Inheemse man kleurt woestijn van Lima groen met 'verborgen jungle'
Op de helling van een heuvel, in een van de droogste en armste wijken van Lima, ligt een dicht bos. Esther Rodríguez, een inheemse immigrant, heeft deze oase jarenlang in de Peruaanse hoofdstad, die na Caïro als de meest woestijnachtige ter wereld wordt beschouwd, gecultiveerd.
Rodríguez kwam hier in de jaren 80 aan nadat hij was gevlucht uit zijn thuisland Ayacucho, in de zuidelijke hooglanden van Peru. Dit land was toen verwoest door het gewapende conflict met de inmiddels opgeheven guerrillastrijder Sendero Luminoso.
Gedreven door nostalgie wilde ze het groen van haar land herstellen.
Vandaag de dag, op 85-jarige leeftijd, is hij de ziel van dit unieke stedelijke bos van 4.000 m² – bijna de helft van een professioneel voetbalveld – in het hart van de wijk San Juan de Lurigancho.
"Ik vind het fijn om tussen mijn planten te wonen", zegt Rodríguez, een oudere vrouw met een brede glimlach, in een interview met AFP.
Dit landschap met meer dan honderd soorten, waaronder fruitbomen en medicinale planten, heeft een opvallend microklimaat gecreëerd in Lima, een stad met 10 miljoen inwoners en een van de meest vervuilde steden in Latijns-Amerika.
Volgens een onderzoek van het Instituut voor Natuur, Aarde en Energie van de Katholieke Universiteit is San Juan de Lurigancho met 1,2 miljoen inwoners het district met de meeste inwoners en de meeste vervuiling, voornamelijk vanwege het verouderde wagenpark.
Rodríguez herinnert zich dat ze, terwijl haar kinderen naar school gingen, begon met planten planten in het rotsachtige terrein, een toevluchtsoord dat populair werd als een 'verborgen jungle'.
In deze oase van bloemen, bananen, mandarijnen, avocado's en passievrucht zoemen bijen en vliegen vlinders. Vlakbij, in een meer vol vis, nestelt zich een kolibrie.
Vroeger was er ‘niks en niemand in de heuvels, dus begon ik beetje bij beetje emmers water te dragen’ om de groene bron te voeden, zegt Esther.
Esther liet zich niet uit het veld slaan en slaagde erin drie waterputten te graven die nu zijn aangesloten op het waterleidingnet van Lima. In de hoofdstad heeft volgens officiële statistieken nog steeds 6% van de bevolking geen toegang tot drinkwater.
Vier van zijn kinderen beheren en onderhouden nu de verborgen jungle, die sinds 2020 bezoekers verwelkomt, vooral van scholen.
“We willen dat deze plek een bron van inspiratie wordt”, legt een van de dochters van de tachtiger, ook wel Esther genoemd, uit.
De openstelling voor het publiek heeft het gebied nieuw leven ingeblazen: er zijn paden aangelegd en elektrische pompen geïnstalleerd om onder andere de irrigatie te verbeteren. Elke bezoeker betaalt 6 soles (ongeveer 8,80 real).
Naast het toeristische aspect biedt het initiatief ook ecologische voordelen.
“Deze bijna halve hectare bos reguleert de temperatuur en de vochtigheid en verbetert de hygiënische omstandigheden, vooral in een gebied waar luchtwegaandoeningen veel voorkomen”, zegt Fernando Regalo, bosbouwkundig ingenieur bij de ngo Foundation for Conservation and Sustainable Development (FCDS).
En het gezin dat voor deze oase zorgt, heeft nog een stukje land om te beplanten.
“Het voelt alsof je in de jungle bent, met de geluiden, de kleine dieren, de vogels en de bomen”, vertelt Constantina Zevallos Mora, een van de bezoekers van de site, enthousiast.
tr/sf/ljc/vel/mel/lm/ic
IstoÉ
