Wat de overheid heeft uitgegeven aan

Over het algemeen geven alle regeringen wereldwijd meer uit dan ze van de belastingbetaler ontvangen. In veel kringen wordt gezegd dat regeringen onverzadigbaar zijn: voor sommige landen gaat het om kernonderzeeërs en bijdragen aan allerlei internationale organisaties; voor andere om de aankoop van watertanks, zakken cement en tabletten om te distribueren.

Feit is dat ze altijd onder druk staan ​​door de uitgaven, die in de meeste gevallen alleen maar toenemen.

Het doel van belastingen en overheidsuitgaven is om deze uitgaven te verdelen onder iedereen die een bijdrage kan leveren, zodat de gemeenschap, in dit geval het land, groeit en sterker wordt en de kloof tussen burgers kleiner wordt.

Het is bijvoorbeeld duidelijk dat de Scandinavische landen (Noorwegen, Finland, Denemarken, IJsland en Zweden) de beste inning van burgerbijdragen en de beste verdeling daarvan hebben gerealiseerd. Dit geldt in die mate dat openbare scholen en ziekenhuizen 100% van de bevolking opleiden en behandelen. Er is dus geen noodzaak om het gebrek aan publieke diensten met particuliere middelen te compenseren.

Om dit te bereiken, innen deze landen meer dan 70% van het belastinginkomen. Iedereen is het hiermee eens, omdat ze duidelijk zien dat de staat hen elke cent van hun bijdragen, ook wel belastingen genoemd, terugbetaalt.

De overeenkomst over belastingen tussen de samenleving en haar regeringen is zodanig dat presidentskandidaten campagne voerden met het doel belastingen te verlagen, maar de verkiezingen overtuigend hebben verloren.

In het geval van Mexico is er de afgelopen jaren, sinds het aantreden van de linkse regering met Morena, in zeven jaar tijd 52 biljoen peso uitgegeven en voor het jaar daarop, 2026, is voorgesteld om meer dan 10 biljoen peso uit te geven.

Volgens prognoses van grote financiële instellingen, waaronder het Ministerie van Financiën en de Bank van Mexico, groeide onze economie tijdens de ambtsperiode van president Andrés Manuel López Obrador gemiddeld met slechts 0,7% per jaar. In 2025 zal de economie met 1% groeien. Voor het jaar daarop wordt geen verdere groei verwacht.

Uit het bovenstaande blijkt dat, als de voorspellingen uitkomen, 62 biljoen peso aan overheidsuitgaven, waarvan 10 biljoen peso schuld, het land niet verder zou groeien dan 0,8%. Dat is minder dan de bevolkingsgroei, waardoor de welvaart per persoon aanzienlijk zou afnemen.

Nu het economische pakket in het Congres wordt besproken, moeten we ons afvragen of de overheidsuitgaven werkelijk bijdragen aan de welvaartsgroei van 135 miljoen mensen.