Tyson Beckford is weer helemaal weg van herenmode

"Het is niet de Burberry van je grootouders. Het is een nieuw tijdperk, een nieuw tijdperk", vertelt Tyson Beckford, ster van de nieuwe outerwear-campagne van het beroemde Britse merk. Maar hoewel deze modecollectie misschien niet de Burberry van je grootouders is, wordt de reis van het supermodel in de mode grotendeels toegeschreven aan zijn grootmoeder.

"Mijn grootmoeder was naaister, dus ik was altijd met mode bezig", legt hij uit. "Mijn ooms namen altijd modebladen mee en als kind keek ik ernaar en dacht: 'Wauw, dit is echt gaaf. Dat kan ik ook.'"

Het 54-jarige model en acteur vervolgt: "Ik denk dat ik al die poses en een deel van die inspiraties heb opgezogen. Dus als iemand me zei dat ik daarheen moest gaan en moest staan, wist ik hoe ik moest staan. Ik wist hoe ik moest poseren. Net als fotograferen voor Bruce Webber – het ging gewoon vanzelf. Niemand heeft het me geleerd; ik wist het gewoon door al die modebladen uit de jaren 70 en 80 te lezen."

Nu is Beckford degene die de volgende generatie inspireert. Zijn rol in Burberry's nieuwste campagne, It's Always Burberry Weather: Postcards From London , toont zijn natuurlijke modellentalent en doet zelfs een beroep op zijn acteerarsenaal. De campagne bevat vier korte films, geregisseerd door John Madden, met Olivia Colman in de hoofdrol, naast Beckford en andere internationale supermodellen. "Elke film belicht slechts een paar van de vele personages die je in Londen tegenkomt", aldus Daniel Lee, Chief Creative Officer van Burberry.

"Ik heb vrienden die al jaren voor hen werken, zoals Cara Delevigne en Kate Moss – ze zijn zo Brits en passen zo goed bij het merk. Ik had nooit gedacht dat ze een Jamaicaans-Amerikaanse zouden aannemen," zegt Beckford.

Beckfords korte scène toont hem als Amerikaanse toerist, ijs etend en cricket kijkend naast Colman, een lokale Londenaar en cricketliefhebber. Beiden zijn gekleed in klassieke Burberry trenchcoats en de komische interactie tussen de twee benadrukt het speelse karakter van het merk.

De campagne van Burberry brengt een verfrissende, vrolijke sfeer terug in de mode, iets waar Beckford graag aan meewerkte. Tijdens ons gesprek nam hij me mee achter de schermen van de campagne en dook hij dieper in de afgelopen decennia van de mode – helemaal terug naar het begin van zijn carrière, die begon in Jamaica achter de Singer-machine van zijn grootmoeder.

Het campagnepad

Ik ben er zo trots op. Het is veel beter geworden dan ik ooit had verwacht. Ik wist dat we goede foto's maakten, maar je bagatelliseert dingen om niet teleurgesteld te worden. Maar man, wat was ik enthousiast om dit te zien. Ik bedoel, dat ik met een Oscarwinnende actrice als Olivia mocht werken – het was gewoon geweldig. En de regisseur is ook een Oscarwinnende regisseur. Het was allemaal ongelooflijk. Het voelde alsof ik in een droom zat. Het zag er echt goed uit. Ik heb het zelf een paar keer gezien en ik zei tegen een vriend van me: "Yo, dit is een van de beste acteerprestaties die ik ooit heb geleverd." Als mijn acteercoach me nu maar eens kon zien.

Ik had nog nooit een relatie met Burberry gehad. Ik was zo geschokt dat ik, toen het telefoontje binnenkwam, zei: 'Burberry? Voor mij? Weet je het zeker?' Ik heb vrienden die al jaren voor ze werken, zoals Cara Delevigne en Kate Moss – ze zijn zo Brits en passen zo goed bij het merk. Ik had nooit gedacht dat ze een Jamaicaans-Amerikaanse zouden aannemen. Ik was zelfs op vakantie toen ze me vroegen om de video te maken. Ik was hier in de Florida Keys, en we hadden het over trenchcoats in Londen. En ze zeiden: dit is onze man. Het is zo geweldig om met zulke geweldige mensen te werken. Weet je, ik trok mijn outfit aan en ze vroegen mijn mening. Veel ontwerpers maakt het niet uit wat je van kleding vindt. Maar Burberry zei: 'Wat vind je ervan? Zou je het zo dragen? Hoe zou je dit dragen?' Het is zo fijn als mensen waarde hechten aan je mening.'

Ik dacht op een gegeven moment echt dat ik ontwerper zou worden, omdat ik die patronen zo vaak knipte. Maar toen ik zag hoe scherp die schaar was, dacht ik: 'Wow, wat een scherpe schaar, oma!' En ze zei: 'Ja, wees voorzichtig. Volg de lijn.'

Herenmode vindt weer zijn weg

Ik denk dat ik een tijdje een beetje de weg kwijt was. Zoveel van de mode was niets wat ik zelfs maar zou overwegen te dragen of in een show te willen lopen. Maar het komt terug. Het wordt weer mannelijker, als je begrijpt wat ik bedoel. Het leek gewoon zo lang dat mannenmode heel jong en jongensachtig was. Wij – ik en een paar andere modellen van toen ik begon – geven om de erfenis van mode. Mode is waar we beroemd zijn geworden. Sommigen van ons, zoals ikzelf, slaan een andere richting in en maken films en tv-series, maar ons hart, onze kern en onze liefde ligt bij mode.

Hoe het allemaal begon

"Mijn oma liet me de patronen uitknippen. Ze had een Singer-machine en zei dan: 'Ga je gang, je kunt het gaspedaal indrukken.' Zo heb ik het geleerd. Ze zei dan zoiets van: 'Nee, niet zomaar vastlopen. Je moet het erdoorheen drukken. Volg de stippellijn van het patroon. Oké, knip de draad af.' Er waren zoveel kleine dingetjes. Het was gewoon zo intrigerend om haar werk te zien. Zo van: Wauw, heb je daar een jurk van gemaakt? Ik dacht ooit echt dat ik ontwerper zou worden, omdat ik die patronen zo vaak knipte. Maar alleen al door te zien hoe scherp die schaar was. 'Wauw, wat een scherpe schaar, oma!' En ze zei gewoon: 'Ja, wees voorzichtig. Volg de lijn.' Ik ben een jaar of vijf, zes en leer hoe ik een zoom moet maken en een knoop moet vervangen.

"Het is me bijgebleven. Toen ik huishoudkunde op school kreeg, haalde ik een tien voor het naaivak. Ik naaide beter dan iedereen in de klas. De leraar nam me apart en zei: 'Wacht eens even, hoe weet jij hoe je dit moet doen?' En ik zei dat het door mijn oma en haar Singer kwam. En de leraar zei: 'Weet je wel van Singers?' Ja! Ik hielp zelfs de andere kinderen met het vingerhoedje erin te doen en het dicht te naaien."

Wat komt eraan?

"Ik heb een tv-serie geschreven die Pretty Boy heet. Die is losjes gebaseerd op hoe ik opgroeide in Jamaica, naar de Verenigde Staten verhuisde en in de mode terechtkwam – en hoe ik ook in aanraking kwam met een paar ongure figuren op straat. Het volgt hoe ik probeer daarvan af te stappen en op weg ben naar ontdekking. Het neemt ons mee naar Milaan. Het neemt ons mee naar Parijs. Het neemt ons mee naar Jamaica en Miami. Het zou gewoon leuk zijn om te produceren en te maken, want dan zouden we teruggaan naar de mode van de jaren 90. Dus we hebben de show de afgelopen zes maanden bij alle verschillende netwerken aangeboden, en er zijn een paar mensen die er erg in geïnteresseerd zijn."