Kan Sneeuwwitje leren van Wickeds succes?

Wicked heeft de interesse van het publiek in fantasy live-action adaptaties weer aangewakkerd, na jaren van malaise, en Sneeuwwitje heeft de kans om door diezelfde energie te worden voortgestuwd. De nieuwe musical van Marc Webb (The Amazing Spider-Man) over het sprookje dat de basis vormde voor de animatie van Walt Disney zoals we die kennen, zal de eerste live-action reimagining van het jaar zijn in een verrassend drukke agenda, met onder andere DreamWorks' How to Train Your Dragon en een andere Disney release, Lilo & Stitch.

Jon M. Chu's filmische muzikale triomf bracht op een echte manier de interesse in fantasy-adaptaties terug door zich volledig op de roots te richten. Het creëerde een Oz met grootse, bewoonde sets; probeerde CG-achtergronden en ensceneringen zo onopvallend mogelijk te maken voor het publiek; en speelde natuurlijk in op de elektrische chemie van zijn krachtige leads. Er zat absoluut magie in het succes, en Wicked: For Good hoopt dat later dit jaar te evenaren.

Het is het soort magie dat we van Disney zouden verwachten, maar het is iets dat de studio moeilijk heeft kunnen distilleren uit zijn eigen klassieke sprookjes in zijn live-action remakes, die verdeeldheid hebben veroorzaakt onder publiek en critici. In de loop der jaren zijn er zorgen geweest dat de eerste paar te veel op green screen leunden en in het begin niet zongen, met name Assepoester (met weggelaten liedjes uitgevoerd door Lily James) en Maleficent (de feitelijke bewerking van Doornroosje , een hervertelling van schurken die Wicked nadeed). Toen Beauty and the Beast op het toneel verscheen , zag Emma Watson eruit en speelde ze de rol van Belle, maar de illusie viel uit elkaar toen er iets klonk als auto-tune karaoke uit haar mond kwam voor enkele van de beste Disney-liedjes ooit geschreven.

Achteraf gezien is het verrassend dat de toekomstige Wicked -ster Ariana Grande niet in aanmerking kwam voor Belle, hoewel de film in 2017 uitkwam voordat we wisten dat de zangeres zich weer op acteren wilde richten. Het komt echter niet allemaal neer op Watsons stem; hoewel ze Belles archetype perfect belichaamde, was het CG-werk om haar heen meer een probleem. Het ensemble zag eruit als nachtmerrieachtige versies van de huishoudelijke voorwerpen waar ze door geïnspireerd zijn, meer dan de personages die we kenden en waar we van hielden. En laat me niet beginnen over hoe vies ze Dan Stevens hebben gemaakt met dat afschuwelijke Beast-ontwerp, wat een ongelooflijke kans had kunnen zijn om de make-upeffecten van wezens en zijn talent te laten zien.

Het is dus geen wonder dat het publiek was afgeknapt op de tijd dat Guy Ritchie's Aladdin uitkwam en we Will Smith voor het eerst als de Geest zagen. Gelukkig zag hij er het grootste deel van de film niet zo uit en leidde hij een zeer solide cast in Ritchie's meer goede dan slechte muzikale bewerking van de Disney-hit. Een van de grootste onthullingen in de film was Naomi Scotts Jasmine, die de eerste prinses was in een live-actionbewerking die alles goed deed: ze had de stem en acteerkwaliteiten (als je ons niet gelooft, kijk dan Smile 2 ). Zelfs haar nieuwe nummer, "Speechless", gecomponeerd door Alan Menken met het songschrijversduo Pasek en Paul (die terug zijn voor Sneeuwwitje ) , paste bij de motivaties van haar personage om meer te zijn dan een prinses. Het is zo'n onderschat stuk en betaalde zich uiteindelijk uit met haar die in feite Sultan werd met Aladdin als haar regent.

Met The Little Mermaid scoorde Disney opnieuw een casting-overwinning met Halle Bailey's Ariel. Net als Scott is Bailey een ongelooflijke zangeres en actrice die illustreert waarom deze heldinnen zo geliefd zijn. Bailey's Ariel brak zoveel terrein en je zou kunnen zeggen dat ze de weg vrijmaakte voor Elphaba; helaas maakte ze ook trolls en regelrechte racisten boos die het oneens waren met de casting van een jonge zwarte vrouw als een mythische zeemeermin. The Little Mermaid was geen flop, maar het haalde het niet bij het succes van Aladdin en Beauty and the Beast. Alle schuld daarvoor moet in de eerste plaats worden gelegd bij de visuele keuzes van de film: te veel vertrouwen op gewoonweg griezelig ogende computergegenereerde animatie die er niet in slaagde om Ursula's lichaamstaal te verbeteren en ons ook vreemde sidekicks gaf, met name Sebastian, die zijn aanwezigheid uit de animatiefilm ernstig miste.

Gelukkig zijn fantasy-adaptaties nog niet in de diepte verdronken. Chu's versie van Wicked wist de kern van L. Frank Baums sprookjesroman te extraheren , de betovering van MGM's The Wizard of Oz opnieuw te verbeelden en Broadways eigen adaptieve draai aan Gregory Maguire's radicale roman een breed geaccepteerde nieuwe canon te geven. Dat is precies het soort prestatie dat Disney Princess-fans willen en hopen van Sneeuwwitje en toekomstige live-action-adaptaties. Vanaf het moment dat Rachel Zegler begon te zingen in Steven Spielbergs West Side Story , was haar casting als Sneeuwwitje volkomen logisch. De trailers leven en sterven op haar muzikale talent, terwijl de esthetische en karakterontwerpkeuzes van de film opvallend veel lijken op de animatiefilm. (Een groot twistpunt was de keuze om van de dwergen in feite CG-versies van hun tekenfilmfiguren te maken. Er werd gespeculeerd dat Disney is gestopt met het casten van acteurs nadat Game of Thrones -acteur Peter Dinklage de studio in een podcast had aangespoord om geen mensen met dwerggroei in één hokje te plaatsen .)

Het zal interessant zijn om te zien of deze aankomende live-action-adaptaties iets nieuws te zeggen hebben over de klassiekers voor deze generatie genrefans, in plaats van dat ze schijnbaar alleen maar aan de lopende band zijn geproduceerd om geld te verdienen aan hun geliefde merken. Wicked bood frisse perspectieven met de achtergrond van de Emerald City, waardoor het publiek weer helemaal verliefd werd op de wereld. En ja, dat gaf Universal een nieuwe franchise om op in te spelen met merchandise waar veel vraag naar is en de hoop op onderdompeling in het themapark. Pas deze week kondigde Universal aan dat fans Elphaba en Glinda kunnen ontmoeten in de themaparken, net zoals fans Disneyprinsessen kunnen ontmoeten in Disneyparken. Er was geen vergelijkbare optie, tenzij je Princess Peach en Princess Fiona meetelt, tot nu toe.

De manier waarop Wicked sprookjesachtige kern en grillige heksenkern weer spannend maakte met bijpassende mode, accessoires en make-up is een moment waar we nog steeds meer van willen vanwege de manier waarop de film deze nieuwe figuren presenteerde om naar op te kijken. Zo hoort het ook, en niet andersom, om de honger naar deze opnieuw bedachte klassiekers te behouden. Ze maakten dat ik stukken wilde bezitten die waren geïnspireerd op Elphaba en Glinda als herkenbare personages; daarom heb ik een vervelende hoeveelheid dingen met de tekst "Tart de zwaartekracht". Ik hoop dat de collecties van Sneeuwwitje hun eigen verhaal hebben om te vertellen en zich mee te identificeren. Als Latina en moeder van een half-Latina baby ben ik dolblij dat Zegler Sneeuwwitje speelt... maar ik maak me ook zorgen.

De manier waarop Ariana Grande en Cynthia Erivo hun dromen konden waarmaken door Glinda en Elphaba te spelen, dat wens ik Zegler toe—en als we toch bezig zijn, Halle Bailey ook, aangezien beide artiesten vreemde onverdraagzaamheid hebben ervaren omdat ze zich hun personages toe-eigenden. Zij zijn degenen die door Disney zijn gekroond, geen willekeurige heksen en trolls van het internet. Zegler deelde onlangs met Vogue Mexico dat ze simpelweg gelooft dat Sneeuwwitje "de leider moet zijn die weet wie ze kan zijn", wat haar een veelvoud geeft buiten haar relatie met de prins. "Het is erg belangrijk dat het publiek weet dat Disney een prachtige en delicate balans heeft gevonden met de klassieke animatiefilm die de hele wereld kent en liefheeft uit 1937, en tegelijkertijd een nieuwe generatie vertegenwoordigt," zei Zegler.

Het was dus echt raar dat haar paar woorden over de film, waaronder het gekscherend vergelijken van de originele prins met een "stalker" en het uiten van opluchting dat haar kijk op de prinses meer macht had, op grote schaal werden behandeld alsof ze de beslissingen nam terwijl ze onder de leiding van Marc Webb en Disney opereerde. Erivo, die zich uitsprak over het belang van haar Elphaba-casting als een zwarte queer vrouw - het doorbreken van het achterhaalde stereotype van de Wicked Witch uit het boek en de originele film om de haters te overstemmen, en het personage belichamen voor een nieuwe generatie - werd enorm gesteund door haar regisseur en studio. Zegler zou zichzelf de vreugde moeten kunnen veroorloven om een ​​Latina Sneeuwwitje te zijn met het agentschap om iets te vertegenwoordigen dat is geëvolueerd uit de kern van de klassieke Sneeuwwitje en net zo beschermd is als onze nieuwe prinses.

Ze bleef in haar Vogue-artikel uitdrukken wat Snow voor haar betekent: "Haar superkracht is haar hart, Sneeuwwitje bezit geen bovennatuurlijke kracht. Dat is krachtiger dan haar liefde voor de mensheid, voor alle levende wezens en haar fundamentele geloof dat er in alles goedheid zit. Dat is iets waarvan ik echt denk dat de wereld er meer van nodig heeft."

Ze heeft inmiddels vrede gesloten met de negatieve reacties die ze kreeg, en ziet het als fans die gewoon "gepassioneerd [zijn voor de film], en wat een eer om deel uit te maken van iets waar mensen zoveel passie voor hebben. We zullen niet altijd dezelfde gevoelens delen als de mensen om ons heen, dus alles wat we kunnen doen is het beste van onszelf geven."

En we zijn het erover eens dat Sneeuwwitje de reis van het personage opnieuw mag interpreteren op dezelfde ambitieuze manieren die Wicked's succes hebben voortgestuwd. Dus alsjeblieft, alsjeblieft, Disney, bewijs de naysayers niet gelijk en laat ons niet in een giftige appel bijten.

Wilt u meer io9-nieuws? Bekijk wanneer u de nieuwste Marvel- , Star Wars- en Star Trek -releases kunt verwachten, wat er op het programma staat voor het DC-universum op film- en tv-gebied en alles wat u moet weten over de toekomst van Doctor Who .