Portugal zonder minimale voorzieningen

1 Democratie veronderstelt politieke stabiliteit. Deze stabiliteit is een noodzakelijke voorwaarde voor elke regering, ongeacht haar politieke oriëntatie, om haar programma te kunnen uitvoeren en na vier jaar geëvalueerd te kunnen worden, zodat zij opnieuw kan worden benoemd of vervangen door de oppositie. Het is niet één jaar regeren dat de capaciteiten of onbekwaamheid van een regering aantoont. Portugal heeft behoefte aan stabiliteit en aan duurzame hervormingen op lange termijn. Wat deze verkiezingen betreft, die even onnodig als vermijdbaar zijn, is er maar één zekerheid: de politieke instabiliteit in het land zal toenemen. Het idee dat vroege verkiezingen problemen oplossen of dat de mensen wijs zijn, zijn niets meer dan romantische ideeën, leuk voor sommigen, maar volkomen onjuist. Het is interessant om de tegenstelling op te merken tussen wat de leiders van de partijen die voor deze stabiliteit zouden moeten zorgen, zeggen en de realiteit. Pedro Nuno Santos zegt dat als hij wint, zijn regering er een van dialoog en stabiliteit zal zijn. Hoezo stabiliteit, met een nationale vergadering met een rechtse meerderheid die deze regering elk moment omver kan werpen? Er wordt echter met geen woord gerept over wat er gaat gebeuren als de AD de verkiezingen wint, behalve dat de parlementaire onderzoekscommissie naar de premier in stand blijft. Luís Montenegro hecht ook veel waarde aan stabiliteit, zodat hij kan blijven regeren. Maar er staat ook niets over mogelijke scenario's als de PS de verkiezingen wint. Kortom, we weten niets over wat de grote partijen zullen doen als ze de verkiezingen niet winnen. En van Chega kunnen we, gezien de tactische onvoorspelbaarheid van zijn leider, geen enkele stabiliteit verwachten. Het is geen wonder dat de president van de republiek de lat nu onder het minimum legt. Een regering wordt pas beëdigd als zeker is dat zij door het parlement wordt gesteund. Met andere woorden, hij zal niet opnieuw een poging willen wagen om Pedro Passos Coelho te benoemen tot lid van een regering die slechts 27 dagen standhield. En hier zijn we nu aangekomen. We weten nog niet eens wanneer we een regering zullen hebben, laat staan ​​of de eerste of tweede begroting zal worden goedgekeurd. Wij zitten zelfs onder het minimum aan democratische voorzieningen.

Helaas is dit niet het enige geval waarin wij geen minimale voorzieningen hebben . Ik woon in een voorstad van Lissabon en reis al meer dan dertig jaar samen met tienduizenden andere Portugezen regelmatig met de trein naar hun werk. Het is de moeite waard om hier een kort getuigenis achter te laten voor de jongeren en voor hen die dit vervoermiddel niet gebruiken, maar wel de macht hebben om beslissingen te nemen en besloten dat er geen behoefte zou zijn aan minimale voorzieningen tijdens de CP-staking van vorige week. Dertig jaar geleden reden de treinen punctueel en waren er snelle treinen die stopten op de drie stations van Lissabon (Alcântara, Santos en Cais do Sodré). Er waren toen al stakingen, maar CP zorgde voor alternatief vervoer (bussen). Drie decennia later rijden de treinen niet meer op tijd, is de halte in Santos voor snelle treinen afgeschaft, biedt CP geen alternatief vervoer tijdens stakingen en reageert niet op klachten. Erger nog, CP verstrekt geen informatie aan gebruikers die 10, 20 of 30 minuten op het perron staan ​​te wachten op een trein die niet komt. Is dit een publieke dienst? Nee, dat is het niet. Het is tijd om na te denken over het gunnen van deze lijn aan een particuliere onderneming, met passende concessieregulering. De kers op de taart was het ontbreken van minimale dienstverlening op drie opeenvolgende stakingsdagen, iets wat mij ongekend lijkt. Ik heb hier al eerder betoogd, naar aanleiding van een nieuwe eendaagse staking zonder minimale dienstverlening, dat het arbitragehof (TA) de rechten van burgers en gebruikers, met name het recht op werk en mobiliteit, heeft genegeerd. Tijdens deze staking gedroeg CP zich vreemd. Eerst stemde haar vertegenwoordiger in de TA vóór het niet-bestaan ​​van minimale dienstverlening. Later ging de CP in beroep bij het Hof van Beroep tegen de beslissing van de TA over het niet-bestaan ​​van minimale dienstverlening. Jorge Bacelar Gouveia, die het Hof voorzat, probeerde, gezien de terechte verontwaardiging van het volk over deze situatie, zijn gezicht te redden met een weinig overtuigende verklaring . Ten eerste betoogde hij dat het niet om één enkele staking gaat, maar om meerdere stakingen. Is dit relevant voor treingebruikers? Nadat de rechtbank CP had verzocht om minimaal 15% dienstverlening te garanderen. CP antwoordde dat het de veiligheid op de stations en in de treinen niet kon garanderen, wat ongetwijfeld herinnerde aan de recente rellen. Daarom besloot de rechtbank niet dat het nodig was om dit percentage te verhogen, maar deed het tegenovergestelde: de minimale dienstverlening werd geannuleerd. Trouwens, waarom 15% en niet 30%? Bij het heroverwegen van de stakingswet is het belangrijk de wet op het arbitragebesluit niet te vergeten.

3 Een veel dramatischer geval, waarin Portugal net als de meeste Europese landen ver onder de minimumnormen blijkt te presteren, is de positie, of bijna het ontbreken daarvan, van de Portugese regering met betrekking tot de genocide en etnische zuivering die de Israëlische regering doorvoert in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Van de regering en de minister van Buitenlandse Zaken (MBA) worden niet alleen woorden of onbeduidende diplomatieke bezoeken aan de regio gevraagd, maar daden om te voorkomen dat Netanyahu de mogelijkheid van het volledige bestaan ​​van de staat Palestina vernietigt. Ik doel hierbij niet alleen op de erkenning van de staat Palestina door Portugal, zoals dat al gedaan is door Spanje, Ierland en Noorwegen. Portugal had het initiatief kunnen nemen, wat het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken nu heeft gedaan, om voor te stellen de handelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Israël op te schorten. Paulo Rangel sloot zich eveneens niet aan bij de ministers van Buitenlandse Zaken van zes Europese landen die de acties en intenties van Israël om de Gazastrook militair te bezetten, scherp veroordeelden . Morgen begint het Eurovisiesongfestival. De Ierse publieke omroep bracht bij de organisatie (European Broadcasting Union) de noodzaak ter sprake om de aanwezigheid van Israël te bespreken. Muzikanten en tekstschrijvers, waaronder Salvador Sobral en Fernando Tordo, verzochten in een brief om Israël te beletten deel te nemen aan het festival, net zoals dat met Rusland gebeurt. Dit zou een enorme media-aandacht over de hele wereld hebben gehad. Portugal is afwezig. Niets gedaan. De Israëliër Yuval Raphael zingt in een romantisch lied “ de duisternis zal vervagen, alle pijn zal voorbijgaan, maar jij zult blijven, de liefde van mijn leven ”, terwijl duizenden Palestijnse vrouwen en kinderen blijven sterven en humanitaire hulp en vrijheid worden onthouden aan een volk dat steeds meer in duisternis verkeert.