Gospodarka i terytorium różnią się od koncepcji dużego właściciela nieruchomości

Definicja dużego właściciela nieruchomości zawarta w uchwale o zwiększeniu podatku od przeniesienia własności (ITP) do 20% zaskoczyła część sektora prawnego i nieruchomości. Różne stowarzyszenia zawodowe i organizacje ostrzegały, że Departament Gospodarki i Departament Terytorium i Mieszkalnictwa stosują różne kryteria, aby ustalić, kiedy osoba fizyczna lub prawna jest dużym właścicielem nieruchomości i w związku z tym podlega nowym przepisom rządowym.

Generalna Dyrekcja Podatków i Gier, podlegająca Ministerstwu Gospodarki, opublikowała 27 czerwca rezolucję wyjaśniającą, w jaki sposób należy stosować dekret ustawodawczy podnoszący podatek od przeniesienia własności (ITP) do 20% dla dużych właścicieli nieruchomości. Środek ten, uzgodniony między Generalitat i Comuns (Izbą Gmin) w lutym, wywołał silny sprzeciw wśród przedsiębiorstw. Ta rezolucja wskazuje, że nieruchomość stałego miejsca zamieszkania nie powinna być liczona do uznania za dużego właściciela nieruchomości, argumentując, że takie działanie naruszałoby artykuł 47 Konstytucji. Tak więc, za dużego właściciela nieruchomości uważa się każdą osobę fizyczną lub prawną, która jest właścicielem pięciu lub więcej domów w strefie rynku napiętego, która obejmuje praktycznie całą Katalonię, pod warunkiem, że żaden z tych domów nie jest ich stałym miejscem zamieszkania. Natomiast w przepisach sektorowych dotyczących mieszkalnictwa, nieruchomość stałego miejsca zamieszkania jest liczona do zdefiniowania dużego właściciela nieruchomości.

Założenia zawarte w uchwale o podwyższeniu podatku od towarów i usług zaskoczyły branżę prawniczą i nieruchomości.

Tak więc osoba posiadająca pięć mieszkań (wliczając to, w którym mieszka) jest uważana za dużego posiadacza nieruchomości na potrzeby Ustawy o dzierżawie miejskiej (LAU), ale ta sama osoba nie byłaby dużym posiadaczem nieruchomości, gdyby kupiła lub sprzedała te nieruchomości na potrzeby podwyżki podatku od przeniesienia własności (ITP). Uchwała w sprawie tego podatku zawiera inne różnice w stosunku do przepisów obecnie stosowanych do mieszkalnictwa. Na przykład własność nieruchomości. Ministerstwo Gospodarki wskazuje, że aby zostać uznanym za dużego posiadacza nieruchomości, musi posiadać 100% nieruchomości. Jeśli mają mniejszy udział, osoby, których nieruchomości mają łącznie ponad 1500 m2 powierzchni zabudowanej, będą uważane za dużych posiadaczy nieruchomości. Jednak zgodnie z LAU wystarczy posiadać ponad 50% nieruchomości.

Departament Gospodarki wyjaśnia, że ​​przepisy sektorowe dotyczące mieszkalnictwa i podatków są odrębne i że każdy z nich może ustanowić „szczegółowe przepisy w oparciu o cele i okoliczności sektora”.

Ministerstwo regionalne wskazuje również, że te kryteria interpretacyjne wynikają ze wspólnej pracy z Katalońską Agencją Podatkową oraz z kwestii podniesionych przez stowarzyszenia zawodowe i kolegia. Wskazują również, że dekret-ustawa regulująca 20% wzrost podatku od przeniesienia własności (ITP) jest przetwarzany jako projekt ustawy w parlamencie, a „wszystkie poprawki zgłoszone przez grupy w celu jego ulepszenia” zostaną rozpatrzone.