Brit bezoekt torenhoge 'hel op aarde'-stad waar de lokale bevolking tot de dood wordt gewerkt

Een dappere Brit durfde een nacht door te brengen in de hoogste en meest gewelddadige nederzettingen ter wereld , op 5.000 meter boven zeeniveau.

Als onderdeel van zijn queeste om alle landen op aarde te bezoeken – alle 195 – heeft Daniel Pinto inmiddels 144 landen afgevinkt en is hij op avontuur gegaan in Peru. De gedurfde gezel trotseerde een tocht van 10 uur om La Rinconada te bereiken, de meest verheven permanente nederzetting ter wereld en een van de engste.

Hij werd verwelkomd door de "supervriendelijke" locals die zelden toeristen tegenkomen, de 27-jarige dompelde zich onder in de unieke nederzetting. Ondanks de warmte die hij er aantrof, beschreef Daniel La Rinconada als een soort modern wild west, en beeldde het af als "wetteloos" waar de spanningen zo hoog oplopen dat je zou denken dat er oorlog op handen is.

Er wonen voornamelijk mijnwerkers en een aantal sekswerkers. Slechts een beperkt aantal gezinnen vestigt zich er permanent. De stad is gehuld in een zware deken vanwege het gebrek aan zuurstof op deze hoogte.

Veel mensen wonen in provisorische huizen op de helling van de grijze berg. Ze moeten het stellen met slechte omstandigheden, barre weersomstandigheden en de dreiging dat de grond in de ruim drie kilometer lange mijnschacht eronder instort. Ze hopen dat ze goud vinden.

Daniel leerde dat slechts een handvol sensatiezoekers - misschien 10-15 per jaar - het tot deze afgelegen gemeenschap schopt. "Het is wetteloos. Er is privébeveiliging voor sommige mijnwerkers, maar verder zijn er geen wetten," zei de man uit Lambeth, Zuid-Londen.

"Het is een soort free-for-all. Er zijn veel schietpartijen. Het is een heel gevaarlijke plek en niemand gaat er echt heen. Het is een heel griezelige plek. Het voelt alsof je in een videogame zit en in oorlog bent. Je hebt altijd een tekort aan adem vanwege het zuurstofgehalte van 50 procent."

Daniels monumentale wereldwijde uitdaging bracht hem in februari 2025 naar Peru. Hij vertelde over zijn reis: "Ik verbleef er maar één nacht en ik kwam er met gedeeld vervoer. Ik reisde van Cusco naar Juliaca met gedeelde taxi's gedurende zes uur. Vervolgens nam ik vanuit Juliaca een minibus voor vier uur naar La Rinconada. In totaal was ik 10 uur onderweg."

In tegenstelling tot anderen ging Daniel solo: "Een paar mensen die hier zijn geweest, gaan in privévoertuigen met beveiliging. Ik ben de eerste die ik ken die helemaal alleen gaat."

In La Rinconada was Daniels onderkomen bescheiden maar uitdagend, en kostte slechts $7 (£5,54). De voorziening miste gemakken; om naar het toilet te gaan, betaalde hij 25 cent (£0,20), en douchen betekende $3 (£2,37) uitgeven in een openbaar bad.

Hij legde uit: "Meestal gaan mensen niet voor één nacht vanwege hoogteziekte, wat heel gemakkelijk op te lopen is. Ik overnachtte in een heel goedkoop hotel zonder badkamer. Als ik naar het toilet moest, ging ik 's nachts bij temperaturen onder het vriespunt naar buiten en betaalde ik 25 cent (£0,20) om een ​​openbaar toilet te gebruiken. Niemand daar heeft een bad in huis, ze gebruiken een openbaar toilet. Niemand heeft ook warme baden."

Daniel beschreef de stad als verontrustend, met een overheersend gevoel van onvoorspelbaarheid. Het is niet alleen de hoogste menselijke nederzetting, maar ook een van de meest giftige vanwege kwikvervuiling, wat een grimmige levensverwachting van 35 jaar oplegt.

Kwik werd ooit gebruikt bij de winning van goud in La Rinconada. Hoewel die praktijk nu grotendeels is verdwenen, zijn er nog sporen van de giftige chemische stof aanwezig. Inwoners kunnen geen water meer drinken uit de rivieren en lagunes, terwijl de gletsjer die de stadsbewoners voorzag, snel terugtrekt, meldt Infobae.

Geweld is een ander groot probleem. Alleen al in 2019 redde de politie minstens 68 slachtoffers van mensenhandel uit sloppenwijknachtclubs in het gebied, terwijl zeven mijnwerkers in een tunnel onder de berg werden gevonden met kogels in hun hoofd. De schattingen van de Peruaanse politie geven aan dat er tussen de 100 en 300 bars zijn die als illegale bordelen functioneren.

"Het voelt alsof er elk moment een vuurgevecht kan uitbreken," zei Daniel. "Het is koud en vies, en je voelt de vervuiling in de lucht. Alles is gemaakt van hout of metaal, het is constant nat en het sneeuwt.

"Hoe langer je in die omstandigheden boven bent, hoe groter de kans op hoogteziekte."

De stad heeft geen watervoorziening en riolering en is erg vervuild. Een groot gezondheidsprobleem door de grote hoogte is hypoxie, wat volgens onderzoekers minstens 25 procent van de bevolking treft.

Daniel schetste dat de afgelegen nederzetting minimale handel kent, voornamelijk ten dienste van mijnwerkers of sekswerkers. Hij noemde de aanwezigheid van een goudwinkel, een enkele eetgelegenheid en een hotel, maar benadrukte een opvallend gebrek aan variatie in de zakenwereld.

"De lokale bevolking is supervriendelijk, de meeste mensen die je daar ziet zijn mijnwerkers en prostituees," merkte Daniel op. "Er zijn maar weinig families die daar een bedrijf hebben, maar afgezien daarvan zijn het vooral prostituees en mijnwerkers die erheen gaan om geld te verdienen. Alleen mannen mogen mijnen, vrouwen mogen niet, maar mogen wel de puinhoop controleren op goud."

Veel mijnwerkers zijn toegewijd aan het zoeken naar goud, werken een hele maand onder het systeem dat bekend staat als "cachorreo", zonder salaris te ontvangen. Op de 31e dag hebben ze de mogelijkheid om het erts dat ze kunnen vinden op hun schouders te dragen, en als er goud tussen wordt gevonden, mogen ze het houden.