Rada Generalna Sądownictwa (CGPJ) mianuje Martíneza Arrietę na stanowisko prezesa Wydziału Karnego Sądu Najwyższego.

Rada Generalna Sądownictwa (CGPJ) zatwierdziła w środę nominacje sędziów Andrésa Martíneza Arriety i Pabla Lucasa, kandydatów popieranych przez sektor konserwatywny, na prezesów Izb Karnych i Administracyjnych Sądu Najwyższego (TS). Stanowiska te były już tymczasowo obsadzane po wycofaniu się ich jedynych konkurentek, Any Ferrer i Pilar Teso, w celu odblokowania obu nominacji na kluczowe stanowiska.

Potwierdziły to źródła prawne dla Europa Press, które precyzują, że z jednej strony Martínez Arrieta otrzymał 15 głosów na plenarnym posiedzeniu organu zarządzającego sędziami na przewodniczenie Drugiej Izbie , a z drugiej strony Lucas uzyskał 16 głosów na Trzecią Izbę .

Źródła podają, że kandydatury obu sędziów cieszyły się szerokim poparciem , choć podkreślają, że nie wszyscy postępowi członkowie je poparli, a niektórzy ogłosili głosy sprzeciwu.

W październiku ubiegłego roku CGPJ (Rada Generalna Sądownictwa) ogłosiła te i dwa pozostałe wakujące stanowiska prezesów Sądu Najwyższego : Izby Cywilnej i Izby ds. Społecznych. Kilka miesięcy później, w lutym, Rada podjęła decyzję o rozdzieleniu tych dwóch stanowisk , aby kontynuować politykę nominacji, umieszczając konserwatywnego Ignacio Sancho – jedynego kandydata – w Izbie Pierwszej, a postępową Concepción Ureste w Izbie Czwartej, wykluczając w ten sposób jej konserwatywnego rywala, Juana Molinsa.

Od tego czasu CGPJ podejmowała kilka prób przeforsowania dwóch pozostałych nominacji . Znaczenie tej nominacji polega na tym, że Izba Karna jest odpowiedzialna za prowadzenie dochodzeń i osądzanie osób objętych immunitetem, w tym członków rządu, senatorów i deputowanych – takich jak José Luis Ábalos – oraz innych wysokich rangą urzędników, takich jak Prokurator Generalny . Izba Postępowań Administracyjnych nadzoruje legalność decyzji władzy wykonawczej poprzez rozpatrywanie odwołań.

W maju przewodnicząca TS i CGPJ , Isabel Perelló , po raz trzeci sprawa trafiła na plenarne posiedzenie i po raz pierwszy odbyło się głosowanie - stosunkiem głosów dziesięć do dziesięciu, przy czym cały blok postępowy poparł Ferrera i Teso, a cały blok konserwatywny poparł Martíneza Arrietę i Lucasa, a sama Perelló oddała pusty głos - postanowiła odesłać sprawę do Komisji Kwalifikacyjnej, aby dać czas na negocjacje, jak twierdzą źródła w zarządzie sędziów.

Ferrer i Teso wycofali swoje kandydatury, aby nie dopuścić do sytuacji, w której brak porozumienia doprowadzi do kolejnej porażki, która unieważniłaby nabór.

Źródła, z którymi przeprowadzono wywiad, ostrzegały już, że prezydent zamierza dokonać tych nominacji przed końcem kadencji sędziowskiej , chociaż stanowiska konserwatywnego i postępowego sektora CGPJ w ostatnich tygodniach praktycznie nie uległy zmianie. Gdy tylko impas stał się widoczny , to sami kandydaci ruszyli do działania w zeszły czwartek.

Jak podają źródła prawne, Ferrer i Teso wycofali swoje kandydatury , aby zapobiec sytuacji, w której brak porozumienia doprowadzi do kolejnej porażki , która z kolei mogłaby doprowadzić do unieważnienia zaproszenia , otwarcia listy dla innych kandydatów i tym samym opóźnienia tymczasowego przewodnictwa dwóch kluczowych izb sądu wyższej instancji.

„Interes publiczny”

„Biorąc pod uwagę, że Rada nie była w stanie osiągnąć niezbędnego konsensusu na korzyść żadnego z dwóch kandydatów, ten sam interes w służbie publicznej , który skłonił mnie do złożenia podania, teraz motywuje mnie do rezygnacji” – powiedział Ferrer w liście do Perelló .

W liście wyjaśnił, że „żadna z izb” Sądu Najwyższego, „a tym bardziej Druga Izba, biorąc pod uwagę charakter spraw, którymi się zajmuje, nie zasługuje na dalszą działalność pod przewodnictwem pełniącego obowiązki prezesa ”.

W tym kontekście ostrzegła, że „ zaufanie obywateli do instytucji, a w szczególności do funkcjonowania sądów, ulega osłabieniu, gdy pojawia się wrażenie, że weta ideologiczne biorą górę nad kryteriami zasług, zdolności i zrównoważonej obecności mężczyzn i kobiet w instytucjach publicznych”.

Teso, w podobnym duchu, oświadczył w swoim liście do Perelló, że wycofuje się, biorąc pod uwagę „ niemożność osiągnięcia konsensusu w ramach CGPJ i brak perspektyw na porozumienie”, aby „zapobiec temu, by tymczasowa sytuacja w Prezydium Trzeciej Izby stała się chroniczna , co mogłoby podważyć jego funkcję instytucjonalną i uniemożliwić mu stawienie czoła wyzwaniom, jakie przyniesie przyszłość”.

Blok postępowy argumentował, że Ferrer i Teso byli kandydatami z najlepszym programem rządowym dla swoich okręgów i że byli w stanie go zrealizować, ponieważ mogli dokończyć pięcioletnią kadencję związaną ze stanowiskiem – z możliwością przedłużenia na kolejne pięć lat – w przeciwieństwie do Lucasa i Martíneza Arriety, których przejście na emeryturę planowane jest odpowiednio na lipiec 2026 r. i kwiecień 2027 r .

Z kolei członkowie partii konserwatywnej, którzy określili ich mianem „kandydatów rządu ”, podkreślają doświadczenie Martíneza Arriety (numeru jeden w hierarchii sędziowskiej) i Lucasa (numeru trzy), ich doskonałość prawniczą oraz fakt, że piastowali już to stanowisko: w przypadku pierwszego od grudnia ubiegłego roku, po wygaśnięciu kadencji Manuela Marcheny , a w przypadku drugiego od grudnia 2022 roku, po odejściu Césara Tolosy z Trybunału Konstytucyjnego (TK).

Bez rywali

Źródła w organie zarządzającym sędziami twierdzą, że oboje działali z własnej inicjatywy , podejmując osobistą decyzję po tym, jak zdali sobie sprawę, że nie uzyskają 13 głosów niezbędnych do objęcia stanowiska.

Niektóre głosy wskazują na „naciski” wywierane na Ferrera i Teso w ich izbach, mające na celu uniemożliwienie im konkurowania z Martínezem Arrietą i Lucasem

Jednak niektóre głosy wskazują również na „presję ”, jakiej Ferrer i Teso doświadczali w swoich pokojach, aby nie rywalizować z Martínezem Arrietą i Lucasem, postrzeganymi jako weterani zasługujący na takie ukoronowanie swojej kariery zawodowej .

Do tego dochodzi „ukryte weto” Perelló w sprawie Teso, wynikające z „szeroko znanej osobistej wrogości ”, a także obawa, że ponowne otwarcie listy skutkowałoby wyłonieniem kandydatów mniej odpowiednich – z postępowego punktu widzenia – niż Martínez Arrieta i Lucas, postrzegani jako umiarkowani.

Ta idealna sytuacja otworzyła drogę dwóm kandydatom, którzy uzyskali poparcie swoich byłych oponentów. Ferrer wyróżniła Martíneza Arrietę jako „kandydata o niekwestionowanym prestiżu”, któremu zaoferowała „lojalną współpracę” w celu usprawnienia funkcjonowania Drugiej Izby. Teso wyraziła przekonanie, że Lucas „ doskonale wywiąże się z obowiązków na tym stanowisku ”.