Po wyborach federalnych: jakie działania powinniśmy teraz podjąć, aby wzmocnić demokrację i prawa kobiet?

Spis treści

Wynik wyborów federalnych był mniej lub bardziej przewidywalny, ale dziś panuje nastrój kaca, zwłaszcza wśród kobiet: AfD, która częściowo jest skrajnie prawicowa, zdołała w rzeczywistości podwoić swój wynik od ostatnich wyborów federalnych. Partia ta nie tylko zagraża naszej demokracji, ale także odrzuca środki służące równości płci – od języka neutralnego pod względem płci po parytety dla kobiet. AfD opisuje lukę płacową między kobietami a mężczyznami jako „bajkę”.

Friedrich Merz, kandydat na kanclerza CDU, nie jest specjalnie znany ze swojego zaangażowania w walkę o prawa kobiet. Wielokrotnie wypowiadał się m.in. przeciwko legalizacji aborcji i zniesieniu paragrafu 218; w 2006 r. głosował przeciwko Ustawie o ogólnym równym traktowaniu. Według sondażu Ipsos z lutego, tylko jedna szósta kobiet uważa go za zdolnego kanclerza.

Co teraz? Jak zawsze, chowanie głowy w piasek nie wchodzi w grę. Ponieważ demokracja i równość zależą od długotrwałego zaangażowania wykraczającego poza salę wyborczą. Zapytaliśmy pięciu ekspertów, w jaki sposób możemy nadal motywować się i angażować.

Pia Lamberty: „Nawiązywanie kontaktów i łączenie sił z innymi jest ważnym filarem odporności”

„Kobiety często nie doceniają, jak ważny jest ich głos, jeśli chodzi o walkę z prawicowym ekstremizmem. „Babcie przeciwko prawicy” przewodzą w Niemczech, ale inne kraje, takie jak Polska i USA, również pokazują, jak może być kobiecy opór. W wielu mniejszych miastach, na przykład w Niemczech Wschodnich, doświadczam raz po raz, jak bardzo kobiety są zaangażowane i podnoszą swój głos – pomimo osobistego ryzyka. Nawiązywanie kontaktów i łączenie sił z innymi jest ważnym filarem odporności. W końcu prawicowy ekstremizm zawsze zagraża wolności kobiet.

„Nasza demokracja nie jest statyczna. To nie jest stan, ale proces, który zależy od nas wszystkich. Od naszej niezgody i naszej zgody. Od naszego zaangażowania, naszej cierpliwości i naszej zdolności słuchania siebie nawzajem. Nie wszystko, co widzimy, nas zadowoli. Nie wszystko, co słyszymy, nas przekona. Ale właśnie w tym tkwi siła demokracji: w różnorodności, w dyskursie, w możliwości ciągłego doskonalenia się”.

Cordula Weimann: „My, kobiety, nie doceniamy, jak ważne jest to, co czujemy”

„My, kobiety, nie doceniamy, jak ważne jest to, co czujemy i jakie doświadczenia życiowe ze sobą wnosimy. W polityce i biznesie podporządkowujemy nasze doświadczenia doświadczeniom mężczyzn. Ale nasza wiedza jest równie istotna i musimy to wyrazić, aby dokonać zmian, a także zabrać głos. Jeśli ktokolwiek może stawić czoła czołowym umysłom w biznesie i polityce na równych prawach, to my, kobiety po 50. Bawiłyśmy się z nimi w piaskownicy i już w szkole zauważyłyśmy, że byłyśmy od nich lepsze w klasie. Jeśli chodzi o liczby, jesteśmy jeszcze lepsze: 56 procent wyborców ma ponad 50 lat, a ponieważ kobiety żyją średnio dłużej niż mężczyźni, jesteśmy nawet w większości w tym segmencie”.

Julia Korbik: „To, że coś jest takie, jakie jest, nie oznacza, że ​​takie musi pozostać”

W tej sytuacji nadzieję dają mi dwie myśli dwóch kobiet. Pisarka i aktywistka Audre Lorde powiedziała: „Rewolucja nie jest wydarzeniem jednorazowym. Rewolucja oznacza pozostawanie czujnym na małe okazje, w których można wymusić prawdziwą zmianę w powszechnym, przestarzałym zachowaniu”. Sprzeciw można wyrazić na wiele sposobów: poprzez protesty, wspólne wychodzenie na ulice, głośne zachowanie. Ale także poprzez małe akty buntu. Poprzez codzienne sytuacje, które można wykorzystać do oporu – lub do okazania solidarności z ludźmi i organizacjami, które pracują nad egzekwowaniem powszechnych, przestarzałych zachowań. Druga myśl, która daje mi nadzieję, pochodzi od pisarki science fiction Ursuli K. Le Guin: „Każda ludzka moc może być zwalczona i zmieniona przez ludzi”. To, że coś jest takie, jakie jest, nie oznacza, że ​​takie musi pozostać.

Kristina Lunz: „Historia pokazuje nam, że jest wiele powodów do nadziei”

„Kiedy nie mam już żadnej nadziei, staram się być wdzięczny” – powiedział niedawno pewien znajomy. Wdzięczność odgrywa dużą rolę w moim życiu. Jestem wdzięczna za swoje życie, za ludzi wokół mnie – i za to, że rzadko zdarzają się chwile, w których czuję się beznadziejnie. Ponieważ historia pokazuje nam, że istnieje wiele powodów do nadziei. Przez stulecia ludzie z wizją i determinacją zmieniali nasze społeczeństwo na lepsze. Nie mogłabym zajmować się prawami kobiet, gdyby dziesiątki lat temu nie było kobiet, które walczyły o prawo do głosowania w Niemczech (1918), które wprowadziły równe prawa do konstytucji (1949) i które wymusiły zniesienie legalnego gwałtu w małżeństwie (1997). Stoimy na ramionach tych kobiet. Ich zmagania uczyniły możliwą obecną rzeczywistość, rzeczywistość, która kiedyś była tylko nadzieją. Nadzieja tworzy rzeczywistość. Nadal pracujemy nad kształtowaniem przyszłości.

sar / eke Brygida

#Tematy