Consensus in de hotelsector: uw model is uitgeput

De particuliere ziekenhuissector in Mexico heeft een ondubbelzinnige consensus bereikt: het huidige model van betaling per verrichting is uitgeput. Deze conclusie kreeg sterke weerklank op het congres van de Nationale Vereniging van Privéziekenhuizen (ANHP), waar ziekenhuisdirecteuren het erover eens waren dat de aanpak die het aantal ingrepen belangrijker vindt dan de kwaliteit van de resultaten, onhoudbaar is.

In een land waar 90% van de ziekenhuizen minder dan 50 bedden heeft en de helft van de uitgaven aan gezondheidszorg bestaat uit eigen bijdrage, is er een dringende behoefte om over te stappen op een waardegedreven managementmodel (VBM) dat prioriteit geeft aan kwaliteit, patiëntervaring en economische efficiëntie via meetbare indicatoren.

Alsof het om een ​​oefening in zelfbewustzijn ging, daagde de rector van TecSalud, Guillermo Torre Amione, moderator van het panel, zijn collega's uit met een kritische vraag: hoe kunnen we een gefragmenteerd systeem, waarin alle actoren ontevreden zijn en elkaar wantrouwen, transformeren naar een systeem dat moed beloont?

Torre beschreef een uitdagend landschap voor de particuliere geneeskunde in Mexico. In dit model zijn ziekenhuizen klein, met gemiddeld 30 bedden, en domineren de eigen bijdragen, met slechts 10-12 miljoen Mexicanen die een ziektekostenverzekering hebben. Bovendien opereren artsen, die zichzelf zien als "eigenaar en tsaar" van de zorg, autonoom, wat samenwerking bemoeilijkt. Deze context creëert een systeem waarin prikkels niet op elkaar zijn afgestemd: ziekenhuizen proberen de inkomsten uit ingrepen te maximaliseren, verzekeraars worden geconfronteerd met stijgende kosten, patiënten, met name ouderen, hebben te maken met verzekeringspremies die oplopen tot 300.000-400.000 peso per jaar, en artsen klagen voortdurend over verzekeraars. Het gevolg is dat alle belanghebbenden – ziekenhuizen, artsen, verzekeraars en patiënten – ontevreden en wantrouwend tegenover elkaar zijn. Torre benadrukte dat deze wijdverbreide ontevredenheid een "kapot" systeem weerspiegelt dat niet kan blijven functioneren zonder een grondige transformatie.

Het huidige pay-per-event-model stimuleert praktijken die volume boven kwaliteit stellen. Zo genereren meer dagen op de intensive care of meer ingrepen zoals radiologie of stents hogere inkomsten, maar niet noodzakelijkerwijs betere patiëntresultaten. De GBV daarentegen stelt voor om kwaliteitsresultaten, preventie en efficiënt beheer van chronische ziekten te meten en te belonen. Torre benadrukte dat de publieke sector, met controle over artsen, ziekenhuizen en financiering, dit model gemakkelijker zou kunnen implementeren. In de private sector compliceren fragmentatie, lage verzekeringspenetratie en een individualistische medische cultuur de transitie echter. De centrale vraag is: hoe kunnen ziekenhuizen, artsen en verzekeraars samenwerken om prikkels op elkaar af te stemmen en kwaliteit te prioriteren in een context waarin vertrouwen schaars is?

Het panel stelde oplossingen voor. José María Zubiría, algemeen directeur van het ABC Medisch Centrum, stelde voor om het probleem op te splitsen in drie assen: kwaliteit, patiëntervaring en kosten. Kwaliteit vereist transparante indicatoren, die, zo werd gesteld, al worden ontwikkeld om de prestaties van ziekenhuizen te vergelijken. Patiëntervaring, met name tijdens opname en ontslag, vereist een grotere integratie tussen belanghebbenden. Wat de kosten betreft, heeft standaardisatie van gangbare procedures, zoals de 30 die door het ABC zijn geïdentificeerd (hartziekten bij kinderen, orthopedie, bevallingen), ervoor gezorgd dat in 80-85% van de gevallen bij sommige verzekeraars de prijzen kunnen worden aangepast, hoewel de artsenhonoraria nog steeds niet zijn meegerekend. Het verminderen van variabiliteit, zoals operatietijden van 1,5 tot 4 uur, is essentieel om de onzekerheid te verminderen.

Het GBV-model bestaat al sinds de jaren negentig in de Verenigde Staten en streeft ernaar preventie, efficiënte behandeling van chronische ziekten en indicatoren voor de volksgezondheid te belonen. In Mexico, waar slechts 10-12 miljoen Mexicanen verzekerd zijn door een grote zorgverzekering en waar de arts de rol van 'tsaar' van de zorg vervult, is de invoering van dit model een uitdaging, maar ook een noodzaak. Zoals Roberto Bonilla van de Dalinde San Angel Inn Group stelde, is het GBV-model geen hype, maar eerder een 'fundamentele noodzaak' voor de levensvatbaarheid van de ziekenhuissector in Mexico, aangezien de afhankelijkheid van verzekeringsmaatschappijen het systeem 'vernietigt'. Jesús Ruiz López van de Ángeles Health System Group verdedigde de warme uitstraling van het Mexicaanse model, waarbij artsen een nauwe band met patiënten onderhouden, en stelde voor het te integreren in een duurzaam systeem dat kwaliteitsindicatoren meet.

Jorge Azpiri benadrukte van zijn kant dat TecSalud al tien jaar streeft naar een samenwerking tussen artsen en ziekenhuizen, hoewel hij erkende hoe moeilijk het is om een ​​medische cultuur te veranderen waarin artsen worden opgeleid om zichzelf op te dringen en individueel te handelen. Hij pleitte ook voor het versterken van de eerstelijnszorg om ziekten te voorkomen en kosten te verlagen, een succesvolle aanpak in landen zoals Engeland.

Het voorbeeld van het Spaanse ziekenhuis werd als referentie gebruikt; directeur José Testas Antón beschreef het als volgt: het biedt een model van onderlinge verzekering met 16.000 leden die betaalbare tarieven betalen (minder dan 30.000 pesos per jaar) en uitgebreide zorg ontvangen van huisartsen. Dit systeem maakt nauwlettend toezicht en patiënttevredenheid mogelijk, maar de schaalbaarheid ervan vereist talrijke aanpassingen. Het panel merkte op dat fragmentatie en tegenstrijdige belangen tussen ziekenhuizen (zorginstellingen) en verzekeraars (financiële instellingen) verhinderen dat deze modellen worden gerepliceerd voor de 12 miljoen verzekerde patiënten. De oplossing, aldus Torre Amione, zou kunnen beginnen met gesloten kringloopproducten voor twee of drie belangrijke diagnoses, met vaste prijzen die risico's delen en kwaliteit belonen.

Het is niet makkelijk, maar iedereen was het erover eens dat de huidige crisis een kans biedt voor innovatie. De GBV vereist samenwerking, transparantie en de bereidheid tot verandering. Tijdens het ANHP-congres werd duidelijk dat Mexico kan leren van zijn eigen voorbeelden en van internationale ervaringen om een ​​particuliere zorgsector op te bouwen die prioriteit geeft aan kwaliteit en duurzaamheid, en zo een verouderd model achter zich kan laten waar niemand van overtuigd is.

De tegenstrijdigheden van Eduardo Clark in de drugscrisis

Ondersecretaris Eduardo Clark pronkt met aanzienlijke besparingen op de aankoop van medicijnen en medische benodigdheden, wat een prestatie zou zijn voor de ondersecretaris van Begroting van het ministerie van Financiën, niet voor een ambtenaar van het ministerie van Volksgezondheid. Hij negeert dat de grootste verantwoordelijkheid in de gezondheidszorg ligt in de zorg voor patiënten, niet in het genereren van besparingen ten koste van hun welzijn. Acht maanden na het aantreden van de huidige regering blijven er medicijntekorten bestaan, met terugkerende crises in chemotherapie en neuropsychiatrische behandelingen, die het lijden van patiënten in voorgaande jaren weerspiegelen. Clark sprak tijdens de ochtendpersconferentie ook over het doel om meer medicijnen te produceren via Plan Mexico om de import en kosten te verlagen, maar waar is de logica als de besparingen zich niet vertalen in toegang tot therapieën?

Roche Diagnostics presenteert haar innovaties

Roche Diagnostics zal naar verluidt interessante innovaties presenteren op haar Tomorrow Lab 2025, aanstaande woensdag de 18e, met name gericht op het aanpakken van de lange wachttijden voor een accurate diagnose. Bijvoorbeeld het geïntegreerde 703-platform van cobas pro, dat tot 2000 tests per uur kan verwerken op basis van één bloedmonster. Dit betekent snellere resultaten, minder werkdruk voor laboratoria en dus betere patiëntenzorg. Twee andere oplossingen zijn: een moleculaire test die tuberculose met hoge precisie kan detecteren – al beschikbaar in Mexico – en een genomisch sequentiesysteem voor kankeranalyse, wat de weg zou kunnen vrijmaken voor een meer gepersonaliseerde behandeling. De diagnostische innovatie boekt vooruitgang; de uitdaging is dat het systeem hetzelfde doet.