Door de operatie aan haar hersentumor verloor Veronica al haar herinneringen. Ze herkende haar ouders niet eens

Weronika leed aan een zeldzame complicatie: retrograde amnesie. Ze kon zich geen gebeurtenissen of personen uit haar leven van vóór de operatie herinneren. Dit waren geen tijdelijke kwalen. Haar herinneringen kwamen nooit meer terug.

— Ik weet alleen wat mijn ouders mij vertelden. De artsen vroegen of ik ze kende, en het leek alsof ik die gezichten voor het eerst zag. Thuiskomen was beangstigend. Ik deed gewoon wat ze mij zeiden. Ik had het gevoel alsof ik naar huis liep en daar vreemden tegenkwam die zeiden dat ze mijn moeder en vader waren. Mijn moeder liet me mijn kamer zien die ze voor me hadden ingericht na mijn operatie, maar niets ervan leek van mij te zijn. Ik weet nog dat ik naar mijn kleren keek en me afvroeg: wie zou dit dragen? — zegt Weronika in een interview met BBC Scotland News.

Na de operatie veranderde Weronika's persoonlijkheid en verloor ze ook haar familierelaties. — Mijn ouders hebben die band met mij nooit verloren, en zelfs nu denk ik niet dat mijn relatie met hen zo hecht is als ze zouden willen. Ik ben meer geïsoleerd, ik ben een individu, zegt Weronika, die nu 25 jaar oud is.

Ze herkende haar ouders en vrienden niet

— Mijn ouders lieten me steeds fotoalbums zien en dat irriteerde me enorm. Ze praatten en lachten om de dingen die ik deed toen ik jonger was, maar hoe hard ik ook probeerde me erop te concentreren, ik begreep er niets van. Ik vond het niet leuk om met hen naar foto's te kijken, omdat zij een emotionele band met die momenten hebben en ik niet, zegt de Pool.

Toen de tiener terug naar school ging, moest hij alles opnieuw leren. In dit geval kostte het haar echter weinig tijd om te leren, want na herhaling leek de kennis te worden ontsloten: het was voldoende om de vermenigvuldigingstabel twee keer te herhalen om hem te onthouden. Maar ze herkende geen van haar vrienden. Bovendien begon ze zich na de operatie aangetrokken te voelen tot andere mensen.

Lees ook: Kinderen worden ziek, ouders merken het niet. Deze kanker doodt in stilte

Na 10 jaar kwam de kanker terug. Weronika was doodsbang dat ze opnieuw haar geheugen zou verliezen.

Helaas bleek tien jaar na de operatie dat de tumor bij Weronika terug begon te groeien. Pas in maart 2024 besloten de artsen dat een tweede operatie noodzakelijk was. Een van haar eerste gedachten was: zou ze opnieuw haar geheugen verliezen?

— Ik was er kapot van. De chirurg zei dat het mogelijk was dat de geschiedenis zich zou herhalen. Maar deze keer zat de tumor dieper en moest ik geopereerd worden om mijn kansen op een langer leven te vergroten, zegt Weronika.

Zoals chirurg Imran Liaquat uitlegde, bevond de tumor van Veronica zich in de rechter frontale kwab van de hersenen, die verantwoordelijk is voor abstract denken, creativiteit en concentratie. De operatie bracht risico's met zich mee. Artsen moesten vaststellen wat een tumor was en wat gezond weefsel. Vervolgens moesten ze de tumor verwijderen zonder weefsel mee te nemen, omdat dit de hersenfunctie kon aantasten.

De verloofde van de Poolse vrouw was voorbereid op elke eventualiteit

Weronika was doodsbang dat ze na de operatie wakker zou worden en niet zou weten wie haar verloofde Cameron was.

— De laatste keer veranderde wie ik was. Wat als ik hem na de operatie niet meer aardig vind? — vroeg Veronica zich af. Maar Cameron ging de uitdaging aan. Hij maakte fotoalbums waarin hij de geschiedenis van hun relatie vastlegde en schreef briefjes en brieven aan zijn verloofde.

—Ze betekent alles voor mij — absoluut alles. Als ze na de operatie haar geheugen zou verliezen, zou ik er gewoon voor moeten zorgen dat ze weer verliefd op me zou worden, legt hij uit.

Ter voorbereiding op de operatie schreef Weronika al haar bankgegevens en wachtwoorden op, schreef ze een testament en een brief aan haar partner voor het geval er iets misgaat. Toen het tijd was om haar wakker te maken na de operatie, hield de hele kamer letterlijk de adem in.

Lees ook: Maja Hyży lijdt aan een zeldzame ziekte. "Meestal gaat het om mensen van 70 jaar en ouder"

"Ik herinner me je nog"

— Ik werd wakker en iedereen was er. Deze keer voelde het niet alsof ik een operatie had ondergaan, maar alsof ik een dutje had gedaan. Mijn familie was de hele tijd in rep en roer. Maar ik was me er terdege van bewust en wist precies wat er was gebeurd. Ik kon praten. Ik zag Imran en ik weet nog dat ik zei: Ik herinner me je nog, zegt Weronika.

De 25-jarige herstelt momenteel. In december trouwde ze met haar geliefde. Nu de tumor volledig is verwijderd, kijkt hij ernaar uit om zijn gelukkige leven voort te zetten. Ze is dankbaar aan de artsen die de operatie hebben uitgevoerd.

— Ik denk niet dat ik mijn dankbaarheid aan deze twee chirurgen genoeg kan uitdrukken. Dit is de tweede keer dat ze mijn leven redden, zegt hij.

(Bron: BBC)