Ludzie imprezy (1)

Partie polityczne są niepopularne; są przedmiotem podejrzeń, chociaż zachowują pewną atrakcyjność wśród niektórych ludzi. Dla tych, którzy czują naturalną skłonność do jakiejś formy zbiorowego działania w czasie studiów, jest to etap wielkich początków biograficznych, chociaż wraz z nim ryzykują wczesną profesjonalizację w polityce, przedwczesną specjalizację, którą młodzieżowe oddziały tych samych partii zachęcają samym swoim istnieniem.

Profesjonaliści z odrobiną obywatelskiego zmysłu również eksplorują arenę polityczną, ci, którzy wierzą, że mają coś do wniesienia do rozwiązywania problemów publicznych, które rozumieją dogłębnie poprzez swoją pracę, świadomi, że partie polityczne są idealnym forum społecznym dla reform społecznych, bardziej niż trzeci sektor lub stowarzyszenia korporacyjne. Ale obecna struktura partyjna, niemal wyłącznie terytorialna od pierwszych wyborów powszechnych, unika profesjonalnej organizacji swoich członków i zaniedbuje przyciąganie zewnętrznych talentów do swojej organizacji.

Utracona bojowość odnajduje się w okresach ostrej rywalizacji, jak to ma miejsce obecnie.

Świadomi swojej niepopularności, większość z nich uciekła się do oczyszczającego Jordanu prawyborów. Partia Socjalistyczna uprzedziła to, opierając się ich przeprowadzaniu przez dwadzieścia lat; był to najbardziej oczywisty sposób na wypełnienie demokratyzacji, której Konstytucja wymaga od nich wszystkich. Dzisiaj szkody wynikające z tego bezpośredniego apelu do bazy są jasne, ponieważ zwycięzca koncentruje w sobie siłę znacznie przewyższającą siłę jego kolegów razem wziętych i, jeśli zostanie premierem, staje się nietykalnym przywódcą.

Czasami część utraconego członkostwa w partiach jest odzyskiwana w okresach ostrej rywalizacji między nimi, jak to ma miejsce obecnie; wówczas ponownie napływają wnioski od osób, które nie chcą niczego więcej, jak tylko pomóc w biurach partyjnych i lokalach wyborczych w dniu wyborów. Musi tak być w dużej mierze w przypadku tysiąca miesięcznych członków partii Alberto Núñeza Feijóo.

Prawda jest taka, że ​​demokracja jest mile widziana, ale nie demokracja oparta na partiach. Zbyt wiele osób nie ufa naszym partiom w kwestii jakichkolwiek funkcji społecznych, jeśli nie z powodu faktu, że są one uważane za ośrodki złego traktowania i agencje zatrudnienia publicznego.

Jednakże doświadczając „stanów generalnych”, jakimi są kongresy, z bliska, można zauważyć, że kryją one w sobie wiele ukrytych wewnętrznych talentów; niczym góry lodowe, wybitna część tej masy społecznej, jaką są partie polityczne, zwykle ciąży ku komunikacji publicznej, z wyjątkiem tych okazji podczas konwencji i kongresów, które przesuwają swoją zewnętrzną bezwładność w stronę wewnętrznej sfery ich średnich szczebli, zwoływanych zgodnie z zasadami pluralistycznej i uzasadnionej dyskusji. Nowe prawa partyjne słusznie wymagają, aby ich zgromadzenia programowe odbywały się co dwa lata, a nawet częściej.