Potrzeba rozmów o przymusowych przesiedleniach i zaawansowanych rozwiązaniach

Uwaga świata w ostatnich tygodniach była podzielona między różne części planety. Wszystkie połączone. I wiele z nich łączy rzadko omawiany wspólny czynnik: przymusowe przesiedlenia ludzi .

W miarę jak wojna i konflikty nasilają się, co jest jeszcze bardziej niepokojące w różnych zakątkach świata, Sewilla stała się również kluczowym epicentrum : międzynarodowi przywódcy zebrali się tam, aby omówić finansowanie rozwoju . Jednak rozwój nie będzie możliwy, jeśli najpierw nie zajmiemy się najpilniejszymi potrzebami humanitarnymi.

Pozwólcie, że podzielę się kilkoma kluczowymi kwestiami z perspektywy przymusowych przesiedleń.

Przymusowe przesiedlenia nadal rosną. W związku z coraz bardziej złożonymi kryzysami, najnowszy raport o globalnych trendach UNHCR, agencji ONZ ds. uchodźców, szacuje, że do końca 2024 r. 123,2 mln ludzi na całym świecie zostanie przymusowo przesiedlonych. Oznacza to, że 1 na 67 osób na świecie jest przesiedlonych, co stanowi prawie dwukrotność liczby sprzed dekady. Połowa z nich to kobiety i dziewczęta. Jeśli nie zostaną osiągnięte polityczne rozwiązania konfliktów, a dyplomacja nie zajmie centralnej roli, na jaką zasługuje, liczba ta będzie nadal rosła.

Przymusowe przesiedlenia, oprócz cierpienia, jakie powodują, mają znaczący wpływ ekonomiczny. Konflikt, jeden z głównych czynników przesiedleń, pogłębia kruchość ekonomiczną poprzez zakłócanie handlu, zrywanie łańcuchów dostaw i erozję kapitału ludzkiego. Efekty te wykraczają poza granice, podkreślając pilną potrzebę silniejszej współpracy międzynarodowej, która ułatwia polityki inkluzywne w celu rozwiązania problemów i wspierania odporności i samodzielności osób przesiedlonych i społeczności przyjmujących.

Dostępne zasoby nie nadążają za potrzebami. Pomimo znacznych wysiłków podejmowanych przez kraje przyjmujące — biorąc pod uwagę, że 73% uchodźców na świecie żyje w krajach o niskich i średnich dochodach — fundusze na reagowanie na kryzysy przesiedleń są niewystarczające; w rzeczywistości stale się zmniejszają. Ta luka, która często powoduje dalszą niestabilność, podkreśla pilną potrzebę skuteczniejszego wydawania pieniędzy, które chronią życie i bardziej sprawiedliwego podziału zbiorowej odpowiedzialności za ochronę. Właśnie z tego powodu społeczność międzynarodowa przyjęła Global Compact on Refugees w 2018 r., uznając potrzebę mechanizmu zapewniającego bardziej przewidywalne i trwałe wsparcie dla krajów przyjmujących uchodźców, z kompleksowymi reakcjami obejmującymi całe społeczeństwo.

Pomoc rozwojowa jest również niezbędna, aby promować sytuacje sprzyjające dobrowolnemu powrotowi uchodźców.

Filippo Grandi, Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców.

Uchodźcy i osoby przesiedlone nie stanowią obciążenia, jeśli zostaną opracowane odpowiednie polityki. Zapewniając środki wspierające skuteczną integrację uchodźców w krajach przyjmujących, uchodźcy mogą znacząco przyczynić się do wzrostu gospodarczego i poszerzyć bazę podatkową, generując pozytywny wpływ netto. Niedawny raport Deloitte i UNHCR szacuje, że uchodźcy z Ukrainy w Polsce przyczynili się do 2,7% krajowego PKB. Gdyby ich integracja z rynkiem pracy została dodatkowo ułatwiona, mogliby wygenerować do 680 milionów dolarów (578 milionów euro) dochodów podatkowych i składek na ubezpieczenia społeczne. Ponadto wspólne badanie UNHCR i Banku Światowego wskazuje, że gdyby uchodźcy mogli pracować na równych warunkach z obywatelami, można by osiągnąć do 16 miliardów dolarów rocznych oszczędności w pomocy międzynarodowej, zasoby, które można by ponownie zainwestować, aby przynieść korzyści społecznościom przyjmującym. Pomoc rozwojowa jest również niezbędna do promowania sytuacji, które zachęcają uchodźców do dobrowolnego powrotu i umożliwiają im wkład w odbudowę swoich krajów.

Globalne partnerstwa stwarzają możliwości, ale wiele pozostaje do zrobienia. Zgodnie z zobowiązaniami Global Compact, UNHCR nadal wzmacnia współpracę z kluczowymi podmiotami rozwojowymi. Poprzez strategiczne partnerstwo ze Światowym Bankiem, zwiększyła włączenie uchodźców i dostęp do zatrudnienia i usług, mobilizując ponad 5 miliardów dolarów w postaci dotacji i pożyczek preferencyjnych od Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju (IDA) oraz prawie 1 miliard dolarów za pośrednictwem Globalnego Instrumentu Finansowania Preferencyjnego (GCFF). Inicjatywy te odblokowały dodatkowe 7,7 miliarda dolarów finansowania dla krajów o średnich dochodach przyjmujących uchodźców od 2016 roku. UNHCR współpracuje również z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) w celu zintegrowania analiz makroekonomicznych i danych w celu wsparcia polityk publicznych opartych na dowodach, w celu przekształcenia przesiedleń z kryzysu we wspólną szansę na rozwój.

Aby osiągnąć rzeczywisty efekt, musimy ustalić następujące priorytety:

Polityki inkluzywne. Inkluzywność nie tylko przynosi korzyści osobom przesiedlonym, ale także wzmacnia spójność społeczną, stymuluje lokalne gospodarki i poszerza bazę podatkową. Uwalnia również ograniczone zasoby międzynarodowe, które można ponownie zainwestować w rozwój.

Rozwoju nie da się osiągnąć, jeśli nie opiera się na jedynym fundamencie, który jest w stanie utrzymać go na dłuższą metę: pokoju.

Filippo Grandi, Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców.

Wsparcie dla społeczności przyjmujących. Projektowanie ukierunkowanej pomocy, która dociera również do najbardziej narażonych członków społeczeństw przyjmujących, promuje bardziej sprawiedliwy wzrost i zmniejsza napięcia społeczne, zwłaszcza w czasach, gdy negatywna retoryka przeciwko uchodźcom narasta.

Stałe wsparcie międzynarodowe. Niezbędne jest wzmocnienie globalnych partnerstw, które umożliwiają dzielenie się odpowiedzialnością fiskalną i społeczną za przesiedlenia, zwłaszcza w regionach niestabilnych lub dotkniętych konfliktami, a także w gospodarkach o niskich i średnich dochodach.

Ponieważ prawdziwy postęp będzie możliwy tylko wtedy, gdy będzie szedł w parze z godnością, ochroną i poszanowaniem praw wszystkich ludzi, także tych zmuszonych do opuszczenia swoich domów.