Ik bezocht het zonnige Schotse eiland dat meer aanvoelt als een chique Caribische strandvakantie

Ik was pas een uurtje wakker en ik had mezelf al ondergedompeld in Scandinavië en de Caraïben, met een portie haggis erbij.

Dat is de vreugdevolle verwarring die ontstaat als je op het zonnige Schotse eiland Tiree vakantie viert.

4

4

4

Ergens de titel ‘zonnigste plek van Schotland’ geven klinkt als een flauw compliment – ​​een beetje zoals het uitreiken van een prijs voor het meest zanderige deel van de Sahara of de beste aflevering van Crossroads ooit.

Maar dankzij de Golfstroom heeft Tiree, met een bevolking van amper 600, daadwerkelijk meer zonuren per jaar dan waar ook op het Britse vasteland, ondanks de koud ogende ligging in de Binnen -Hebriden .

Toen ik na de drie uur durende overtocht met de veerboot vanuit het mooie stadje Oban op het vasteland incheckte bij het Reef Inn, had ik het gevoel dat ik in een chique boetiekhotel in Helsinki of Stockholm was beland.

Terwijl veel hotels in de Schotse Hooglanden en Eilanden nog steeds een traditionele inrichting hebben met een kamerbrede ruit en gratis shortbread-koekjes, doet de Reef Inn het anders.

Een lichte houten vloer, schapenvachtspreien, een wit hemelbed en hippe Scandinavisch-retro meubels pasten perfect bij het uitzicht op het bijzondere landschap.

Ongewoon omdat Tiree niet de torenhoge bergen, verborgen valleien en dichte bossen heeft die je van de Hebriden zou verwachten.

Dit eiland is zo plat als een tafelmat, waardoor het uitzicht vanuit mijn raam een ​​prachtig kalmerend effect heeft. De glooiende graslanden en een enkel huisje vormen de enige afleiding van de panoramische, uitgestrekte blauwe luchten, bezaaid met kleine bolletjes ijs in de vorm van wolken.

Na een heerlijk ontbijt met aardappelscones en vegetarische haggis reed ik naar Tiree om de grootste trekpleister te verkennen: de prachtige stranden.

Er zijn tientallen baaien, inhammen en uitgestrekte zandstranden verscholen in de plooien van Tiree, maar geen enkel is mooier dan Balephetrish.

Aan de westelijke rand van dit piepkleine eilandje van 19 bij 5 kilometer begon ik te wandelen langs een immense zandvlakte met een vanille- en melkkleur en zo zacht als spinrag, omgeven door nevelige plukjes helmgras.

Het is een prachtige dag en toch ben ik, terwijl het turquoise water de kustlijn raakt, de enige persoon hier, afgezien van een man die dapper met zijn surfplank in de weer is, wellicht om te trainen voor het Tiree Wave Classic-evenement dat elk jaar in oktober wordt gehouden.

Ik hoef niet eens mijn ogen te knijpen om te doen alsof ik op een van de rustigere, chiquere Caribische eilanden ben, zoals Anguilla of Grand Turk. Er zijn alleen geen ligstoelen en niemand probeert me dure cocktails te laten kopen.

Tiree biedt iets dat veel verwarrender is dan een glaasje rum. Het is een eiland met een aantal zeer vreemde bouwwerken die bekend staan ​​als "brochs".

Ik begin me serieus af te vragen waarom ik ooit een acht uur durende vlucht naar Barbados heb ondernomen

Deze ronde stenen bouwwerken werden ergens tussen de eerste eeuw voor Christus en de eerste eeuw na Christus gebouwd. Men gelooft dat indringers uit Engeland in deze bouwwerken woonden en over de lokale bevolking heersten.

De broch waar ik omheen klom, Dun Mor Vaul genaamd, heeft nog steeds zijn onderste ronde stenen muren intact.

Met slechts een paar stoere schapen als gezelschap is het uitzicht vanaf de top betoverend; een zacht, fluisterend briesje ritselt door de trossen zeeroze bloemen, terwijl leeuweriken en scholeksters zingend over de zilver- en tinkleurige golven komen.

4

Later die dag, terug in Balephetrish Bay, zucht ik terwijl het zand tussen mijn tenen glijdt en de zon haar stralen op mijn schouders werpt.

Ik begin me nu echt af te vragen waarom ik ooit een acht uur durende vlucht naar Barbados heb ondernomen.

Tiree is een Caribische strandvakantiebestemming die u zonder paspoort kunt bereiken.

En het blijkt dat haggis, hitte en de Hebriden een verrassend verleidelijke combinatie vormen.