Rada Gospodarcza i Społeczna ostrzega przed „niewystarczającym finansowaniem publicznym” na potrzeby zależności

Rada Gospodarcza i Społeczna (CES) z zadowoleniem przyjmuje projekt ustawy reformującej przepisy dotyczące autonomii osobistej i opieki nad osobami zależnymi oraz ogólne prawo o prawach osób niepełnosprawnych i ich integracji społecznej, choć podkreśla on „niewystarczające finansowanie publiczne” Systemu Wspierania Autonomii Osobistej i Opieki nad Osobami w Sytuacji Zależności (SAAD).

Wynika to z opinii wydanej przez ten organ doradczy, który jest ogólnie „pozytywny” i opisuje reformę jako pozytywną. W rzeczywistości stwierdza, że ​​projekt ustawy stanowi „znaczący postęp w konsolidacji i gwarantowaniu praw osób niepełnosprawnych i osób w sytuacjach zależności ”, chociaż zawiera szereg spostrzeżeń i wyjaśnień.

Opinia analizuje poprawki dotyczące niepełnosprawności i SAAD oddzielnie, chociaż docenia fakt, że oba prawa są „po raz pierwszy rozpatrywane łącznie i w sposób zintegrowany”. W odniesieniu do autonomii i opieki nad osobami zależnymi CES uważa za stosowne, aby „po prawie dwudziestu latach doświadczeń” prawo dążyło do promowania modelu opieki i wsparcia dla osób w sytuacjach zależnych „opartego na promowaniu autonomii osobistej i integracji społecznej oraz skoncentrowanego na osobie, zarówno w środowisku domowym, jak i rodzinnym”.

W szczególności kładzie się w nim nacisk na „eliminowanie barier administracyjnych i niezgodności między świadczeniami”; definiowanie, rozszerzanie lub tworzenie nowych świadczeń; a także wszelkie działania mające na celu poprawę reagowania systemu.

Ostrzega jednak przed „ niewystarczającym finansowaniem publicznym , którego doświadcza system”, aspektem, który uważa za „istotny” w reformie „o takiej skali”. Zgodnie z opinią finansowanie publiczne SAAD stanowi 0,8% PKB, „poniżej finansowania krajów sąsiednich i poniżej tego, co jest konieczne do zagwarantowania zasięgu i jakości”, dlatego stwierdza, że ​​„pozostaje niewystarczające”.

CES uznało za „paradoksalne”, że przy „diagnozie wcześniejszego niedofinansowania” i biorąc pod uwagę deklarowany zamiar rozszerzenia „zakresu systemu wsparcia i opieki dla osób zależnych”, raport wyjaśniający wskazuje na „ niewielki lub żaden wpływ budżetowy dla General State Administration (AGE) niektórych nowych świadczeń lub ich rozszerzenia”.

W rzeczywistości podkreśla ona „niewystarczający udział” Generalnej Administracji Państwowej (AGE) w finansowaniu modelu i proponuje „określenie bardziej szczegółowych celów i rozsądnego harmonogramu, które zagwarantują poziom finansowania publicznego wystarczający do zaspokojenia we wszystkich przypadkach realizacji praw podmiotowych ” uznanych przez przyszłe regulacje. Opinia wskazuje również na „utrzymywanie się problemów, takich jak listy oczekujących, opóźnienia w opiece lub brak dokładnych danych, które ograniczają skuteczność systemu jako całości.

Opiekunowie

CES zgodził się z rozporządzeniem w sprawie pożądanej potrzeby zapewnienia przez SAAD mechanizmów wsparcia dla nieprofesjonalnych opiekunów , z których zdecydowana większość to kobiety, chociaż brakowało „większej specyfikacji praw przewidzianych w projekcie”. Tekst jedynie je stwierdza, „bez dalszej precyzji”, ubolewał. „Pożądane byłoby, aby niektóre z nich, takie jak te związane z otrzymywaniem wsparcia i szkoleń w zakresie opieki i samoopieki, zostały uwzględnione jako świadczenia w katalogu usług”, wskazał.

Podobnie ostrzega przed pewnymi ryzykami, które „mogą wyniknąć z opracowania zakresu i nowej konfiguracji niektórych świadczeń SAAD w projekcie ustawy”, co może „prowadzić do formuł opieki nieprofesjonalnej ”. W związku z tym wyraża wątpliwości co do takich środków, jak rozszerzenie przypadków, w których można uznać korzyść ekonomiczną za opiekę w środowisku rodzinnym; sformułowanie nadane nowemu świadczeniu usług opiekuńczych i wsparcia w mieszkalnictwie za pośrednictwem świadczenia ; brak definicji treści usług opiekuńczych i wsparcia w mieszkalnictwie, jak również świadczeń w środowisku społecznościowym. Aby tego uniknąć, wzywa do zagwarantowania profesjonalnej usługi opiekuńczej, ze standardami jakości wymaganymi przez przepisy, należycie akredytowanej i z uprzednią autoryzacją właściwych organów.

Na koniec podkreśla, że ​​chociaż cel promowania autonomii poprzez podejście deinstytucjonalizacyjne — o ile pozwalają na to warunki środowiskowe i materialne — jest bardzo pozytywny, to „ nie powinno to prowadzić do stygmatyzacji systemu mieszkaniowego jako całości”. Jego zdaniem pozostaje to „konieczne”. Dlatego też nalega, że ​​„niezbędne jest ocenienie jego słabości i mocnych stron” oraz skuteczne włączenie „podejścia, które projekt ustawy promuje w zakresie opieki skoncentrowanej na osobie i promowania autonomii osobistej”.