<i>The Handmaid's Tale</i> Seizoen 6, Aflevering 8 Samenvatting: Dread Wedding

Spoilers hieronder.

June Osborne ( Elisabeth Moss ) heeft het karmozijnrode uniform uit The Handmaid's Tale sinds seizoen 4 niet meer gedragen, en het leek onwaarschijnlijk dat ze dit ooit nog zou dragen – tenzij ze gedwongen werd. Het lot heeft echter een vreemde manier om de cirkel rond te maken, wanneer de mantel essentieel wordt bij de uitvoering van het Mayday -plan om de oorlogszuchtige commandanten van Gilead te doden . Samen met Moira ( Samira Wiley ) draagt ​​het paar de rode kleding die hun gevangenschap symboliseerde, waardoor het een wapen wordt om te gebruiken op Serena's bruiloft ( Yvonne Strahovski ). June en Moira smokkelden messen voor de andere dienstmaagden, terwijl tante Phoebe ( D'Arcy Carden ) klaarstond om mogelijke obstakels te overwinnen.

Tante Lydia (Ann Dowd) is voor zaken naar Washington D.C. gestuurd om ervoor te zorgen dat alles soepel verloopt. Helaas zorgt de aantrekkingskracht van de grote ceremonie ervoor dat Lydia zich niet aan de instructies van Commandant Lawrence (Bradley Whitford) houdt. Sterker nog, zelfs vrome vrouwen zoals Lydia hebben last van FOMO. Met zoveel verschillende bewegende delen zo dicht bij de laatste aflevering van The Handmaid's Tale , is het veilig om te zeggen dat last-minute aanpassingen noodzakelijk zijn. Gelukkig zijn June en Moira gewend aan veranderingen. Zij zijn niet de enigen die hun opties moeten heroverwegen, want Serena ontdekt al snel dat haar nieuwe echtgenoot niet de man is die ze dacht dat hij was.

De bruiloft

De dienstmaagdenoutfit is een paradox: de kleur is onmogelijk te negeren en wist de identiteit van de drager uit. Alleen hun ogen zijn zichtbaar, waardoor June en Moira zich van een afstandje kunnen mengen met de andere dienstmaagden en hun positie achter in de kerk kunnen innemen. June gespannen wanneer Nick ( Max Minghella ) met zijn vrouw Rose (Carey Cox) het gangpad afloopt; hij heeft er geen idee van dat June vanuit de kerkbank toekijkt. Nick baant zich een weg naar voren in de kerk, waar hij de eerste lezing houdt nadat Commandant Wharton (Josh Charles) en Serena hun grootse entree hebben gemaakt. Ondertussen delen de dienstmaagden sluw de messen aan elkaar uit, en er is een nagelbijtend moment wanneer er een op de grond valt, waarna een bewaker naar hen toe komt. Gelukkig is er niets dat het spel verraadt.

De rest van de ceremonie wordt overgeslagen ten gunste van de receptie. Het is niet verrassend dat een Gilead-bruiloft niet echt losbarst met een open bar en een luide dj. Phoebe roept alle dienstmaagden bijeen om de overgebleven wapens met de rest te delen. Ondertussen betreden andere aanwezigen de rustige dansvloer na de entree van het gelukkige paar. Nick zit aan de zijkant, genietend van een grote whisky, terwijl anderen zoals Commandant Bell (Timothy Simons) dansen. Het spreekt voor zich dat Nick er ellendig uitziet.

Serena (en Lydia) vermijden

Serena vraagt ​​Lawrence waarom hij zo nerveus is en dat hij zich geen zorgen om haar hoeft te maken, aangezien zij zich inzet voor hervormingen, ook al is ze inmiddels hertrouwd. Ik geloof dat ze volkomen oprecht is, want ze heeft er geen enkele behoefte aan om een ​​gewone vrouw te zijn die niets te zeggen heeft over hoe deze maatschappij wordt gerund. Serena verontschuldigt zich om met haar "belangrijkste gasten" te praten, die toevallig de dienstmaagden blijken te zijn. June beseft dat Serena eraan komt en loopt met Moira achterin de groep. Maar June dreigt zichzelf te verraden, want ze kan het niet laten om met haar ogen te rollen bij Serena's clichés, waaronder dat er verandering op komst is. Junes ogen worden levendiger wanneer Serena het heeft over een voormalige dienstmaagd (ook bekend als June zelf) en dat ze allebei aardiger voor elkaar hadden kunnen zijn. Ze kan haar ex-dienstmaagd een "goede vriendin" noemen en weet dat deze vrouw haar heeft vergeven.

Maak je geen zorgen, June schreeuwt niet "bullshit", ook al is het pas twee afleveringen geleden dat June zei dat ze Serena niet kon vergeven. Het noodlot slaat bijna toe als Serena hun gezichten wil zien. Maar het is tijd voor taart, of dat is wat Rita (Amanda Brugel) tegen Serena zegt.

Rita heeft zichzelf overtroffen met een rood ontwerp met vijf lagen, wat de sfeer van een 'dread wedding' versterkt. In tegenstelling tot de vergiftigde taart die Joffrey het leven kostte tijdens de Purple Wedding in Game of Thrones , zorgt dit dessert ervoor dat iedereen binnen een tot twee uur na het eten ervan in slaap valt. Het sterke kalmeringsmiddel is cruciaal voor het plan, en mensen zoals Lawrence slaan de taart over (hoewel ze iedereen aanmoedigen om te eten).

De dienstmaagden schuiven hun plakje onder hun stoel vlak voordat ze vertrekken. June gaat in een andere richting weg dan de andere meisjes (omdat ze op een andere missie gaat) en blijft abrupt staan ​​als tante Lydia arriveert. June moet zich omdraaien om niet ontdekt te worden, maar Lydia herkent de voormalige dienstmaagd (ik vermoed aan haar loopje of silhouet) en volgt haar, haar naam roepend. Lawrence onderschept Lydia en noemt haar gek omdat ze denkt dat June er is, aangezien hij weet dat June in Alaska is. Tante Phoebe verdedigt Lydia door te zeggen dat ze moe is en meelevend overkomt, maar dat ze nu Lydia terug is, haar volgende stappen aan het bedenken is.

Serena's Rude Awakening

Het pasgetrouwde stel arriveert bij hun huis in Boston en Wharton krijgt te horen dat er een geschenk van Commandant Bell Sr. in de woonkamer ligt. Ik wed dat het niets van het register is. Wharton draagt ​​Serena over de drempel en ze denkt dat alles perfect is. Maar de romantische gloed verandert al snel in woede wanneer Serena een dienstmaagd in haar huis ziet (het geschenk van Bell Sr.). Wharton legt uit dat Ofgabriel de vruchtbaarste dienstmaagd van Gilead is. "Maar ik ben vruchtbaar," antwoordt Serena.

Serena weigert onmiddellijk om met een dienstmaagd in huis te zijn en spreekt de trillende vrouw aan met haar echte naam. Serena zegt dat Christina geen vat is, maar een mens, en wil dat ze weggaat, wegrent en "nooit meer terugkomt". Serena deed niet alleen alsof ze een vrijzinnige vrouw was (nou ja, vrijzinnig voor Gilead) en blijft bij haar standpunt over dienstmaagden. De verandering van gedachten kan de misdaden uit het verleden niet goedmaken, maar Serena is niet meer wie ze was toen ze met Fred (Joseph Fiennes) trouwde.

"Je bent net als de rest!" schreeuwt Serena. Plotseling komt alles wat June tegen haar zei over de vraag of Wharton anders was, in de schijnwerpers te staan. Wharton heeft haar inderdaad overladen met een bibliotheek en valse beloftes, en hij denkt dat hij er alles aan heeft gedaan om haar liberale houding te veranderen. Het is Wharton die denkt dat Serena hem heeft bedrogen. Het gehuil van baby Noah geeft Serena een extra wake-upcall. Ze moet ook aan haar zoon denken.

Wharton blokkeert haar uitgang en verbiedt Serena dit huis te verlaten. Serena is niet bang voor zijn dreigementen, want ze heeft al vele gruwelen doorstaan ​​en overleefd (zoals geslagen worden met een riem en een afgehakte vinger). "Ik ben niet iemand die het overleeft. Ik ben een goed man en een goede echtgenoot," antwoordt Wharton. Serena zegt dat dit onmogelijk is omdat hij een commandant is. Hierop laat Wharton haar gaan. Deze tweehandige ontmoeting tussen Strahovski en Charles deed de haren op mijn armen overeind staan. Doen ze in Gilead aan nietigverklaringen?

Juni houdt een belofte

Na de bruiloft keren de dienstmaagden terug naar het Rode Centrum of hun commandanten; June kiest voor de laatste optie. Of beter gezegd, ze gaat naar het huis van commandant Bell om Janine ( Madeline Brewer ) te redden. Een snoozende Bell neemt de telefoon op en zegt tegen degene aan de andere kant: "Vertel het maar eens." We komen er niet achter wie er aan de andere kant was, want June laat haar aanwezigheid weten.

Bell herkent June en grapt dat het leuk is haar te ontmoeten. June steekt hem vervolgens in zijn oog voordat ze gaat zitten en zijn whisky opdrinkt. Het is een passend einde voor een verachtelijke man. Janine komt de kamer binnen en treft Bell dood aan, terwijl June wacht. Een opgeluchte Janine bedankt haar vriendin voor het nakomen van een belofte.

Tante Lydia komt erachter

Nadat iedereen de receptie heeft verlaten, blijft Lydia eten. Vlak voordat ze een hap van de taart neemt, ziet ze iets vreemds aan de plek waar de dienstmeisjes zaten. Lydia knielt, ontdekt de niet opgegeten taart en weet meteen dat er een groter complot gaande is. Het was vermoeidheid of paranoia die haar deed denken dat ze June zag.

Terug in het Rode Centrum ziet Lydia verschillende bewakers en tantes bewusteloos zijn, en wanneer ze Phoebe tegenkomt, trapt Lydia niet in haar poging tot afleiding. Lydia wil de meisjes zien, en Phoebe trekt een mes achter haar rug, maar verstopt het snel wanneer een jonge bewaker binnenkomt. Phoebe doet er alles aan om het openen van de deur naar de slaapzaal van de dienstmaagden te vertragen, en ze liggen allemaal in bed. Lydia weet nog steeds dat er iets mis is en trekt de dekens terug over een meisje om te ontdekken dat ze volledig gekleed is (inclusief haar laarzen).

Terwijl iedereen op de grond knielt, preekt Lydia over het straffen van de slechteriken, wat in dit geval Phoebe betekent, en die straf is de dood. Voordat de bewaker de trekker over kan halen, zegt Moira tegen Lydia dat ze "verdomme bij haar weg moet gaan". Lydia lijkt zich Moira niet te herinneren en Moira weigert haar naam te onthullen. "Wat kan het jou schelen als je het van me hebt gestolen?" Lydia eist de locatie van June te weten.

"Ik ben hier," zegt June. Over perfecte timing gesproken. June geeft Lydia de eer voor wat ze van plan zijn geweest, omdat ze haar meisjes heeft getraind om zo te zijn na alle verschrikkingen die ze hen heeft aangedaan. June doet een beroep op Lydia's morele kern. Ondanks alles wat Lydia heeft mogelijk gemaakt in haar rol als trainer van dienstmaagden, gelooft June dat Lydia weet dat "verkrachting verkrachting is" (zelfs tijdens een Gilead-ceremonie). Dienstmaagden zijn niet de "gevallen vrouwen" waar Gilead ze voor houdt. Ze gebruikt de taal van de Bijbel om haar punt te benadrukken: "Is er een God die een vrouw zoals jij de kracht zou geven om voor ons op te komen? Om zich naar het licht te richten en eindelijk te verklaren dat het genoeg is?" Het is een overtuigend argument, maar Janine komt tussenbeide om de klus te klaren. "Hij heeft me pijn gedaan, tante Lydia. Ze hebben ons pijn gedaan. Ze hebben ons verkracht. Jij hebt ons aan hen gegeven," zegt Janine.

Het is een dynamische scène waarin iedereen in de zaal Emmy-waardige optredens geeft. Lydia zegt dat ze alleen haar dochters wilde redden, en even vroeg ik me af of ze zou toegeven of dat er weer een bloedbad zou plaatsvinden. "Als je ons wilt redden, laat ons dan gaan. Alstublieft, tante Lydia," zegt Janine. Met die laatste smeekbede krijgt Lydia de bewaker zover dat hij zijn pistool laat zakken. Ze omhelst Janine en Phoebe begeleidt iedereen de kamer uit. Als laatste die vertrekt, knikt June naar Lydia. "O God, help me," zegt Lydia keer op keer.

Overal in de stad vermoorden dienstmaagden hun gewelddadige commandanten, en de vrouwen van het Rode Centrum zijn nu vrij om de klus te klaren. "De jurk werd ons uniform en we werden een leger", zegt June. Binnenkort zullen de bommen ontploffen, en met nog maar twee afleveringen te gaan, zal Gilead moeten afrekenen met de vrouwen die het onrecht heeft aangedaan.