols zijn vrienden en familie om getuige te zijn van het begin van een nieuw kunstwerk.

Tussen glazen wijn, begroetingen, knuffels, relikwieën, sarcofagen, schilderijen van beroemde kunstenaars en een vleugelpiano, steekt de 82-jarige Pallarols het vuur aan , plaatst een kleine smeltkroes in de oven en verdeelt stukjes metaal onder zijn gasten. Deze stukjes zijn rozenblaadjes, gemaakt van gesmolten kogels.

De aanwezigen lopen één voor één langs de oven, gooien er metaal in en veranderen de werkplaats in een bedevaartsoord.

Eerder was de voet van de kelk met de hand gebeiteld , omdat het de bedoeling was dat het ciborie, doordrenkt met het werk en de geest van vele mensen, in het Vaticaan zou arriveren. "Om de mensheid te verenigen", aldus de kunstenaar.

In zijn werkplaats, die vol staat met gereedschap, oude hardhouten tafels en een oven waarin goud, zilver en brons wordt gesmolten, doet de goudsmid tijdens een interview nog een mededeling: de kelk van Leo XIV zal, naast kogels, resten bevatten van relikwieën die hij eigenhandig heeft gemaakt voor de eerste Argentijnse heilige, Héctor Valdivieso.

"Ik maakte de relikwieën voor de parochies van de 24 provincies (in Argentinië) en een paar voor Spanje, omdat hij in Asturië werd vermoord. Van al dat materiaal hield ik verschillende stukken brons over ", zegt hij.

Hij vertelt ook dat Pallarols, voordat hij de kelk meenam naar Rome, ermee door de Argentijnse provincies reisde en ermee naar Chiclayo reisde, de stad in het noorden van Peru waar Leo XIV bisschop was.

Er zijn twee soorten kunstwerken die Juan Carlos Pallarols wereldfaam hebben bezorgd: de vredesrozen , gemaakt van gesmolten kogels uit huidige en vroegere conflicten, zoals de Falklandeilanden, de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog, en de commandostokken die hij voor de presidenten van Argentinië heeft gemaakt.

Zijn eerste wandelstok maakte hij in 1973 voor Juan Domingo Perón , en daarna voor alle presidenten na de dictatuur: van Raúl Alfonsín (1983-1989) tot Javier Milei, die hem in 2023 afwees omdat hij de koppen van zijn drie honden niet in zilver had gebeeldhouwd .

Over deze excentriciteit herinnert Pallarols zich: "Hij gaf het me terug omdat ik geen hondjes op het handvat wilde zetten. Op een nationaal embleem mag je geen hondjes of een portret van mijn moeder, of wie dan ook, zetten. Elk embleem heeft een bepaalde constructie en een bepaald ontwerp. En hij gaf het me terug met een brief. Later maakten ze er nog een commandostaf met de hondjes van."

" Ik heb ze daar, in mijn verzameling wandelstokken . Ik heb de wandelstokken die ik heb teruggevonden omdat ik ze kocht, sommige kreeg ik van de familieleden van de presidenten die ze gebruikten," voegt hij eraan toe zonder wrok, maar met trots, terwijl hij die kunstwerken van edelmetaal en hout laat zien.

Over Milei's wandelstok voegde hij eraan toe: "Ik weet niet wat ik moet doen, want hij is niet van mij. Ik heb hem meegenomen toen ik hem overhandigde, wat betekent dat hij eigendom is van het presidentschap. Ik vind wat de president deed toen hij hem teruggaf, zeer roekeloos ; het is niet goed."

Hollywoodsterren, Arabische prinsen en Europese koninginnen, miljardairs van over de hele wereld en gewone mensen hebben allemaal Pallarols studio bezocht . De deuren van dit huis-museum staan ​​altijd open voor artiesten die piano of accordeon spelen, of tango, milonga of malagueña zingen.

"Ja, veel beroemde mensen, maar als ik probeer me iets te herinneren, verdwijnen ze uit mijn geheugen", antwoordt hij op de vraag welke beroemde mensen hem werk hebben besteld en hem in San Telmo hebben bezocht.

Hij denkt even na en zegt, nadat hij heeft opgeschept over zijn vriendschap met Joan Manuel Serrat: " Johnny Depp was hier en hij gaf mij de opdracht een buste te maken van een Oostenrijkse actrice, die tevens wetenschapper was en tijdens de Tweede Wereldoorlog een communicatiesysteem had uitgevonden."

Hedy Lamarr was de architect van draadloze communicatie over lange afstanden. Deep gaf Pallarols de opdracht haar buste te maken en vroeg vervolgens de Oostenrijkse autoriteiten om deze op een openbaar plein te plaatsen . De Amerikaanse actrice vindt dat Lamarr niet de eer heeft gekregen die ze verdient.

De kunstenaar vervolgt: " Dali had me om een ​​maatje gevraagd , met zijn grote gouden snor, maar hij stierf terwijl ik het aan het maken was."

Ondanks dat hij in zijn leven veel belangrijke mensen heeft ontmoet, geeft Pallarols toe dat "de mooiste werken niet voor beroemde mensen zijn , maar voor mensen met een passie voor zilversmeden, voor feesten, die begrijpen wat het betekent om iets te creëren dat een leven lang meegaat. Ze doen het met meer eerlijkheid, zonder exhibitionisme, en daardoor is het mooier en authentieker."

Met deze authenticiteit reist de beroemde goudsmid uit San Telmo naar Rome om zijn vredesbeker aan paus Leo XIV te overhandigen.