W końcu europejski przywódca powiedział głośno, co wszyscy prawdopodobnie myślą o Trumpie

Zapisz się na Slatest, aby codziennie otrzymywać na skrzynkę pocztową najciekawsze analizy, krytykę i porady.

W rzadko komentowanym, ale poruszającym przemówieniu wygłoszonym w zeszłym tygodniu prezydent Portugalii – centrowy przywódca sojusznika z NATO – nazwał prezydenta Donalda Trumpa „ rosyjskim agentem ”.

Czy warto traktować ten zarzut poważnie? Tak, jeśli potraktujemy go dosłownie.

Marcelo Rebelo de Sousa, europejski przywódca, który wygłosił tę uwagę na zgromadzeniu portugalskiej Partii Socjaldemokratycznej, jasno i zniuansował swoje słowa. Podkreślił, że nie nazywa Trumpa rosyjskim „agentem”, jak spekulują niektórzy teoretycy spiskowi. Powiedział raczej, że „najwyższy przywódca największego supermocarstwa świata jest obiektywnie radzieckim lub rosyjskim atutem”, w tym sensie, że „przyniósł strategiczne korzyści Federacji Rosyjskiej”, a zatem „działa” jako rosyjski „agent”.

Naukowcy i osoby zajmujące się szpiegostwem stosują to samo rozróżnienie. Agent to opłacany i świadomy szpieg; formalnie, czasem potajemnie, pracuje dla obcego rządu. Natomiast agent może służyć obcemu rządowi, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Ten typ agenta jest czasami nazywany „ dupe” lub „ use idiot” .

De Sousa wygłosił swoje uwagi niedługo po szczycie Trumpa z prezydentem Rosji Władimirem Putinem na Alasce, który odbył się w zeszłym miesiącu . Putin sprzeciwił się tam zawieszeniu broni na Ukrainie, a Trump — który groził „konsekwencjami”, jeśli spotkanie nie doprowadzi do zawieszenia broni — nie zrobił nic poza wzruszeniem ramion, uśmiechem i traktowaniem kremlowskiego dyktatora z honorami należnymi wybitnemu światowemu przywódcy.

Wielu europejskich urzędników, w tym wysoko postawionych polityków, było zaniepokojonych służalczością Trumpa. Od dawna niepokoił ich niestosowny podziw Trumpa dla Putina, jego odmowa nałożenia sankcji lub innych kar na Rosję za zbrodnie wojenne na Ukrainie (nawet po wielokrotnych groźbach) oraz jego szorstkie podejście do sojuszy, zwłaszcza tych, takich jak NATO, mających na celu odstraszanie i powstrzymywanie rosyjskiej agresji. Mieli nadzieję , że zachowanie Trumpa na spotkaniu tuż przed szczytem na Alasce – jego ostre słowa o Putinie i przyjazne nastawienie do prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego – może sygnalizować zmianę polityki. Ale nie, Trump pozostał Trumpem.

W swoim przemówieniu wygłoszonym 27 sierpnia de Sousa wyraził to, co wielu europejskich przywódców zdaje się myśleć, a może nawet szeptać w prywatnych rozmowach, ale nie potrafi wypowiedzieć na głos. Dopóki Ukraina będzie zależna od amerykańskiego wsparcia w zakresie uzbrojenia i wywiadu, a cała Europa będzie zależna od amerykańskiego przywództwa w NATO, muszą zadowolić Trumpa na tyle , by pozostał w sojuszu i nie porzucił Ukrainy całkowicie – a to wymaga publicznego podziękowania mu i pochwalenia go, i jak dotąd ta strategia w miarę się sprawdza.

Inni europejscy przywódcy, zwłaszcza prezydent Francji Emmanuel Macron i kanclerz Niemiec Friedrich Merz , wielokrotnie publicznie deklarowali, że nie mogą już polegać na amerykańskich gwarancjach bezpieczeństwa i muszą sami zadbać o obronę kontynentu. Nie posunęli się jednak tak daleko, by publicznie stwierdzić, że Trump stanął po drugiej stronie barykady.