Badania Dubauskasa w mieście wód


Kadr z filmu „Podpalaczka”, 2024. Na boku Kipras Dubauskas
Każdy, kto odwiedził Project Room w MAMbo, docenił już jego niezwykłą wszechstronność, zmieniającą wygląd i atmosferę w zależności od instalacji. Wchodząc na dzisiejszą wystawę „Pirogenia. Tłumy i demony” Kiprasa Dubauskasa , znajdziesz się w niezwykle sugestywnym i dystopijnym otoczeniu, które natychmiast wywoła wiele pytań i refleksji. To w rzeczywistości duża instalacja, immersyjna diorama, której akcja rozgrywa się wokół filmu „Podpalaczka” (2024, 15'), filmu 16 mm, nad którym artysta pracował od 2021 roku podczas rezydencji badawczej w Bolonii i który stał się trzecim rozdziałem trylogii „ratunkowej”. W jednym rogu płonie wóz strażacki, a następnie przedmioty i narzędzia – konstrukcja przypominająca barak z placu budowy. Z przyćmionego światła wyłaniają się rzeźby, rysunki, kolaże i drobne, ukryte prace artystów, z którymi współpracuje Kipras Dubauskas, niczym rekwizyty z minionej epoki. Gdzie jesteśmy?
Z pewnością w dryfującym świecie, który stanowi pierwszą indywidualną wystawę litewskiego artysty we włoskim muzeum, projekt NOS Visual Arts Production, którego kuratorami są Elisa Del Prete i Andrea Pastore. „W czasie pandemii COVID-19” – wyjaśnia Elisa Del Prete – „Lorenzo Balbi i ja zaprosiliśmy Kiprasa na rezydencję artystyczną w Bolonii, ponieważ pracował nad tematem natury i estetyką ratunku w naszym społeczeństwie. Drogi ucieczki w architekturze miejskiej, takie jak perspektywy bolońskich portyków i podziemnych kanałów, stanowią dla artysty tło dla narracji łączącej miejski dryf z rytuałami zbawienia, w której centralną rolę odgrywa temat ognia”.
Kontynuuje: „Pracował nad Bolonią z własną infrastrukturą, która opowiada swoją historię, związaną przede wszystkim z portykami, które jednak stają się zwierciadłem tego, co dzieje się pod spodem, gdzie znajdują się inne portyki, a mianowicie kanały. Po dwóch pracach poświęconych lądowym i wodnym drogom ewakuacyjnym, „Firestarter” zgłębia żywioł ognia, oferując współczesną reinterpretację historii świętego Antoniego Opata, powracającej postaci w historii sztuki, która przynosi ludzkości światło, ciepło i dobrobyt oraz gwarantuje zbawienie zwierzętom…”
Dyrektor MAMbo, Lorenzo Balbi, komentuje: „Sala Projektów MAMbo to przestrzeń, którą poświęcamy projektom badającym terytorium z zewnętrznej i oryginalnej perspektywy. Dzięki badaniom Dubauskasa, Bolonia Wód staje się przedmiotem aktualnej i niezbędnej refleksji, zwłaszcza w świetle niedawnych powodzi, które jeszcze bardziej uwypukliły potrzebę ponownego przemyślenia naszej relacji ze środowiskiem i jego naturalnymi elementami”.
© Powielanie zastrzeżone
Tagi artykułów
Środowisko wystawoweİl Resto Del Carlino