Zawieszenie przepisów fiskalnych spotkało się z pierwszym pozwem w Radzie Państwa

W związku z burzliwymi debatami, jakie rozgorzały w kraju, oraz obawami wywołanymi ostatnimi ogłoszeniami Ministerstwa Finansów dotyczącymi decyzji rządu o zawieszeniu reguł fiskalnych poprzez uruchomienie klauzuli wyjścia, kraj stoi przed pierwszym wyzwaniem prawnym; debata ta przeniesie się do sądów.

Wszystko to jest wynikiem pozwu złożonego przez Pedra Nela Ospinę, który wniósł odwołanie do Rady Stanu, domagając się unieważnienia aktu administracyjnego przyjętego przez Wyższą Radę Polityki Fiskalnej (Confis), który upoważnił do podjęcia tego wyjątkowego środka, uznając, że nie jest on zgodny z ustalonymi wymogami prawnymi lub konstytucyjnymi.

Przeczytaj także: Co oznacza fakt, że Kolumbia oficjalnie uznała kawę za swój narodowy napój?

Według powoda, aktywacja klauzuli wyjścia, przepisu włączonego do ustawy 2155 z 2021 r. jako części reformy reguł fiskalnych, była arbitralna, motywowana politycznie i prawnie bezpodstawna. Jego zdaniem rząd niewłaściwie wykorzystał narzędzie zaprojektowane na wypadek nadzwyczajnych wstrząsów, takich jak klęski żywiołowe lub pandemie, aby uzasadnić strukturalne nierównowagi fiskalne, które, choć poważne, były przewidywalne i stanowią część normalnego funkcjonowania cyklu gospodarczego.

Pozew, złożony 1 lipca 2025 r., twierdzi, że decyzja Confis i Ministerstwa Finansów naruszyła podstawowe zasady, takie jak legalność, stabilność fiskalna i dobra wiara. Twierdzi również, że zawieszenie reguły fiskalnej osłabia instytucjonalną kontrolę nad zarządzaniem wydatkami publicznymi i tworzy niebezpieczny precedens, umożliwiając, aby decyzje polityczne były maskowane jako konieczność techniczna.

Wśród głównych argumentów prawnych powód podkreśla, że ​​rząd nie wykazał istnienia „nadzwyczajnego i nieprzewidywalnego zdarzenia”, które uzasadniałoby uruchomienie klauzuli wyjścia, jak wymaga tego artykuł 28 ustawy 2155, ponieważ zgodnie z tekstem podane powody – spadek dochodów podatkowych, wzrost wydatków i wzrost obsługi zadłużenia – były nie tylko znane od pewnego czasu, ale były również wynikiem wcześniejszych decyzji politycznych i fiskalnych tego samego rządu.

W pozwie wskazano również, że wymagana procedura uruchomienia klauzuli nie została odpowiednio przeprowadzona, a w szczególności zakwestionowano fakt, że rząd nie przedstawił rygorystycznej analizy technicznej uzasadniającej pilność tego środka, a także fakt, że nie przyznał rzeczywistej roli Autonomicznemu Komitetowi Reguł Fiskalnych (CARF), którego techniczna funkcja doradcza w tych procesach ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia niezależności i obiektywizmu.

Więcej informacji: Niewystarczający wzrost i kredyt: wyzwanie do pokonania w drugiej połowie 2025 r.

Zgodnie z pozwem aktywacja opierała się na słabych założeniach, a nie na solidnych dowodach, a orzeczenie CARF zostało zignorowane, pomimo ostrzeżenia, że ​​nie było to wydarzenie nadzwyczajne. Podobnie, pozew zarzuca, że ​​rząd nadużył swoich uprawnień, używając wyjątkowego narzędzia do zwykłych celów.

Zdaniem powoda stanowi to naruszenie zasady legalności i wypaczenie klauzuli wyjścia, której pierwotnym celem jest zapewnienie tymczasowej ulgi fiskalnej w przypadku siły wyższej, a nie zwolnienie władzy wykonawczej z odpowiedzialności fiskalnej w latach wyborczych lub latach niskiego wykonania budżetu.

Oprócz analizy prawnej w pozwie podkreślono ryzyko instytucjonalne i ekonomiczne związane z tym środkiem, zauważając, że zawieszając regułę fiskalną bez wyraźnego wsparcia technicznego i prawnego, rząd podważa wiarygodność polityki fiskalnej, zwiększa niepewność co do zarządzania finansami publicznymi i generuje negatywne sygnały dla agencji ratingowych i inwestorów.

„ Wyjątkowa kwota jest wykorzystywana do utrzymywania niezrównoważonego poziomu wydatków bez jasnej mapy drogowej umożliwiającej powrót do dyscypliny fiskalnej” – czytamy w tekście.

Zobacz tutaj: Branża nabiera tempa: od stycznia do czerwca w kraju sprzedano 104 947 nowych pojazdów.

Jako konkretne środki powód wnosi, aby Rada Stanu ogłosiła nieważność aktu administracyjnego Confis, który uruchomił klauzulę wyjścia, i nakazała natychmiastowe przywrócenie limitów ustanowionych na mocy obecnego przepisu fiskalnego. Wnosi również o wydanie ostrzeżenia dotyczącego niewłaściwego wykorzystania tego przepisu, aby zapobiec, aby stał się on instrumentem trwałej elastyczności w ramach fiskalnych.

Ten pozew jest pierwszym formalnym wyzwaniem prawnym dla decyzji rządu o zawieszeniu zasady zakotwiczenia fiskalnego, a jego wynik może ustanowić kluczowy precedens dotyczący prawnych ograniczeń decyzji w zakresie polityki gospodarczej oraz równowagi między elastycznością fiskalną a odpowiedzialnością instytucjonalną.