Volgens FGV-onderzoeker kan de begrotingscrisis een politieke crisis worden als de regering geen koerswijziging doorvoert

Econoom Fabio Giambiagi, universitair hoofddocent bij de Getulio Vargas Foundation (FGV), vertelde Bloomberg Linea dat de zorgwekkende koers van het economische beleid van de regering van Lula in de komende jaren zou kunnen leiden tot een politieke crisis. Het zou iets vergelijkbaars zijn met 2015, toen Dilma Rousseff aan de macht was. Hij wijst erop dat het risico groot is dat de financiële crisis verergert.

Wie in 2027 ook president wordt, Lula of iemand van de oppositie. krijgt te maken met een uitdagend scenario: onevenwichtige overheidsfinanciën en een stijgende staatsschuld. Als Lula in 2026 herkozen wordt, zal hij met zijn eigen financiële nalatenschap te maken krijgen.

Sinds het aantreden van de huidige regering in 2023 is de staatsschuld, gemeten in de bruto overheidsschuld (DBGG), gestegen van 71,4% naar 75,9% van het bbp. In de eerste 27 maanden van haar ambtstermijn boekte de regering in 22 van deze maanden een primair tekort.

Als het huidige scenario zich voortzet, verwachten de financiële markten dat de staatsschuld in 2034 94% van het BBP zal bedragen, zo blijkt uit een enquête van de Centrale Bank onder financiële instellingen.

De begrotingscrisis is een 'gedeelde onverantwoordelijkheid' van de drie machten

Giambiagi karakteriseert het financiële probleem als een "gedeelde onverantwoordelijkheid" die niet alleen de uitvoerende macht treft. Hij bekritiseert de PT-regering, maar wijst ook op de gedeelde verantwoordelijkheid van het Congres en de rechterlijke macht, die vaak beslissingen nemen zonder dat daarbij de nodige financiële belangen in het geding zijn.

Volgens hem maken het gebrek aan leiderschap en de noodzaak van een duidelijke koerswijziging het moeilijk om optimistisch te zijn over het economische beleid voor de periode 2026-2030.

De voornaamste zorg van de econoom betreft de versnelde groei van de verplichte uitgaven, die de door het begrotingskader vastgestelde limiet hebben overschreden. Deze uitgaven, waaronder sociale zekerheid, gezondheidszorg en onderwijs, beperken geleidelijk de ruimte voor discretionaire uitgaven, zoals investeringen in infrastructuur en onderhoud van de publieke sector. "De huidige groeidynamiek van deze uitgaven is zonder hervormingen niet houdbaar", meent Giambiagi.

De onderzoeker stelt met "100% zekerheid" dat het begrotingskader uiterlijk in 2027 herzien moet worden. Een factor die deze noodzaak onderstreept, is de volledige opname van gerechtelijke bevelen (gerechtelijke schulden van de Unie) in de begrotingsdoelstelling vanaf dat jaar, vanwege het verstrijken van een door de STF vastgestelde deadline.

De manier waarop deze evaluatie en de betwisting van gerechtelijke bevelen worden aangepakt, zal bepalen of de perceptie van het fiscale risico in het land zal verbeteren of verslechteren. Om een ​​'black-out' van de overheid te voorkomen, omvatten de oplossingen die hij onvermijdelijk voorstelt:

• Herziening van de regels voor de uitgaven aan gezondheidszorg en onderwijs, die momenteel automatisch stijgen met de inkomsten
• Herbeoordeling van het beleid voor de aanpassing van het minimumloon en de relatie ervan met pensioenen en uitkeringen

De econoom wijst erop dat een reële rente van 8% per jaar op lange termijn niet normaal is en, als dit de prijs is van het huidige begrotingsbeleid, dit beleid ter discussie moet worden gesteld.